یادداشت دکتر کرم الله پالیزبان استاد دانشگاه ایلام در باره ایستگاه سه شنبه ها

از دوران کودکی تا به امروز، تصویری که از پارک کودک همیشه در ذهنم مانده بود حضور افراد سالخورده در سایه درختان کهنسال و سر به فلک کشیدۀ این پارک قدیمی بود. سالمندانی که گهگاهی به خاطرات دوران جوانی شان نیز گوش می دادم. البته کتابخانه عمومی و مطالعه در این پارک خاطره انگیز نیز هرگز از خاطرم نمی رود. اما آن چه که امروز در این پارک دیدم، تصویری کاملا متفاوت بود. چند روز پیش از طریق یکی از دوستانم اطلاع یافتم که در این پارک، عصر روزهای سه شنبه برای کودکان فعالیت های هنری برگزار میشود. به همین منظور به همراه بچه ام به اونجا رفتیم و چیزی که برایم جالب و غیرمنتظره بود حضور صمیمی و بی تکلف مسئولان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایلام بود. عزیزانی که بدون هیچ تشریفاتی برای فراهم کردن فضایی سرشار از خلاقیت و نشاط کودکان دیارمان از هیچ کوششی فروگذار نمی کردند؛ در گوشه ای از پارک، دکتر بخشوده مدیرکل ادیب، خوش قریحه و در عین حال متواضع کانون، با حضور در جمع کودکان و والدین با آنها صحبت می کرد. در گوشه ای دیگر جلیل صفربیگی شاعر نام آشنا و نکته سنج دیارمان برای کودکان صندلی می آورد. آن طرف تر محمدرضا رستم پور شاعر باذوق و صمیمی، میز جابجا می کرد و در گوشه ای دیگر علیرضا آقایی عزیز سفره رومیزی آماده می کرد. واقعا باید به همه این دوستان و همکاران زحمتکششان خسته نباشید و دست مریزاد گفت. به عنوان یکی از والدینی که از نزدیک شاهد زحماتشان بودم، از همۀ آن ها به صد بار و بیش ممنونم. بدون شک زحمات این عزیزان برای آینده سازان این دیار ماندگار و مثمر ثمر خواهد بود. شور و نشاطی که امروز در پارک کودک به پا شده بود حاصل تلاش مجموعۀ کارکنان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایلام بود. در گویش کردی ایلام ضرب المثل معروفی هست که : «تا بۊچگی نەکەی، گەپی نیەۊنی». به عنوان یک ایلامی به خودم می بالم که بزرگانی این چنین، برای فرزندان کوچک ایلامی تلاش می کنند. امید که مسئولان کلان استانی نیز از چنین حرکت های فرهنگی حمایت کنند؛ چرا که مساعی نهادهای فرهنگی سرمایه گذاری برای فردای ایران عزیز است؛ و نه هزینه

 ک. پالیزبان، ۲۹ خردادماه ۱۳۹۷