قصه‌گو و شنونده با هم قصه می‌گویند!

قصه‌گوی اهل کنیا معتقد است در اجرای قصه، قصه‌گو و شنونده با هم می‌توانند یک قصه را تعریف کنند و داستان را پیش ببرند.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، جان تیتی نامای در بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی، قصه‌ای با عنوان «چاگوارافیکی» اجرا کرد که با استقبال گرم کودکان و نوجوانان حاضر در سالن و دیگر مخاطبان روبه‌رو شد.

این قصه‌گو با سازمان قصه‌گویی کنیا کار و برای بچه‌ها در مدارس، دورهمی‌های خانوادگی یا همایش‌ها قصه‌گویی می‌کند.

او در حاشیه‌ی بیستمین جشنواره‌ی قصه‌گویی درباره‌ی روشی که برای قصه‌گویی استفاده می‌کند، گفت: من از شیوه‌ی مشارکت بهره می‌گیرم؛ چراکه در جامعه‌ی کنیا مردم خیلی دوست دارند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این شیوه به این ویژگی آن‌ها کمک می‌کند. برای همین از روش مشارکتی استفاده می‌کنم. آن کسی که قصه می‌گوید من نیستم؛ بلکه ما همه با هم قصه می‌گوییم.

این قصه‌گوی کنیایی ادامه داد: باید سعی کنیم بچه‌ها بخشی از داستان و قصه شوند؛ چراکه قصه‌گویی کاری برای بیان داستان‌هایمان به یکدیگر است.

او در پاسخ به این پرسش که ایران تمدنی غنی و سرشار از قصه‌های کهن دارد و آیا پیش‌تر قصه‌های کهن ایرانی را شنیده است یا خیر، توضیح داد: من عاشق داستان‌های ایرانی هستم. داستان رستم و لیلی و مجنون را خیلی دوست دارم. به‌ویژه این‌که یکی از داستان‌های ما مشابه داستان لیلی و مجنون ادبیات فارسی است.

تیتی نامای درباره‌ی این داستان افزود: در کنیا داستانی درباره‌ی خفاش‌ها داریم که معمولا با هم نیستند و تصمیم می‌گیرند به سفری برای ملاقات با خدا بروند. آن‌ها در این سفر درک می‌کنند ارزش عشق چه اندازه است. در حقیقت آن‌ها لیلی و مجنونی را ملاقات می‌کنند که یکدیگر را خیلی دوست داشته‌ و در عشق غرق شده بودند. این داستانی است که ما می‌توانیم با شما ایرانیان به مشارکت بگذاریم وقتی که به کنیا آمدید.

او در قصه‌گویی‌اش از برخی کلمات فارسی برای جلب توجه بیش‌تر بچه‌ها استفاده کرد و درباره‌ی این کار توضیح داد: ما همگی انسان و مثل هم هستیم. ما به داستان اضافه می‌شویم. برای همین باید ابتدا از گوش شنونده عبور کنیم تا بتوانیم وارد قلب او شویم. یادگیری یک زبان از یک فرهنگ دیگر قصه ما را برای مخاطب دوست ‌داشتنی‌تر می‌کند. همانند زمانی‌که من «یکی بود یکی نبود» را به فارسی خطاب به بچه‌ها گفتم و در حقیقت این کار باعث می‌شود قصه‌ تبدیل به یک کار بین‌المللی شود.

تیتی نامای از کنیا به ایران آمده است. او درباره‌ی خود می‌گوید: «من برای کودکان و نوجوانان در بیمارستان‌ها، مدارس، مراکز توان‌بخشی و کل جامعه برنامه اجرا می‌کنم. همچنین از سال 2013 تاکنون، برنامه‌های تبادلاتی مختلفی را با سازمان‌های بین‌المللی هنر و فرهنگ، بین کنیا و دانمارک رهبری کرده‌ام. من در سازماندهی ششمین جشنواره داستان‌سرایی بین‌المللی سیگانا و جشنواره سمسا به عنوان قصه‌گو با «زامالو اکت» شرکت کردم. همچنین در ششمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی «ما-کو- جادوی کلمات» در آراد، رومانی شرکت کرده‌ام، و پس از آن در دومین جشنواره قصه‌گویی در بخارست شرکت داشته‌ام.»

بیستمین جشنواره‌ی بین‌المللی قصه‌گویی از 2 تا 5 بهمن در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =