گفتگو از :علی خانمرادی (مربی ادبی )
تولایی متولد 1358-رشت ،دارای مدرک کارشناسی ارشد رفاه اجتماعی و از همکاران بخش آموزش کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان است،با اشتیاق در جلسه نقد آثارش حاضر می شود و خوب و دقیق به نقد های اعضا گوش فرا می دهد .
تولایی از جمله شاعرانی است که به دنبال راه های جدید و فرار کردن از کلیشه و تکرار است ،او با نگاه زیبا و خاصش به همه جیز می نگرد و با به کار بردن صنایع خاص ادبی،این زیبایی ها را در قالب های جدید به مخاطبانش معرفی می کند.
او تا کنون کتاب های بسیاری را نوشته و ترجمه کرده است که از آن جمله می توان به :بیا چند شاخه حرف بزنیم،درخت عاشق پرنده است،پشت صحنه ی دلم،شماره تلفن پرنده ها و خدایا لطفا در حوزه کودک و وصال نام تمام خیابان های جهان است در حوزه بزرگسال اشاره کرد.
از او می پرسم از کی شعر گفتن را شروع کرده است؟
اندکی از خاطرات کودکی اش تعریف می کند و می گوید عضو مرکز شماره یک کانون رشت بوده و از همان موقع به شعر علاقه داشته و از حدود 13 سالگی پی به این توانمندی برده و کلمات و واژه هایی را که به سراغش می آمده اند،در آسمان رها نگذاشته و آنها را در دفتر شعرش،مکتوب کرده است و ادامه می دهد ، کوتاه بگویم که من عضو کانون بودم و پس از آن مربی ادبی شدم و بجه های کانون دست مرا گرفتند و ازدنیای بزرگسال ها وارد ادبیات کودک و نوجوان شدم.
چطور شد که این شیوه ی شعر گفتن (بدون وزن و قافیه )را برای کودکان ونوجوانان انتخاب کردید؟
شاید دلیل استفاده از قالب متفاوت این است که من یک ویژگی شخصی دارم و آن این که دوست ندارم کارهای تکراری انجام دهم و گمانم این را هم از کانون یاد گرفته ام زیرا در کانون به من آموخته بودند باید به همه چیز بهتر و نو نگاه کنم،از کلیشه ها بپرهیزم و روابط بین چیزهای مختلف را پیدا کنم .
برخی برایاشعارتان عنوان یا قالب طرح یا همان (هایکو ) را انتخاب کرده اند،نظر خودتان چیست؟
ممکن است شبیه هایکو باشد اما در واقع هایکو نیست .زیرا هایکو یا همان شعر ژاپنی از کشفی در طبیعت می گوید اما در اشعار ما لزوما کشف ها در طبیعت نیست،و قابب اشعار من سپید است و اگر چه دارای وزن عروضی نیست،اما دارای آهنگ معنوی است و نوع چیدمان کلمات کنار هم و به کار گیری آرایه هاست.
شعر به نظر شما باید چه ویژگی داشته باشد؟
شعر باید مخاطب را به اندیشه وادار کند و من معتقدم ادبیات یکی از نمادهای اندیشه است،اگر ما شعری را فقط به خاطر سرگرمی و لذت در اختیار بچه ها قرار دهیم در واقع به آن ها ظلم کرده ایم و ما باید ذائقه های بچه هایمان را تغییر دهیم و دانش آن ها را ارتقاء دهیم .
البته عنصر سرگرم کنندگی هم در کتاب ها وجود داشته باشد.
نظرتان در خصوص تغییر سبک نویسندگی امروز چیست؟
ما در زمان کودکی خودمان،دایم دستان هایی می خواندیم که رئال و واقعی بودند و برایمان شیرین و جذاب بود اما در حال حاضر رویکرد نویسندگان بیشتر به سمت فانتزی نویسی است و با وجود ابزارهای دنیای امروز،رایانه ها ،انیمیشن ها و بازی ها باید مراقب باشیم که جنبه سرگرمی و آموزشی با هم تناسب داشته باشند.
چه چیزی در خلق آثارتان برایتان مهم بوده؟
این که در آثارم همیشه کشف و نگاه شاعرانه وجود داشته باشد و کشف باید در ابتدا در ذهن من اتفاق بیفتد و بعدآن کشف خام را پرورش بدهم و همان طور که گفتم اندیشه خیلی مهم است و باید در تمام اشعار وجود داشته باشد .
به نظر شما گزارمان نویسی یا برگزاری جلسات نقد و بررسی اشعار یک شاعر چه تآثیری دارد؟
برگزاری این جلسات و نقد و بررسی کتاب توسط مخاطبان و هم چنین فعالیت گزارمان نویسی (نقد و بررسی کتاب توسط مربیان ) باعث می شود که شاعر یا نویسنده باز خورد اثرش را در مخاطبان و مربیانی که با آنان در ارتباط هستند،ببیندو به طور یقین بهره مندی از نظرات ارزشمند مربیان کانون که خود صاحب نظرند و هم چنین اعضا عزیز می تواند برای ما راه گشا باشد.
