مهین مظهر پور از جمله مربیان هنری است که به گفته ی مسئولین مراکز مختلف کانون استان ،مهارت ویژه ای در جذب وپایدار سازی اعضا دارد و توانسته است با بهره گیری از فنون و مهارت های ویژه هنر خوشنویسی را در مراکز استان رونق بخشد ،وی متولد 29 فروردین 61 است و تحصیلات خود را  در رشته ی فیزیک کاربردی به پایان رسانده و از سال 85 به عنوان مربی هنری (خوشنویسی ) در مراکز مختلف کانون استان ،فعالیت می کند، وی با لحن همیشه آرام و متینش در گفت و گویی پاسخ گوی سوالات مان شده است :

از 16 سالگی هنر خوشنویسی را به صورت تفریحی و به عنوان یکی از علایق شخصی ام  دنبال کردم ،اما شروع کار حرفه ای ام ، مقارن با تحصیلات دانشگاهی بوده  و ادامه می دهد : زمانی که دانشجو بودم ،  در کلاس های فوق بر نامه ی دانشگاه،یکی از اساتید انجمن خوشنویسان ،نمونه خطم را دید و تشویقم  کرد که حتما در امتحانات انجمن شرکت کرده و این هنر را دنبال کنم و همین روال ادامه داشت تا سال گذشته که موفق به دریافت مدرک ممتاز شده و وارد دوره ی فوق ممتاز شدم .

وی علاقه و پشتکار خودش ،تشویق اطرافیان،خصوصا پدر و یکی از خواهرانش را از نیروهای محرکه اش در دنبال کردن این هنر می خواند .

ادامه می دهد از دوران نوجوانی برای کار های هنری ام ارزش قایل بودم و هر کاری را که انجام می دادم با کمک و حمایت پدرم قاب کرده و به دیوار نصب می کردم و همین امر با عث تشویق روز افزونم می شد .

 

 

از سال 1385 وارد کانون شدم و فعالیتم را از مرکز شماره سه کرج و زیر نظر مسئول محترم این مرکز ،خانم صحراگرد به عنوان مربی کلاس های شهریه ای ، آغاز کردم و از سال86 به صورت نیروی قرار دادی پاره وقت فعالیتم را به صورت رسمی آغاز کردم و در اکثر مراکز کرج،فعالیت داشته ام .

در توضیح این مورد می گوید : با توجه به سابقه ی تدریس این هنر در آموزش گاه ها و دانشگاه ها تفاوتی که کار کانون با آموزشگاه های بیرونی دارد ،این است که اعضایی که در اغلب کلاس های خوشنویسی حضور پیدا می کنند ،کمتر با میل و رغبت شخصی و بیشتر با اصرار والدین و یا معلمان در کلاس حضور می یابند و مثل افراد بزرگسال به ضرورت یادگیری این هنر و کاربرد آن آشنا نیستند،لذا مورد مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد ،این است که این جا باید مربی با شیوه های مخصوص خودش ،در عضو ذوق و علاقه ایجاد کند و این مهم با توجه به تنوع فعالیت ها و هنرها و هم چنین انواع سرگرمی های امروز و وجود عوامل دیگر مانند حضور بچه ها در فضای مجازی کاری دشوار است .

ادامه می دهد خوش بختانه دوره های آموزشی کانون به ویژه دوره ای که با حضور استاد محترم ،جناب آقای دارابی برگزار شد راه های خوب جذب و نگه داری اعضا را به مربیان نشان دادند و به فرموده ی ایشان هدف تشکیل کلاس ، باید ایجاد انگیزه و علاقه در عضو باشد که چنان چه عضو نتوانست در هنر خوشنویسی موفق باشد،حداقل خاطره ی خوب و قشنگی از این هنر در ذهن داشته با شد .

طرح های مختلف  از قبیل :طراحی روی پارچه،خوشنویسی روی لباس و ...  از جمله ی طرح های مورد علاقه ی اعضا بود ،گاهی در کنار این طرح ها کلاس های آموزش دوخت را ویژه برای ‍نوجوانان دختر برگزار کردم که بسیار مورد توجه قرار گرفت.

در یکی دیگر از شیوه ها ، یک لوح فشرده در خصوص آموزش خوشنویسی که تاریخ خط از ابتدای پیدایش تا کنون را مورد ارزیابی قرار می دهد،در اختیار اعضا قرار دادم    و یکی از روش هایم این بود که از اعضا می خواستم خط را با نقاشی ترکیب کرده و همانند سخن گفتن خطی انسان های نخستین بنویسند که این طرح نیز بسیار مورد پسند اعضا قرار گرفت .

 

 وی می افزاید در کلاس هایم مدام به سراغ ایده و طرح های نو می روم تا هنر خوشنویسی را بارای اعضا جذاب کنم .

مظهر پور در خصوص طرح هایی که برای سال جاری برنامه ریزی کرده است نیز از طرحی به نام(( خوشمزه بنویسیم )) نام برده و می گوید : این طرح شامل پخت شیرینی با استفاده از خمیر مخصوص و ساخت حروف و خوشنویسی آن ،با حالت دادن خمیر مخصوص هم چنین قالب زدن سیب زمینی به شکل حروف  و سرخ کردن آن خواهد بود،که امیدوارم مورد توجه اعضا قرار گیرد.

و می افزاید امیدوارم به کار گیری این شیوه ها بتواند خاطره ی خوشی را از خوشنویسی در ذهن اعضا، ایجاد کند .

(لبخند می زند ) و می گوید : یکی از روزها که در کارگاه خوشنویسی اعضا کودک پسر بودم همکار خدمات مرکز محبت کرده ،چای آورد که پس از مدتی به جهت مشغله ،چای سرد شد ،یکی از اعضا به نام رضا ناگهانی اجازه خواست که از کلاس بیرون برود ، وقتی برگشت در حالی که نفس نفس می زد گفت خانم ببخشید هیئت تعطیل بود .

با تعجب به ا و نگاه کردم، گفت : من واقعا دوست داشتم بروم و از چای داغ نذری هیئت برایتان بیاورم که موفق نشدم ،آن خاطره از رضا که یکی از اعضا فعال خوشنویسی مرکز شماره دو کرج است ،هنوز در ذهنم مانده است

و اما خاطره ی دوم مربوط می شود به پسر بچه ی خردسالی در همان مرکز که روز کلاس هنری سفال گریش با روز کلاس خوشنویسی من هم زمان بود و جالب این بود که با توجه به این که کلاس من در فضایی رو به روی کلاس آن ها تشکیل می شد ،این کودک از ابتدا تا انتها زیر چشمی کلاس خوشنویسی و حرکات من و اعضایم را زیر نظر داشت تا این که روزی نزدیک آمد و گفت : من هم می توانم با این چوب بنویسم ؟

هر چه هم که مادرش اصرار کرد که تو نمی توانی قبول نکرد،این جا بود که من او را روی پاهایم نشاندم تا قدش به میز برسد و قلم را به او دادم که خطوط نا مفهومی را روی کاغذ کشید و هر دو لذتی تکرار نشدنی را چشیدیم

 

دو شاگرد علاقه مند داشتم که انگیزه و توان حضور در امتحانات انجمن و اخذ مدرک را داشتند که متاسفانه به خاطر مشکلات مالی موفق به این مهم نشدند و با توجه به این که هنر این دو عزیز گاهی مرا شگفت زده می کرد،چند وقت پیش درخواستی را تنظیم و به مدیر کل محترم کانون جناب آقای جلالی ارایه کردم که در صورت امکان تعاملی بین کانون و انجمن خوشنویسان ایجاد شود تا تمام همکاران و اعضا علاقه مند بتوانند بدون هزینه یا با هزینه ی کم ،در آزمون های انجمن شرکت کرده و مدرک شان را دریافت کنند که خوش بختانه این برنامه در حال پی گیری است .

