در کارگاه «من حدس می‌زنم» برای افزایش مهارت پرسش کردن از طریق فرایند حذف کردن مربی اشیای مختلف را داخل جعبه می‌گذارد، شرکت‌کننده‌ها از محتوای جعبه خبر ندارند سپس مربی بر روی کاغذ کوچک نام شی را روی کاغذ نوشته و بر پیشانی یکی از اعضا می‌چسباند، سپس هرکدام از اعضا با اشاره غیر مستقیم به عضو آن را در رساندن به نام شی راهنمایی می کنند.
این فعالیت با هدایت مربی، باعث تقویت مشارکت جمعی در طرح پرسش و یافتن جواب، و ایجاد شور و نشاط در کودکان می‌شود.
در برنامه‌ی پرسش متفکرانه ابتدا از اعضا پرسیده می‌شود؛ آیا به چیزهایی که در اطراف‌شان هست فکر کرده‌اند؟
با این سئوال ذهن اعضا به چیزهای اطراف مشغول می‌شود. برای هدف‌دار کردن فعالیت از اعضا خواسته می‌شود مثلا در مورد قند فکر کرده، سئوال‌های خود را مطرح کنند.
هر کدام از اعضا سئوال‌هایی مطرح می‌کنند از جمله می‌پرسند: چرا قند سیاه نیست؟ چرا بدن ما به قند نیازمند است؟ چرا قند شیرین است؟ از قند چه استفاده‌ای می‌کنیم؟ و ...
با هدایت مربی اعضا به سئوال‌ها پاسخ می‌دهند. با این فعالیت حس کنجکاوی اعضا نسبت به محیط پیرامون تقویت می‌شود.
در کارگاه «می‌خواهم دنبال جواب بگردم» مربی با درست کردن تلفن سیمی از دور ریختنی‌ها از اعضا می‌خواهد تا با نگاه کردن به آن، سوال‌های را که بلافاصله به ذهنشان می‌رسد برای آغاز بحث و گفت‌‌وگو مطرح کنند.
اعضا سوال‌های خود را درباره‌ی مخترع تلفن و فناوری اطلاعات ارتباطی بیان می‌کنند در ادامه اعضا با درست کردن تلفن‌های سیمی به اطلاعات عملی و علمی انتقال امواج صدا به مکان دیگر، شنود صدای فرد دیگر از عبور سیم‌ها از روی هم، ارتباط با فرد دیگر از مسافت دورتر را بصورت عملی انجام داده و یافته‌های خود را در قالب پرسش و پاسخ ارایه می‌کنند.
