در حوزه‌ی کودکان با خلاءهای«فرهنگی» و «قانونی» روبرو هستیم

باید در همه زمینه‌های تدوین قوانین، آموزش و پرورش و خانواده حقوق کودکان را به رسمیت بشناسیم و مانند بزرگ‌سالان برای آن‌ها نیز ارزش و اعتبار قایل باشیم.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، در نشست تخصصی «‌تدابیر قانونی برای محافظت از کودک در برابر آزارها و خشونت‌های خانگی و اجتماعی» که با حضور مناف یحیی‌پور، دبیر جشنواره هفته ملی کودک، علیرضا حافظی و محسن هجری نویسندگان و پژوهش‌گران ادبیات کودک و جمعی از کارشناسان و علاقه‌مندان برگزار شد، ابتدا حافظی، با ابراز تاسف از برخی حوادث ناگواری که درمورد سوء‌برخوردها در مورد کودکان در رسانه‌ها می‌شنویم خواستار ورود مسوولان امر برای حمایت از کودکانی این چنینی شد.
در ادامه این جلسه، محسن هجری؛ نویسنده کودکان با اشاره به پیمان‌نامه حقوق کودک سال 1989 گفت: بر اساس این پیمان‌نامه هم باید حقوق شخصی و حریم شخصی کودکان محترم شمرده شود و هم کشورهای عضو باید اقدامات مناسبی برای جلوگیری از هرگونه بهره‌کشی؛ سوء رفتار، آزارها و... را اتخاذ کنند.
وی تصریح کرد: ولی در همین پیمان‌نامه تاکید شده که کشورها براساس قوانین، فرهنگ و مناسبات خودشان این پیمان‌نامه را اجرا کنند.
این نویسنده کودک در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به خانه و والدین، آموزش و پرورش و مدرسه و دوستان به عنوان سه نهادی که کودکان بیشترین تماس را با آنها دارند گفت: به دلیل عدم تبیین حقوق کودک در ساختارهای اداری و اجتماعی ایران در تمامی این شاخه‌ها برخی حقوق کودکان نادیده گرفته شده است.
وی با بیان مثال‌هایی با اشاره به مشکلاتی که در برخی از خانواده‌ها یا مدارس برای کودکان به وجود می‌آید، یادآور شد: ما هنوز در مورد پذیرش حقوق کودکان با مشکلاتی مواجهیم و هنوز نپذیرفته‌ایم که حقوق کودکان کمتر از حقوق بزرگ‌سالان و والدین آنها نیست.
این نویسنده تاکید کرد: همه ما این جمله را شنیده‌ایم که بچه خوب، بچه‌ای است که حرف بزرگ‌ترش را گوش دهد، این یعنی این‌که بچه‌ای که به والدینش اعتراض کند بچه بدی است. تا این روش تفکر غالب ماست، کودک ما نمی‌تواند فضایی آرام و امن برای اظهار نظرهایش را تجربه کند.
هجری گفت: به دلیل خلاءهای قانونی و فرهنگی در مورد کودکان و این‌که ما در حوزه کودکان با مشکلاتی در بخش‌های زیربنایی و فرهنگی مواجهیم احتیاج به تجدید نظری بنیادین در قوانین حوزه کودکان داریم، چرا که تا بر این مشکلات فایق نیاییم نمی‌توانیم از کودکان به خوبی حمایت کنیم.