در این جشن قصه‌های روایت گردید که علاوه بر نقش سرگرم کنندگی، حاوی نکات آموزنده اخلاقی و تربیتی برای کودکان و نوجوانان بودند.

اکرم  مداح مربی مسئول مرکز 5 اردبیل  با اعلام این خبر گفت: زنده کردن آیین قصه‌گویی که از دیرباز در کشور ما رایج بوده و در روزگاران اخیر، به دست فراموشی سپرده شده است یکی از اهداف این جشن بود که امیدواریم این‌گونه برنامه‌ها، گامی در راستای احیای سنت‌ها و آیین‌های فراموش شده‌مان باشد.

لیلا فرید، مربی مسئول مرکز 3 اردبیل که خود نیز به عنوان یکی از قصه‌گویان جشن بود درباره آثار و فواید قصه‌گویی برای کودکان صحبت کرد و افزود: گسترش رشد زبان، انتقال تجارب زندگی به کودکان، آشنایی با ادبیات قومی، تقویت مهارت‌های کلامی، افزایش مهارت گوش دادن، ارضا کردن حس کنجکاوی، رشد قدرت تخیل کودکان، آشنایی با صفات پسندیده و بیزاری از کارهای ناپسند از ثمرات قصه‌گویی است و از آن جا که قصه، به صورت غیرمستقیم این مفاهیم را انتقال می‌دهد از ارزش تربیتی بسیار بالایی نیز برخوردار است.

در این جشن قصه‌های بومی و محلی، قصه‌های طنز، مذهبی و قصه‌های برگرفته از ادبیات شفاهی آذربایجان روایت شد.

استاد افسون بهنژاد بانوی شاعر و نویسنده و مدرس دانشگاه نیز در بخش آزاد این جشن قصه‌گویی کرد. وی در حیطه‌ی تالیف کتاب علوم انسانی سه سال متوالی از وزیر وقت علوم وتحقیقات و فناوری مدال طلا و از رئیس جمهور وقت درجه‌ی ممتاز علمی گرفته و مقاله‌های متعددی درباره ادبیات شفاهی دارد.

استاد افسون بهنژاد در مورد ادبیات شفاهی به مربیان کانون گفت: ادبیات شفاهی به مجموعه باورها وفرهنگ و کردارهایی گفته می‌شود که سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود و میراث فرهنگی غیر مادی هر ملتی را تشکیل می‌دهد که امروزه این میراث به علت تغییر اساسی در رفتار وفرهنگ‌ها روبه فراموشی است و اگر تبدیل به ادبیات مکتوب نشود همراه با نسل کهن ازبین خواهد رفت.

وی افزود: ادبیات شفاهی از اقلیمی به اقلیم دیگر متفاوت است یکی از خصایص ادبیات شفاهی حالت پویایی ومتغییر بودن آن است که بنابه موقعیت اجتماعی و زمانی ابعاد جدیدی به خود می‌گیرد و زبان این داستان‌ها وموضوع آن‌ها در حد امکان همراه تحولات جامعه پیش می‌رود وشخصیت‌ها وقهرمانان به آمال و آرزوهای توده‌ی مردم نزدیک است.

این استاد درباره‌ی ادبیات شفاهی آذربایجان نیز گفت: ادبیات شفاهی آذربایجان را بایاتی‌لار، تاپماجالار، لالایی‌لار، ناغیل‌لار، عاشیق سوزلری، اوخشامالار، مثل‌لر و لطیفه‌لر تشکیل می‌دهد.

 بهنژادر با بیان این‌که، یکی از ویژگی‌های ادبیات شفاهی آذربایجان نزدیکی شخصیت قهرمانان به آرزوهای توده‌ی مردم است گفت: گاه مردم در نقش قهرمان داستان هم‌چون کوراوغلی هستند که با خان‌های ظالم در می‌افتد و یا در نقش یک عاشیق هنرمندی که دل باخته‌ی دختر خان می‌شود و داستان‌هایی از این دست که نقش اصلی این داستان‌ها انتقال ارزش‌های اخلاقی و احیای هویت گروهی هستند.

وی با قدردانی از کانون پرورش فکری در برپایی جشن‌های قصه‌گویی و ارج نهادن به ادبیات شفاهی از زحمت‌های مربیان کانون که انتقال‌دهنده‌ی ادبیات شفاهی آذربایجان به نسل‌های بعدی هستند تشکر کرد و گفت: از شنیدن قصه‌های آموزنده‌ی بومی وملی که از زبان هنرمندان پیشکسوت و جوان کانون روایت شد لذت بردم جشن باشکوهی بود که امیدوارم تداوم داشته باشد.