مقدمه

کودکان و نوجوانان، ارزشمندترین سرمایه ‏هاى کشور محسوب مى‏شوند. آنان به مثابه زیرساخت ‏هاى آتیه­ ی هر جامعه مى‏باشند که هرگونه سرمایه ‏گذارى براى آنها مى‏تواند پشتوانه­ ی آینده­ ی علمى، ادبى و هنرى آن جامعه باشد. وجود هر کودک، منبع عظیمى از استعداد هاى نهفته و بالقوه است که رشد و شکوفایى این استعداد ها نه تنها در موقعیت زمانى محدود کودکى و نوجوانى مى‏تواند بیشترین نتیجه را به همراه داشته باشد، بلکه عدم شناسایى و پرورش صحیح این استعدادها در سنین کودکى و نوجوانى مى‏تواند به سرکوب شدن یا به انحراف رفتن این استعدادها منجر شود.