۱/ خودتان را معرفی کنید.
طیبه جلالپور، فرزند کاووس، اهل یزد
۲/ چی شد ویلچرنشین شدید؟
سال ۱۳۷۰ به علت واژگونی ماشین تو جاده‌ی بندرعباس به یزد، باشکستگی مهره‌های کمر، دچارضایعه‌ی نخاعی شدم و حدود ۲۷ سال است که ویلچر نشینم.
۳/ با وجود معلویت، چی شد در جشنواره‌ی قصه‌گویی شرکت کردید؟
هدف من ازقصه‌گویی، رقابت در جشنواره نبود، بلکه هدف اصلی‌ام قصه‌گویی بود و دوست داشتم برای کودکانی که والدین‌شان، برحسب اتفاق و یا بیماری، دچار معلولیت شدید یا خفیف هستند و ازاین ناتوانی جسمی آن‌ها رنج می‌کشند، مرهمی برای رنج‌ها و ناراحتی‌هاشون و نیز، نویدرسان این پیام باشم که با وجود عدم مناسب‌سازی مکان‌ها، فراهم نبودن زمینه‌های فعالیت برای معلولین، با همه‌ی دیده نشدن‌ها، بازهم با همت خودشان و یاری از خوبان روزگار، می‌توانند حق حضور در همه‌ی صحنه‌های زندگی داشته باشند.
۴ / نظرتون بابت جشنواره‌ی قصه‌گویی چیست؟
برگزاری جشنواره، انگیزه‌ایی برای شرکت بیشتر قصه‌گویان استانی بوده است و هم‌چنین جشنواره ی قصه‌گویی نقش مهمی در حفظ و انتقال قصه‌های قدیمی به پدرو مادرهای حاضر در جشنواره را داشته ونقش کلاس آموزش فن قصه گویی را به صورتی کامل دارد.
۵/ برای چندمین دفعه در جشنواره شرکت می‌کنید؟
برای سومین مرتبه در رقابت قصه‌گویی شرکت کردم و تجارب خوبی را کسب نمودم.
۶ / با چه قصه‌ای در جشنواره شرکت کردید؟
قصه‌ی فرنگیس دخترتنبل
۷ / خلاصه‌ای از قصه‌تون را بیان می‌کنید؟
قصه‌ی دختر یکی یک‌دونه‌ای هست، بخاطراین‌که مادرش اجازه کارکردن به اون نداده خیلی تنبل میشه و دیگه خواستگاری نداره، البته درآخر قصه فرنگیس تصمیم می‌گیره تنبلی را کنار بگذارد.
۸ / اگر جای مسوولین بودید برای قصه‌گویی چه می‌کردید؟
اگر جای مسوولین بودم، از برگزارکنندگان جشنواره‌ها حمایت بیشتری می‌کردم. ازلحاظ برگزاری جشنواره نیز، ازسالن‌های بزرگ‌تراستفاده می‌کردم و در اطلاع رسانی و تبلیغ این رویداد مهم نیز تلاش می‌کردم تا علاقه مندان بیشتری هنر قصه گویان را به تماشا بنشینند.
۹ / چه پیامی به کودکان و نوجوانان دارید؟
از کودکان و نوجوانان می‌خواهم باتکیه به نیرو و توان جوانی، در فعالیت‌های مختلف شرکت کنند و به استعدادهای نهفته وجودی خودشان پی ببرند و بعد در رشته‌ی مورد علاقه‌اشان تمام سعی و تلاششان را انجام بدهند. البته درکنار این فعالیت‌ها از رهنمودهای والدین‌شان یاری بگیرند.
۱۰ / چه صحبتی با خانواده‌ها دارید؟
از پدر و مادرها می‌خواهم باحمایت همه جانبه و همیشگی از فرزندان‌شان به آن‌ها اجازه فعالیت و رشد در رشته‌ی مورد علاقه‌شون را بدهند و با تشویق وتایید آن‌ها را بسمت اهدافشان دلگرم کنند.
گفت‌وگو: مهدی جاور