«رضا موزونی»،مدیر کل کانون استان: عمق زخم زمین را از چاه ها بپرسید!

در پی خشک شدن ناگهانی آب در محوطه آثار تاریخی و چند هزار ساله«طاق بستان» کرمانشاه،مدیر کل کانون استان،احساسش را از این حادثه غم انگیز در پیراهن کلمات جلوه گرساخت.

کودک که بودم مادرم قصه می گفت: روله در روستایی چشمه ای بزرگ و زلال جریان داشت، اما اژدهایی راه را بر چشمه بسته بود و مردم روستا از تشنگی به جان آمده بودند...

به باورهای دیرین فرهنگ عامه کرد گریزی می زنم. انداختن نجاسات در آب ممنوع و عملی سخت محکوم است. خواب های بد را باید پیش رودخانه گفت تا آن ها را با خود ببرد و بلا را دور کند. به آب نباید توهین کرد . هر گاه به چشمه ای رسیدی به آن سلام کن.

پدربزرگ می گفت: اگر درختی در با غ میوه نمی داد با تبر به سراغش می رفتیم و با صدای بلند می گفتیم این درخت میوه نمی دهد باید او را قطع کنیم . یکی واسطه می شد نه! نه!  من قول می دهم سال دیگر میوه بدهد. من ضامنش می شوم. و سال بعد آن درخت میوه می داد. بعد لبخندی می زد و میگفت: روله درخت ها میفهمند. و ما هم گاهی با ژستی علمی و امروزی لبخندی از سر تمسخر می زدیم و از کنار این باورها می گذشتیم . مبادا که برچسب خرافاتی به قبای ما بچسبد.

آن اژدهایی که امروز گلوی آب ها را گرفته است چیست؟!

پدیده ی خشکسالی از یک طرف و برداشت بی رویه و ظالمانه از منابع آب از طرف دیگر.

چاه های عمیق که خون زمین را می مکند.

 زراعت های بی حاصل و کم بهره، با هدر رفت حجم بالای آب ، از دلایل روشن و بی انکار کم آبی می تواند باشد . اما از کنار یک مورد به راحتی و به سادگی می گذریم که مبادا در شمار خرافاتیان قرار بگیریم !

ناسپاسی انسان به طبیعت، نادیده گرفتن محیط زیست!

و از خویش می پرسیم: آیا آتش زدن عمدی درختان بلوط این برادران همیشه ی ما ناسپاسی نیست؟!

آیا برداشت بی حد و حساب از منابع  آب ناسپاسی نیست؟!

آیا آلوده کردن محیط زیست و توهین به محیط زنده ، درخت ، آب ، ناسپاسی نیست؟!

باور کنیم که زمین زخمی است، طبیعت زخمی است و عمق زخم هایش را باید از چاه ها پرسید!

و شاید به همین دلیل است که یکباره چشمه ی چند هزار ساله ی طاقبستان به یکباره می خشکد! انگار این بانوی دیرسال زلال چون مادری از فرزندان ناسپاس قهر کرده است.

نه ! انگار این بانو سکته کرده است!

و این چنین است که چشمه ی چشم طاق بستان ناگهان می خشکد و ما فقط فیلم و عکس می گیریم!

نگاهی دوباره به کتیبه ی بیستون باید انداخت ، در آن هم حجم محدود سنگ که نوشته ها سخت اهمیت دارند بی سبب نیست که می نویسند اهورا مزدا سرزمینم را از شر دروغ و خشکسالی حفظ کند.

و کوتاه سخن آنکه باید شهامت داشت و از طبیعت عذرخواهی کرد.

 

رضا موزونی

پژوهشگر فرهنگ عامه