به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان سمنان، اعضای مراکز فرهنگی‌هنری کانون با هدایت مربیان خود با بازی‌های بومی- محلی شهرشان آشنا می‌شوند.
به‌گفته‌ی مربی‌مسئول مجتمع فرهنگی‌هنری کانون سمنان، بازی فعالیتی است هدفمند با تحرک ذهنی و جسمی که به‌صورت فردی و گروهی انجام می‌شود.
شهناز دامغانیان در تعریف بازی‌های بومی‌محلی نیز عنوان کرد: بازی‌های بومی‌محلی به بازی‌هایی گفته می‌شود که در منطقه یا محله‌ی خاصی اجرا می‌شوند. در سرزمین پهناور و کهنسال ما ایرانیان، با وجود تنوع در آب و هوا و گوناگونی ریشه‌های فرهنگی، بازی و سرگرمی‌های رایج در میان مردم از تنوع و گستردگی برخوردار است. هیچ‌کس نمی‌داند این بازی‌ها از چه زمانی و توسط چه کسانی آغاز شده‌اند؟ آنچه مهم است اینکه تغییر در شیوه‌های زندگی مردم، گسترش شهرنشینی و صنعتی‌شدن و پیدایش فن‌آوری‌های نوین بسیاری از بازی‌های سنتی را منسوخ کرده و یا به حاشیه رانده است. از طرفی بازی‌های بومی‌محلی می‌تواند به‌عنوان احیاکننده‌ی فرهنگ، آداب و رسوم گذشتگان نقش مؤثری در ارتقای شخصیت و هویت ملی داشته باشد و به‌عنوان منبع مؤثری در توسعه و ترویج ورزش‌های همگانی استفاده شود.
دامغانیان در ادامه تأکید کرد: سمنان سرزمین کهنی است با بازی‌های محلی زیبا و پر تحرک که برخی از آنها از گذشته تا به امروز همچنان موردتوجه کودکان قرار گرفته است. یکی از این بازی‌ها، دوز نام دارد که به علت ایجاد شور و نشاط و تمرکز، علاقمندان زیادی را به خود مشغول ساخته است.
وی همچنین اظهار داشت: در مجتمع فضای این بازی با ابزاری بسیار ساده، روی زمین ایجاد شده و هر روزه اعضای مشتاق زیادی را به دور خود جمع می‌کند تا با هدایت مربیان فرهنگی به اجرای آن بپردازند.
مسئول مجتمع هدف از اجرای این بازی را ایجاد شور و نشاط در اعضا و تقویت مهارت‌های زندگی عنوان کرد و افزود: با قدری حوصله و خلاقیت می‌توان از وقت‌هایی که به‌راحتی تلف می‌شوند، استفاده کرد و به‌جای خستگی و بی‌حالی، نشاط و ارتباط مناسب ایجاد کرد. کودک و بازی دو واژه‌ای هستند که تداعی‌کننده‌ی یکدیگرند.
شایان ذکر است طرح این بازی را نادر کامجو، مربی کتابخانه سیار شهری سمنان، پیشنهاد داده و غیر از مجتمع فرهنگی‌هنری در مراکز شماره یک و دو کانون سمنان در حال اجراست. کامجو با فکر خلاق خود، توانسته اعضا را چون مهره‌های بازی در نظر بگیرد و همین باعث شده تا اعضا در این بازی هم تحرک داشته و هم شور و هیجان خاصی در آنها ایجاد شود.
روش بازی بدین‌صورت است که ابتدا دو گروه سه‌نفره از اعضا تشکیل می‌شود. بعد به‌صورت قرعه (یا سنگ، کاغذ، قیچی، یا شماره آوردن و…) یک‌نفر آغازگر بازی می‌شود. او به‌عنوان اولین مهره جایی را برای ایستادن انتخاب می‌کند. سپس از گروه مقابل یک‌نفر وارد زمین می‌شود و نقطه‌ای می‌ایستد که راه را برای نفر بعدی گروه حریف، سد کند. در ادامه به‌نوبت اعضای گروه وارد زمین می‌شوند. هر گروهی که زودتر توانست در یک خط مستقیم، افقی یا عمودی یا مورب بایستد برنده‌ی بازی شناخته می‌شود.
