او در مصاحبه با روابط عمومی اداره کل کانون فارس، می‌گوید: بیشتر، به روایت قصه‌های بومی و محلی و در رده‌های سنی کودک، روایت قصه تخیلی کودکانه را دوست دارد. در عین حال با توجه به نیاز کودک، خودش را برای قصه گفتن آماده می‌کند.
پنج سال است قصه می‌گوید. تا قبل از آن هیچ تجربه‌ای در قصه‌گویی نداشته و حضور روی صحنه، برایش خیلی سخت بوده است.
یک روز در کانون برای اعضا کودک ، یک قصه کوتاه همراه با شعر روایت می‌کند. همکارش که از پیشکسوتان قصه‌گویی در استان و کشور است او را تشویق می‌کند؛ این اتفاق هم‌زمان با شروع هفته ملی کودک بوده. تشویق همکارش او را بر آن داشته تا در آن ایام، برای بچه‌ها، قصه بگوید و همان سال، مقام شایسته تقدیر را در استان کسب کند و همین آغازی شده برای شروع قصه‌گویی او.
این قصه‌گو معتقد است: همان‌طور که قصه‌گویی برای کودکان مهم است اجرای درست آن نیز اهمیت دارد. اگر به آنها توجه شود مثلا: میزان کوتاه یا طولانی بودن قصه، شرایط مناسب، مقدمه مناسب، حالت چهره متناسب با قصه، مشارکت دادن کودکان و ... حتما قصه‌گویی بهتر می‌شود.
امینی نگران هنر قصه‌گویی است و می‌گوید: در این دوران که والدین جوان از یک طرف درگیر پیچیدگی‌های زیاد هستند، خانواده‌ها بسیار کم‌جمعیت هستند و از طرفی دیگر کمبود وقت و در عین‌حال اعتیاد به انواع تکنولوژی‌ها و وسایل الکترونیکی گریبان‌گیر آنها شده است، هنر قصه‌گویی در حال از یاد رفتن است.
قصه گفتن بخش مهمی از رشد کلی شخصیت کودک را شکل می‌دهد. قصه‌گویی سنتی قدیمی است که بخش مهمی از کودکی اغلب ما را هم تشکیل داده است.
می‌گوید: در این روزگار، والدین ترجیح می‌دهند به جای اینکه کودکشان را در آغوش بگیرند و برایش قصه بگویند تا به خواب برود، او را بعد از تماشای کارتون مورد علاقه‌اش به رختخواب می‌فرستند. با این‌حال بسیار مهم است که والدین هر شب زمانی را به فعالیت قصه‌گویی برای کودکان اختصاص دهند.
به گفته این قصه‌گوی یاسوجی، گوش سپردن به قصه، به کودک کمک می‌کند تا به جای تماشای یک چیز خاص و واحد روی صفحه تلویزیون، خودش درباره شخصیت‌های قصه، مکان‌های مختلف و نیز طرح قصه خیال‌پردازی کند. این کار باعث تقویت خلاقیت و تخیل کودک می‌شود که نهایتا او را نسبت به ایده‌های مختلف، آزاداندیش بار می‌آورد.
او شیوه‌های قصه‌گویی سنتی را دوست دارد؛ چون یک فایده قصه گفتن برای کودک، آشنایی او با آداب ورسوم و ریشه‌های فرهنگی است. تعریف کردن قصه‌هایی درباره کودکی خود و صحبت کردن در مورد اتفاقات خوب گذشته باعث می‌شود کودک درباره فرهنگ و مراسم مختلف خانوادگی بیشتر بداند. تعریف کردن قصه درباره اعضای مختلف خانواده باعث می‌شود کودک درباره آنها بیشتر بداند و نیاکان خود را بهتر بشناسد.
او از قصه‌گو و تعامل با مخاطب هم گفت: سه عامل عمده در فرایند قصه‌گویی عبارتند از: قصه، قصه‌گو و مخاطب. هر یک از این عوامل به نوبه خود و با ویژگی‌های خاص خود، نقش اساسی در فرایند قصه‌گویی ایفا می‌کنند و نبود هر کدام به معنای عدم قصه‌گویی است. البته نباید از نظر دور داشت که علاوه بر این عوامل، زمان و مکان نیز مؤثرند.
می‌گوید: اگر والدین هر شب، زمانی را به فعالیت قصه‌گویی برای کودکان اختصاص دهند، قصه‌گویی با هجوم تکنولوژی زنده می ماند.
او درباره قصه‌گویی با ابزار گفت: این شیوه، به قصه‌گویی‌هایی گفته می‌شود که در آن، قصه‌گو علاوه بر لحن و کلام که اصلی‌ترین ابزار است، از وجود ابزار و آلات دیگری نیز استفاده می کند. این ابزار گاهی می‌تواند یک وسیله صوتی و تصویری باشد، زمانی یک عروسک همراه و هم‌کلام و زمانی دیگر چینش وسایلی خاص در صحنه و استفاده از آنها. در این نوع قصه‌گویی هم چنین قصه ها، به صورت تک گویی، ترانه، آواز، همراه با موسیقی و یا با استفاده از تصاویر و ماسک‌ها نقل و روایت می‌شوند.
حسنی نگو بلا بگو اولین قصه ای است که امینی در کودکی شنیده است.
برای او روزهای خوب آرزومندیم.
مصاحبه: اعظم موسوی