8 اکتبر(16 مهرماه)، روز جهانی کودک نام گرفته است ،روزی که درآن پدران، مادران، مربیان و دست اندرکاران مسائل کودکان، فرصت می یابند تا درباره کودک و دنیای زیبای آن بیندیشند و افق های زیباتری برای آینده کودکان ترسیم کنند.
مجمع عمومی سازمان ملل نیز، بر پایه نظر صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، پیمان نامه حقوق کودک را در سال 1989 تصویب کرد و بیشتر کشورهای جهان نیز بدان پیوستند. در این پیمان نامه، وضعیت حقوقی ایده آلی برای کودکان پیش بینی شده است و کشورهایی که به آن می پیوندند، باید بکوشند وضعیت رفاهی، حقوقی، آموزشی و پرورشی کودکان را تا سطح مورد نظر پیمان نامه بالا برند. دولت جمهوری اسلامی ایران نیز در سال 1372 به این پیمان نامه پیوست. این پیمان، یک مقدمه و 54 ماده دارد. 41 ماده آن حقوق کودک و 13 ماده دیگر درباره چگونگی اجرای آن است. در این پیمان نامه، از حقوق متعدد و متفاوتی برای کودکان صحبت شده است؛ از جمله حق حیات و کسب هویت، حق زیستن با والدین، حق ابراز عقیده و آزادی تفکر و حق تفریح و بازی. مفاد پیمان نشان می دهد کودکان حقوقی دارند که خود قادر به دست یابی به آن نیستند و این بزرگ سالان هستند که باید با بسیج عمومی و تلاش همگانی، در سطح ملی و بین المللی در تحقق آن بکوشند.
امید است روز جهانی کودک انگیزه ای مضاعف در تمامی متولیان امور کودکان و هم چنین والدین ایجاد کند تا بیش از پیش به امر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان توجه کرده و با برنامه ریزی از این دوران طلایی بیشترین بهره وری را ببرند، همانطور که امیرالمؤمنین (ع) خطاب به فرزند خویش فرمودند: "پس به آموختن ادب به تو پرداختم پیش از آن که دلت سخت شود و خرد تو در تصرف هوایى دیگر در آید. "در ادامه همین نامه می فرمایند: "و چون به کار تو همچون پدرى مهربان عنایت داشتم و بر ادب آموختنت همت گماشتم و چنان دیدم که این عنایت در هنگام جوانى و در بهار زندگانى که نیت و نهادى پاک دارى به کار آید، و این که نخست تو را کتاب خدا بیاموزم و تأویل آن را به تو تعلیم دهم، و شریعت اسلام و احکام آن را از حلال و حرام بر تو آشکار سازم."
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت اللّه خامنه ای (زیدعزه) نیز درباره ضرورت پرورش اخلاقی کودکان فرموده اند: «قضیه پرورش اخلاقی نونهالان و نوجوانان و کودکان برای همه کشورها و جوامع واقعا مهم است، ولی برای ما اهمیت مضاعفی دارد. اهمیت مضاعف از این جهت است که جامعه اسلامی، یعنی جامعه ای که بر مبنای تفکر و احکام اسلامی می خواهد بنا شود، مبارزه ای فراتر از مبارزه معمولی جوامع را بر خودش هموار کرده و قهرا آن را تحمل نموده است».