علیرضا پاکدل، داور جشنواره بین المللی دست های پاک در گفت و گو با روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان‌رضوی گفت: داوری کردن برای کودکان در رشته های مختلف، با سایر مقاطع سنی متفاوت است. با توجه به موضوعی که انتخاب شده است، رویاپردازی و تجسمی که هر رده سنی داشتند برای ما مهمتر بود.

وی گفت: سعی و تلاشی که کودک در اثرش داشت، برای من بسیار مهم بود. رویای کوکانه و شیرینی که دارد با بازار تکنیک و جشنواره‌های دیگر بسیار فرق می‌کند؛ بنابراین رویای کودکانه و برداشت و تخیلی که کودک نسبت به فضای پیرامون خود داشته، برای من بسیار مهم یود.

پاکدل با اشاره به اینکه نوع تکنیک و اجرا برای من زیاد مهم نبود، گفت: مشخص بود بسیاری از کودکان برای این موضوع اطلاعات بسیاری را جست و جو کرده بودند.  

داور جشنواره بین‌المللی دست‌های پاک خاطرنشان کرد: داوری ما متفاوت است و قرار نیست داوری تخصصی و اصولی در مورد کارها انجام دهیم. بخشی از آثار از فضای موضوع جدا بودند و کار را سخت نمی‌کرد؛ بنابراین بیشتر درک و تخیل کودک مهم بود و سعی کردم به آن وفادار باشم و با توجه به آن اصول ارزیابی کنم.

وی در خصوص مقایسه آثار ملی و بین‌المللی گفت: به نظر بنده تفاوت نبود. تنها در یحث فرهنگ و اجرا یک مقدار تفاوت وجود داشت که آن نیز طبیعی است. یک ساختار در تمام آثار دیده می‌شد، چون موضوع جهانی بود، همه مشترک بودند و به این بیماری پرداخته بودند.

پاکدل به ضرورت استعدادیابی این چنین کودکانی اشاره کرد و گفت: نقاشی بچه‌های ایرانی جایگاه ویژه داشت و این نشان دهنده این است که اسنعداد بزرگی دارند. خانواده‌ها در پرورش این خلاقیت‌ها بسیار باید کمک کنند و امیدواریم این جشنواره‌ها ادامه پیداکند و به این استعدادها بیشتر بها داده شود.

داور جشنواره بین‌المللی دست‌های پاک نجات بخش زندگی در پاسخ به این پرسش که نقاشی در رشد خلاقیت بچه‌ها، چه تاثیری دارد؟ گفت: نقاشی یک خلاقیت است، وقتی کودک نقاشی کار می‌کند، آن دنیا و رویای کودکانه خود را به تصویر می‌کشاند و این می‌تواند پرورش پیدا کند و به خلاقیت بالایی برسد و همین ارزیابی و تقدیر، شوقی را در کودک ایجاد می‌کند که بیشتر درگیر خلاقیت شود.

این استاد کاریکاتوریست اظهار کرد: بسیاری از بچه ها امکان این را نداشتند که بازی های بیرون را تجربه کنند و بیشتر در خانه بودند و این جشنواره به هدفمندی ذهن آن ها کمک کرد. آن‌ها انرژی و هیچانات کودکی را تجربه می‌کنند و نقاشی آرامش درونی دارد که بچه ها به آن احتیاح دارند. تجربه ثابت کرده است که استعدادی که در آینده در زمینه رشته‌ای کشف می‌شود، جرقه آن در همین نقاشی دوران کودکی زده شده است و همین انگیزه برای اتفاقات بزرگ در آینده است.

وی کیفیت آثار را در سطح بسیار بالایی ارزیابی کرد و گفت: آثار بسیار خوبی به دست ما رسید و دوست داشتم از تمام آن ها تقدیر شود، اما چون امکان پذیر نبود، باید محدود برگزیده اعلام کنیم. کیفیت به حدی بالا بود که من را بسیار شوکه کرد و  این نشان دهنده این است که جشنواره اتفاقات بزرگی را رقم زده است.

پاکدل در خصوص اینکه کودکان و نوجوان‌ها از چه سنی آموزش کاریکاتور را می‌توانند شروع کنند، گفت: این بحث تخصصی است و نقاشی  و کاریکاتور به هم وابسته هستند. پایه رشته کاریکاتور، نقاشی و طراحی است. نقاش تخیل و رویای خود را نشان می‌دهند و کارکاتور بسیار سریعتر و به دور از اجراها و تکنیک‌های خاص با مخاطب می‌تواند ارتباط برقرار می‌کند.

پاکدل افزود: بچه ها از دوران کودکی، تا حدودی در زمینه نقاشی و طراحی مهارت کسب کنند و در طول زمان که به درک  و فهم بالاتر رسیدند، در فضای تخصصی کاریکاتور وارد شوند و یاید توجه به مهارت‌هایی که در طراحی و نفاشی دارند خود را با فضای کاریکاتور وفق دهند؛ بنابراین دوران کودکی به نقاشی و طراحی یپرداند و در سنبن بالاتر با رفتن کلاس‌های آموزشی و رصد کردن فضای‌های کاریکاتور، می‌توانند در زمینه متخصص شوند.