جای پژوهش‌های کاربردی در قصه‌گویی خالی است

هنر قصه‌گویی برای دست‌یابی به تفکر خلاق و شیوه‌های جدید نیازمند پژوهش‌های کاربردی است.

به گزارش اداره‌کل روابط‌ عمومی و امور بین‌الملل کانون، حسن دولت‌آبادی داور بخش مقاله‌نویسی نوزدهمین جشنواره‌‌ی بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان جای این پژوهش‌های کاربردی را در حوزه قصه‌گویی خالی دانست.
بر این اساس دولت‌آبادی که داوری چکیده‌ی مقالات را هم بر عهده داشته است؛ به تفصیل درباره‌ی آثار رسیده به دبیرخانه این جشنواره سخن گفت: «تعدادی از طرح‌های مقاله‌ها بر مبنای شیوه‌ی پژوهش‌های آماری نوشته شده بود. در این میان تعداد قابل ملاحظه‌ای از مقاله‌ها به تمجید قصه و توضیح ارکان قصه و داستان پرداخته بود.»
این هنرمند ادامه داد: «طرح‌هایی هم بودند که در آن‌ها به قصه‌های بومی مناطق کشور توجه شده بود. برخی مقاله‌ها هم بر قصه و قصه‌گویی تمرکز داشت. در این میان به موضوع‌های جالبی هم برخوردیم که یکی از آن‌ها کاربردهای قصه برای درمان نارسایی‌های روحی بود.»
او علت کنار گذاشتن برخی از چکیده مقاله‌ها را تکرار موضوع‌های مشابه، عدم رعایت اصول مقاله‌نویسی، کاربردی نبودن و تمرکز بر مباحث نظری، ناهماهنگی با موضوع مسابقه و جشنواره برشمرد.
داور جشنواره‌ بین‌المللی قصه‌گویی عنوان کرد که در مرحله‌ی اصلی داوری معیارهایی همچون رعایت اصول و قواعد نگارش مقاله از جمله معرفی دقیق منابع مورد استفاده، ربط موضوع مقاله با جشنواره، نو و کاربردی بودن موضوع و محتوای مقاله مد نظر داوران برای انتخاب آثار بوده است.
او به شیوه‌ی این داوری نیز اشاره داشت: «از سوی ستاد برگزاری جشنواره فرم‌های سنجش برای ارزیابی هر یک از مقاله‌ها در اختیار داوران قرار گرفت و ضمن در نظر گرفتن نمره برای هر مقاله، توضیح لازم در ارتباط با موارد قوت و ضعف و پیشنهاد هر مقاله یادداشت شد تا در جمع‌بندی داوران و نیز ضرورت‌های بعدی به آن‌ها استناد شود.»
دولت‌آبادی نوآوری در انتخاب موضوع، ربط محتوا با موضوع، کاربردی بودن، رعایت صداقت و امانت‌داری در بهره‌گیری از منابع، رعایت اصول نگارش مقاله، کمک مقاله به توانمندی قصه‌گویی کشور را از جمله ملاک‌های اصلی این سنجش خواند، با این حال او از نیازهایی سخن گفت که توجه به آن‌ها ضروری است: «مبنای نگارش مقاله در این جشنواره، انجام پژوهشی کاربردی برای دستیابی به تفکر خلاق و شیوه‌های قصه‌گویی است که یا به آن پرداخته نشده یا کمتر پرداخته شده است. انتظار این است که تجارب بسیار ارزشمند مربیان آگاه و باتجربه‌ی کانون پرورش فکری در مقاله‌ها دیده شود. از سویی توقع بهره‌گیری از تجارب قصه‌گویان پرسابقه‌ی کانون، توقع دور از انتظاری نیست. تکرار چه ضرورتی دارد؟ چه اصراری به نوشتن مقاله‌ای است که نگارنده در آن حضوری ندارد یا حضورش بسیار کم است؟»
او از انتظار موجود برای دوره‌های بعدی جشنواره خبر داد: «انتظار می‌رود عزیزان علاقه‌مند به شرکت در این جشنواره، به مدد آگاهی‌های ارزشمندشان، طرحی برای مقاله‌ی سال بعد تدارک ببینند که موجب اشاعه و قدرت‌مندی قصه‌گویی کشور شود.»
او به منابع مفیدی هم برای علاقه‌مندان اشاره داشت: «قصص قرآن کریم، ادبیات مکتوب برآمده از فرهنگ ملی کشور، ادبیات بومی مناطق گوناگون کشور، شیوه‌های مختلف قصه‌گویی و نقالی در ایران و جهان، کتاب‌های پژوهشی ارزشمندی که به فرهنگ بومی، نقل و قصه و قصه‌گویی کشور می پردازد، از جمله منابعی است که می‌توان به آن‌ها توجه داشت در حالی که این موضوع حتی در یک مقاله هم مورد مراجعه قرار نگرفت.»
گفتنی است نوزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی 27 بهمن تا 1 اسفند در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود.