برخی از نویسندگان کودک و نوجوان، خاطرات خود را ورق می‌زنند

به گفته نویسنده کتاب«من و یک گلدان خالی»، بعضی نویسندگان کودک و نوجوان، خاطرات خود را مرور می‌کنند و این، یکی از دلایلی است که موجب می‌شود بچه‌های امروز با کتاب و نشریات کودک و نوجوان ارتباط چندانی برقرار نکنند.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مرجان فولادوند، نویسنده کودک و نوجوان در بخش جنبی فعالیت‌های کانون حضور یافت و با بچه‌ها و مربیان‌شان درباره نوشتن و کار درمطبوعات به گفت‌وگو پرداخت.
این نویسنده کودک و نوجوان که سردبیر «همشهری بچه‌ها» هم هست در پاسخ به این‌که کار در مطبوعات دشوارتر است یا نویسندگی گفت: هرکدام سختی‌ها و درعین حال شیرینی‌های خاص خود را دارد. نوشتن کتاب کار ترسناکی است. چون کتاب در کارنامه کاری تو باقی می‌ماند و همه تو را با کتاب‌هایت داوری می‌کنند.
فولادوند اما کار در مطبوعات را دشوارتر از نوشتن کتاب دانست و افزود: کسی که هزینه می‌کند و کتاب می‌خرد؛ هم با مطالعه بیشتری این کار را انجام داده هم کتاب را تا انتها می‌خواند تا ببیند چه می‌شود و چه اتفاقی می‌افتد اما نوشتن در مطبوعات دشوارتر است. شما به اندازه دو خط فرصت داری تا مخاطب خود را جذب کنی وگرنه او مجله را کنار می‌گذارد و اشتیاقی به خواندن نشان نمی‌دهد.
فولادوند در ادامه بیان کرد: خیلی از نویسنده‌ها، چه آن‌ها که کتاب می‌نویسند و چه آن‌ها که در نشریات فعالیت می‌کنند، گرفتار بچگی خود هستند و طبیعی است که کودکی آن‌ها برای کودک و نوجوان امروز، جذابیتی نداشته باشد.
نویسنده کتاب«رستم و سهراب» به نقش بازنویسی و بازآفرینی داستان‌های کهن اشاره و بیان کرد: یکی از رنج‌های بزرگ من به عنوان یک ایرانی، زمانی است که با متون بازنویسی یا بازآفرینی شده روبه‌رو می‌شوم و می‌بینم حق مطلب را ادا نکرده‌اند. داستان‌های شاهنامه و مثنوی و عطار و کلیله و دمنه، ماندگارند و تاریخ مصرف ندارند. منِ خواننده در هر سن و سالی می‌توانم این آثار را بخوانم و درک و دریافت خودم را داشته باشم.
فولادوند با انتقاد از نویسندگانی که به بازنویسی و بازآفرینی این متون کهن می‌پردازند و حق مطلب را ادا نمی‌کنند گفت: این افراد موجب می‌شوند که کودکان و نوجوانان سراغ اصل داستان‌های شاهنامه و مثنوی و عطار نروند و با این کار ستم بزرگی را بر آنان روا می‌دارند.