و ادامه می دهد : خوش بختانه تا کنون سیاوش اسدی عضو مرکز شماره یک موفق به گذراندن دو سطح مقدماتی و متوسط و وود به مرحله ی خوش شده است  و امید وارم سایر اعضا نیز بتوانند به این مراحل و مراحل بالاتر برسند.

با توجه به این که من ساعات زیادی را در مرکز شماره دو کرج کار کرده ام و بیشترین حضورم را در این مرکز داشته ام،همیشه حضور خانم علیپور به عنوان مسئول این مرکز و شیوه های جذب اعضا توسط ایشان به کلاس ،برایم جالب بود،ایشان با توجه به سبقه ی فعالیت ایشان  در این مرکز ،تمام اعضا را با ویژگی ها ،علایق و سلایق شان می شناختند و با توجه به این موارد انتخاب اعضا برای حضور در کلاس ها صورت می گرفت که خوش بختانه ،در مرحله ی اول اعضا با آگاهی وارد کلاس ها شده و در مرحله ی بعد با شیوه های مناسب جذب کلاس می شدند که خوش بختانه در اکثر مراکز این مشارکت بین همکاران دیده می شود و سبب جذب و پایدار سازی اعضا خواهد بود .

تمام کلاس های هنری ،یک انگیزه ی مشترک دارند و آن هم خوشایند سازی و علاقه مند کردن کودکان ونوجوانان به نحوی است که اگر چنان چه وقفه ای نیز در کار اعضا ایجاد شد ،آن ها بتوانند بعد ها مجدد به کلاس بیایند و این قدر این خاطرات برایشان خوب باشد که بخواهند این هنر ها را ادامه دهند و روی سایرین از جمله فرزندانشان در آینده تأثیر بگذارند .

وی هم چنین می گوید :همکاران عزیز من باید بدانند کانون و اعضایش مهارت ها و شیوه های خاص خودش را می طلبد و شیوه های سایر مراکز آموزشی در کانون با همان قالب قابل اجرا نیست و آموزش در کانون ،باید مناسب فضا و شرایط اعضا کودک ونوجوان باشد .

 

معمولا دوست ندارم به طور مداوم یک کار را انجام دهم ،بنابر این در یک مسیر حرکت نمی کنم ،مثلا فیزیک را به عنوان رشته ی تحصیلی ام انتخاب کردم و وقتی در مورد این علم اندوخته هایی را جمع کردم ،سراغ خوشنویسی ،خیاطی و نقاشی خط رفتم و در هر کدام لذت ویژه ای را تجربه کردم .

در حال حاضر هم اگر فرصتی پیدا کنم ،سراغ موسیقی می روم و در این زمینه نیز خودم را محک خواهم ذد .

علی رغم تمام صحبت ها امید وارم شرایطی در کانون ایجاد شود که روز به روز شاهد افزایش علاقه و انگیزه ی مربیان باشیم ،ادامه می دهد :

مربی کودک هم به نوعی خودش روحیه ی لطیفی دارد او هم دلش می خواهد توانایی هایش مطرح شود ،دلش می خواهد دیده شود و دلش می خواهد برای کارهای خوبش ،تشویق شود .

می افزاید : من هیچ جایی را بهتر از کانون سراغ ندارم برای ارایه ی شیوه های نو و جذاب آموزشی به کودکان ونوجوانان ،بنابراین باید شرایط به گونه ای باشد کهخ مربیان علاقه مند و توانا نخواهند که به جای دیگری بروند و هم چنان کانون اولویت علاقه ی فعالیت هایشان باشد .

در پایان برای مهین مظهر پور و سایر همکاران عزیز هنری آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون می نماییم .