ویژه برنامه وارثان خرد و اندیشه در کردستان

چقدر حضور بچه‌ها روی صندلی های رنگی و هیاهویشان در فضای صمیمی وکوچک مراکز خالی است. چقدر کاغذها منتظر دست های توانگر بچه هاهستند تا خلق کنند و بیافرینند واژه هایی از جنس عشق سادگی و لطافت و این واژه هارا رنگ بزنند بر بوم دل وبر دیوار خاطرات قاب بگیرند. قابی پر از گلهای همیشه بهار که هر بیینده ا ی را شاد کند و به وجد بیاورد و از سر شوق به خالقش آفرین بگوید و چشم انداز آینده روشنی و عبور از جاده ایی هموار را برای خالقش تصور کند.

  روز قلم  بزرگ و کودک نمی شناسد . شهیر و مشهور و معروف و صاحب قلم نمی شناسد . این روزها مال هر کسی است که قلم به دست می گیرد تا حتی دلتنگی هایش را برروی کاغذ دل حک کند و هرروزش را با خاطرات نانوشته اش  در دلش مرور کند.

 و اما امروز و امسال قلم چهره ایی متفاوت دارد هرکسی به طریقی و به راهی این روز را گرامی می دارد یک نفرمی نویسد. یکی نفر خاطراتش را مرور می کند و  عده ایی هم در گروه های کوچک مجازی دور هم جمع می شوند و در کنارهم از دل نوشته ها و برنامه هایشان برای امروز لذت می برند.

اکنون شنبه ساعت پنج عصر و به همین مناسبت اعضای نوجوان مراکز فرهنگی هنری بیجار و سنندج و مریوان برنامه هایشان رایکی یکی در بستر فضای مجازی رومی کنند.

 قصه ای از گذشته  برگرفته از کتاب کلیله و دمنه بانام موش آهن خوار توسط آرشین حسینی قصه گویی می شود. مقالات زیبایی با صوت و قلم ثنا ویسی و مهتا الماسی با عناوین( ویژگی نویسنده ی کودک و نوجوان و ارتباط فضای مجازی با آثار کودک و نوجوان)  به اشتراک گذاشته می شود و نمایشنامه خوانی توسط ادیساکریمی  و مهشید افراسیابی  با عنوان روباه حیله گر به قلم حسین فدایی در بستر فضای مجازی اجرا می شود. آثار ادبی اعضای مجتمع فرهنگی هنری سنندج، مرکز شماره سه سنندج و مرکز فرهنگی هنری بیجار و مرکز شماره یک مریوان قرائت می شود.اما این برنامه یک مهمان ویژه دارد.

 و چه  خوب که در این محفل صمیمی گوش به سخن های مهمانی نشستیم که سال هاست با قلم سروکار دارد.او هرروز نوشته است و می نویسد برای او شاید فرصت مرور خاطرات اندک باشد زیرا او خبرنگار است و هرروز در مصاف با مردم و زندگیشان و خبر های تازه ای از زوایای زندگی آنها در بستر اجتماع قرار می گیرد. هرچند ذهنش آرشیوی از خاطرات بسیاری است  که همنشینی و مصاحبت با دردمندان، شاعران، نویسندگان، مخترعان پژوهشگران و اهالی قلم برایش بر بوم دل حک کرده اند اما زمان برای او به سرعت گذر از واژه ایی به واژ ه ی دیگر بر ریل زندگی است. او هر روز مقصدش با دیروزش فرق دارد امادر انتها یک هدف را دنبال می کند ترسیم و بیان مشکل گروهی از افراد اجتماع تا فرجی حاصل شود و گره ای از کارشان بازکند با این همه ابزارش قلم است و دقت و اندیشه در افکار و زندگی مردم.

او همیشه به تازگی ونو آوری می اندیشد و هرروز آفرینش تازه ای را در بستر زمان  ترسیم می کند و ناگفته پیداست  بیش از هر نویسنده ی دیگری ابزارش قلم است و دل  و محصولش در نشریه محلی سیروان و روزنامه های سراسری که با آنها  همکاری دارد  چاپ می شود. اما نشریات و مجلات در نهایت تلاش می کنند تا قبل از زمان خود حرکت کنند و صحت واژه ی نویسندگان رسولان زمان خویش اند را  اثبات کنند .

 شیروان یاری مهمان ویژه ی ما در صحبت های خود نویسندگی و نوشتن را به یک انسان تبدیل می کند که قلم و اندیشه  او قلب این پیکر است و همچنان که خود اینگونه است به اعضا یاد آوری می کند  که خبر و قلم یعنی مردم و همواره قلب هنرمند برای مردم  می تپد.

شیروان یاری فعال فرهنگی، روزنامه نگار، مدرس و سردبیر هفته نامه سیروان در استان کردستان است. او به بچه ها ضمن معرفی شغلش یاد آور می شود  که روز قلم چهاردهم تیر ماه برای هر صاحب ذوقی قابل تامل است پس بهتر بیاندیشیم و با دقت بنگریم و با اندیشه بنویسیم.

وی همچنین با شنیدن آثار شعر ثنا خسروی و مهسا بادزهره و الهام زادسر گفت : مهارت پیدا کردن در نوشتن تمرین و مطالعه می خواهد که قطعا اعضای کانون در این دو زمینه تلاش خواهند کرد. او همچنین از اعضا خواست تا مطالعه را سرلوحه زندگی خود قراردهند  و زندگی اشان را بر اساس مطالعه و برنامه ریزی  به پیش ببرند  و ادبیات شفاهی  را ارج بنهند و برای همدیگر وقت بگذارند و متل ها و ضرب المثل ها و قصه های قدیمی را از مادر بزرگ ها یشان بشنوند ودر سینه هایشان برای انتقال به آینده محفوظ بدارند.

در ادامه ی برنامه معرفی شخصیت و آثار مهدی آذریزدی که توسط مربی ادبی بیجار حمیده بشارتی تهیه شده بود به اشتراک گذاشته می شود. در طول اجرای برنامه اعضا نظرات خودشان را در قالب پیام های متنی به گروه می فرستادند. واکنش هایی که هم برگزارکنندگان را سرشوق می آورد و هم خداقوتی بود به اعضایی که این روزهای قرنطینه ای در خانه هستند و به مطالعه و نوشتن و تحقیق سرگرم.

در پایان برنامه همگی از دل دستی به آسمان بر آوردیم و از خداوند طلب معجزه ی سلامت کردیم  برای همنوعانمان در سراسر دنیا و خویشان و نزدیکانمان که خداوند صاحب قلم درروز قلم  قلمی شفا بگرداند بر آسمان دل زمینیان که حالشان حال ابر بهار است برای هم و باهم همصدا این دعا را خواندیم:

 خداوندا !خودت مرهمی باش بر دل تاریکمان تاباردیگر کنارهم جمع شویم و دست هم را به مهر بفشاریم ودر کنارهم و بالبخندی از سر شوق صاحب قلم را شکر گذار باشیم که مژده ی نوشتنش مژده ی آفریدن است و هرکس که قلم در دست دارد تلاش می کند تا به بالندگی و رشد ذهنی فکری و عقلی و فطری خود و جامعه کمک کند زیرا قلم توان آفرینش دارد و آفریدن قدرت خدایی است پس ای آفریدون واژه های عاشق , بر مامنت  نما ودر روز قلم زمینینان رابا بارش مهر شفایت خوشحال کن.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
7 + 5 =