به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی، در این نشست ابراهیم زره‌ساز مدیر کل استان پس از خیر مقدم، با اشاره به شخصیت علمی و پژوهشی استاد محمدکاظم کاظمی، از حضورشان در انجمن آفتاب تشکر کرد.
مدیر کل کانون در خصوص جایگاه شعر وتاثیر ادبیات خراسان بر کشور صحبت کرد و در پایان خبر خوش برگزاری یک اردوی استانی برای فعالان انجمن ادبی آفتاب داد.
در ادامه محمدکاظم کاظمی خالق کتاب «روزنه» از مسئولان و کارشناسان کانون به خاطر فراهم آوردن فضایی پویا و سرشار از آرامش و اعتماد برای نوجوانان شاعر و نویسندگان تشکر کرد و پس از خوانش آثار اعضا و مشارکت دیگران در ارائه نقدهای دقیق، در خصوص شعر امروز چنین گفت: گاهی شاعرانگی اثر، حاصل انتزاعی بودن واژه‌ها و فضاست و این مساله خود می‌تواند باعث تقویت سرابی در ذهن شاعر شود که با استفاده از این مفاهیم، کلام را شاعرانه‌تر جلوه دهد اما ممکن است در تاثیرگذاری در تفکر مخاطب موفق نباشد.
میهمان هشتاد و چهارمین انجمن ادبی آفتاب در ادامه افزود: در بعضی از اشعار، مفاهیم به صورت کلی بیان شده است. اما لطف یک اثر ادبی و هنری این است که خالق، آن را از منظری دیگر ببیند و بیان کند و یا به تصویر بکشد. حتی برای بیان پدیده‌های طبیعی هم باید یک وجه شاعرانه به آن ببخشیم و یا چیزی را بیان کنیم که معمولا اتفاق نمی‌افتد و این خود یک ویژگی برای شعر محسوب می‌شود.
کاظمی استفاده از اتفاقات روزمره و تجربه‌های زیستی را کمک به درک متقابل مخاطب و برقراری ارتباط بیشتر و بهتر عنوان کرد و گفت: اشعاری که امروز در جمع شما شنیدم از سطح خوبی برخوردار بود ولی این را مدنظر قرار دهید که تلاش برای ایجاد برخی تکنیک‌ها چون بازی‌های زبانی، فرمی و آشنایی‌زدایی‌ها نباید ما را از سایر اصول ادبی و رسالت اصلی شعر غافل کند بلکه باید ارزش ادبی اثر را بیفزاید.
کاظمی در رابطه با استفاده از قافیه‌های شنیداری که در نوشتن متفاوت هستند گفت: الزاما نمی‌توان به آن ایرادی گرفت مانند بسیاری دیگر از نگرشها و قوانین شعر سنتی که امروزه تغییر کرده است. در قدیم با توجه به زیر هم‌نویسی ابیات با خط خوش، شکل تصویری قافیه‌ها نیز اهمیت داشت، اما وقتی که دامنه قافیه‌ها تنگ‌تر باشد و در واقع انتخاب از بین فضایی کوچک‌تر صورت بگیرد قاعدتا شگفتی‌آفرینی برای مخاطب بیشتر خواهد بود تا اینکه شاعر از قوافی دیگر شنیداری کمک بگیرد.
شاعر کتاب شمشر و جغرافیا در سخنان پایانی خود به اهمیت سهیم شدن مخاطب در شعر اشاره کرد و گفت: اگر لحن کلام ما در شعر به سمت لحن‌های عاطفی و خطابی پیش رود و شاعر تنها به بیان یک گزاره بسنده نکند، همراهی بیشتر مخاطب را خواهیم داشت و اگر شاعر حکمی را صادر می‌کند در ادامه فضایی را ایجاد کند که آن مطلب برای مخاطب باورپذیر باشد.
