به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بینالملل کانون، مدیرعامل کانون ضمن دیدار با 11 قصهگو و دو داور خارجی شرکت کننده در نوزدهمین جشنواره بینالمللی قصهگویی، قصه را ابزاری برای تبادل فرهنگ در میان ملتها خواند.
علیرضا حاجیانزاده گفت: «چنین جشنوارهای بهترین روش برای تبادل فرهنگ بین ملتهاست. این شیوه میتواند پیامهای اخلاقی، پیامهای اجتماعی و سایر پیامهای آموزشی را به ملتها منتقل کند.»
به اعتقاد وی «یادگیری از طریق هنر قصهگویی عمیقتر و ماندگارتر خواهد بود. مخصوصاً برای کودکان دوره ابتدایی».
حاجیانزاده از مرحوم نیززاده یادی کرد و رو به مهمانان خارجی دربارهی ریشهدار بودن فرهنگ قصهگویی در ایران اینطور توضیح داد: «نسلی از ما سالها قبل تحت تعالیم یک قصهگو خواندن ونوشتن را آموختند. خود من نیز در کلاس اول دبستان خواندن و نوشتن را از طریق شرکت در کلاسهای استاد نیرزاده یاد گرفتم. آقای نیرزاده از قصهگویان به نام سالهای دور بودند و به کاربری این ابزار مهم پی بردند. من نیز امیدوارم ما با برگزاری این جشنواره بتوانیم آموزش از طریق قصهگویی را به عنوان تجربهای جهانی نهادینه کنیم.»
او ضمن خوشامد مجدد به مهمانان از آنان خواست درمورد شیوهی نگرش خود به قصه صحبت و دیدگاه خود نسبت به جشنواره را مطرح کنند.
در ادامه تمامی مهمانان این نشست که از 11 کشور دنیا گردهم آمدهاند سخن گفتند.
ماوریسیو پاتیو اسودو از کلمبیا یکی از این قصهگویان بود. او بهانهی قصهگویی را فرصتی برای شناخت بهتر خود از ایران و دیگر فرهنگ ها دانست و گفت: «من تجربهای جدید را پشت سر میگذارم و قصه توانست کمک کند که با دنیای درونم آشنا شوم و آن را با دنیای درون شما به اشتراک بگذارم. و جشنواره قصهگویی بهانهای طلایی شد که شما را بشناسم و تک تک مهمانان این جشنواره را که از دیگر کشورهای جهان آمدهاند.»
او ادامه داد: «حالا من میدانم که اگر من این فرصت را دارم که از کلمبیا بگویم باید دربارهی کشور دیگری هم بدانم و با دانستن، نگاه جدیدی به آن پیدا کنم که تصاویر قبلی ذهنیام از ببین برود. به خاطر همین متشکرم که چنین جشنواره ای این فرصت را به من داد.»
دیگر سخنران این نشست الویا انس پرز ناپولس از کوبا بود. او در مقدمهی صحبتهایش به تاریخ جنگ و مبارزه در کشورش پرداخت و کلمات را عنصری در ایجاد پلهای مشترک یا وسیلهای برای تخریب دانست. او گفت: «من از کشور کوچکی میآیم اما این کشور داستانهای زیادی در مبارزات دارد. به همین دلیل فکر میکنم سخن و کلمات قابلیت اشتراک دارند تا آدمها به فهم یکدیگر برسند.»
او ادامه داد: «لغت، عبارت یا حرف، پلی را ایجاد میکند اما ممکن است تخریبگر هم باشد. به همین دلیل من خیلی خوشحالم که این فرصت ایجاد شده تا تجربه 26 سالهام را با شما به اشتراک بگذارم و امیدوارم که بتوانم ارتباطی قوی را با قصهگویان ایرانی ایجاد کنم.»
او از فرصتهای فرهنگی کشورش سخن گفت: «من کارمند وزارت فرهنگ هستم. در کشور من اهمیتی قابل توجه به فرهنگ داده میشود و این فرصت به کشورها داده میشود که در مجامع فرهنگی حضور یابند. ما در کشورمان آموزش قصهگویی و شنیدن قصه را به کودکان در دستور کار خود قرار دادهایم و جشنوارهی قصهگویی برگزار میکنیم. این جشنواره در ماه می برگزار میشود و اتفاقا نوزدهمین سال اجرای آن است. خوشحال میشوم که سال بعد حضور قصهگویان ایرانی را هم در این جشنواره داشته باشیم.»
در ادامه قصهگویان کره، تانزانیا، استرالیا، کاستاریکا و آرژانتین و... سخن گفتند.
میریان نیلدا پونسه از آرژانتین به پیوند قصه و آموزش فرهنگ و صلح اشاره داشت. او که یکی از فعالان حقوق بشر در آرژانتین است به گروهی به اسم «مادربزرگان میدان می» اشاره کرد و از تلاش آنها در کشف هویت کودکان به شیوهی قصهگویی و حفظ این هویت پرداخت: «ما قصهگوهای آرژانتینی گروهی تشکیل دادهایم برای کسانی که دنبال هویت خود میگردند و سعی ما بر این است که بچههایی که در دوره دیکتاتوری آرژانتین از خانواده دور شدهاند با هویت خود آشنا شود. ما فهرستی 500 نفره داریم که با تلاش ما 120 نفر آنها گذشتهی خود را بازیافتهاند. ولی چون حالا بزرگ شدهاند و خود بچه دارند، تلاش ما آشناسازی بچههای آنها با فرهنگ و ریشهشان است و شعار هویت، آزادی و خانواده را دنبال میکنیم و براساس آن قصه میگوییم».
در انتها تک تک مهمانان نظرهای خود دربارهی جشنواره را عنوان کردند.
حاجیانزاده نیز اشاره کرد: «ما علاقهمند هستیم از این جشنواره به عنوان عاملی در تحول نظام یادگیری بهره ببریم نه یک فعالیت مقطعی. امیدوارم شما مهمانان روزهای خوشی را در ایران بگذرانید و خاطرههای خوشی را از ایران به کشورهای خود ببرید.»
نوزدهمین جشنواره بینالمللی قصهگویی روز 1 اسفند 1395 به کار خود در مرکز آفرینشهای فرهنگی هنری کانون واقع در خیابان حجاب تهران پایان میدهد.
کد خبر: 266401
تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۰:۱۴
- چاپ
هدف نهایی کانون ترویج قصهگویی در نظام آموزشی به عنوان ابزاری عمیق و ماندگار است.