به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، وبینار آموزشی «ویژگی‌های شعر نوجوان» در راستای ویژه‌برنامه‌ی استانی «به وقت شاعرانگی» به‌همت مرکز آفرینش‌های ادبی و واحد آموزش و پژوهش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان با دعوت از مصطفی رحماندوست، شاعر، نویسنده و مترجم ادبیات کودک و نوجوان، پنج‌شنبه هشتم آبان ۱۳۹۹ هم‌زمان با روز نوجوان در بستر فضای مجازی برگزار شد.
رحماندوست ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع مجازی ۴۰ عضو نوجوان کارگاه‌های ادبی کانون استان سمنان با اشاره به تاریخچه‌ی سرایش شعر نوجوان و مجموعه‌آثارش برای نوجوانان، دوره‌ی نوجوانی را دوره‌ی سختی، عنوان و اظهار کرد: نوجوانی هویت خاص خودش را دارد و نباید آن را به‌عنوان حد واسطی بین کودکی و جوانی ببینیم و اگر من به تعریف ۱۰ سال پیش نوجوانی بازگردم، شاید با تعریف امروز نوجوانی متفاوت باشد؛ ولی بایست بگویم پرشورترین خاطره‌های من در دوره نوجوانی شکل گرفته است و با این‌حال فکر می‌کنم نوجوانی اتمام دوره کودکی نیست؛ بلکه آغاز دوره‌ی جوانی است و عشق نوجوانان هم، عشقی پاک، آسمانی، زیبا و دوست‌داشتنی است و تا آدمی این عشق را نشناسد نمی‌تواند در مورد آن حرفی بزند.
وی در بخش دیگری از سخنانش، اولین ملاک سرودن شعر نوجوان را شناخت مسائل زندگی، دغدغه‌های فکری، حساسیت‌ها، خوب‌ها، بدها و... دوره‌ی نوجوانی دانست و تأکید کرد: مخاطب‌شناسی در آفرینش آثار ادبی از اهمیت بسزایی برخوردار است و این موضوع به هنگام سرودن شعر به‌ویژه شعر نوجوان اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند.
رحماندوست در ادامه افزود: شعر نوجوان بایست سرشار از نشاط، پویایی و خلاقیت باشد و از حیث صمیمیت، احساس و عواطف با مخاطبانش دست دوستی دهد و شاعر شعر نوجوان اگر این موارد را نشناسد بهتر است برای خودش شعر بگوید.
وی هم‌چنین اولین راه سرودن شعر برای هر گروه سنی را شناخت ویژگی‌های فکری، نیازها و مشکلات مخاطب، خواندن متون کلاسیک، درک و دریافت زبان معاصر برای خلق تصویر ذهنی جدید و ایجاد لذت به‌جای نصیحت برشمرد.
رحماندوست با بیان این‌که محیط اجتماعی، طبیعت و افکار نوجوان در سرودن شعر نوجوان تأثیر دارد، یادآور شد: یکی از چهار عنصر مهم برای سرودن شعر خوب، لذت است و بخشی از شعر نوجوان، شعر نوجوانانی است که اهل کتاب، مطالعه و شعر هستند و بخشی از این شعر، شعر حکمی و شعر عامیانه است.
شاعر نام‌آشنای کودک و نوجوان در پایان تصریح کرد: درون‌مایه شعر نوجوان، عشق، دوستی و عواطف دوران نوجوانی است که تداعی‌کننده‌ی قهرها و آشتی‌ها، تنهایی‌ها، انتظار و خاطره‌های خاص این دوران هست و نسبت به شعر کودک دارای تصاویر انتزاعی بیش‌تری است و مخاطب نوجوان، توقع دارد از سوی شاعر دستِ کم گرفته نشود و اشعاری که می‌خواند متناسب با نیازهای حقیقی دنیایش باشد و شاعر از منظر یک نوجوان به مسائل و دغدغه‌هایش نگاه کند و در واقع به موضوعاتی بپردازد که موضوعات و مسائل خودِ نوجوان است.
گفتنی است؛ در بخشی از این وبینار، رحماندوست ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی قیصر امین‌پور و بیان ویژگی‌های شعری آثارش به پرسش‌های اعضا و مربیان درخصوص تفاوت شعر کلاسیک با شعر سپید، چگونگی شناخت شعر جوششی از شعر کوششی و...، پاسخ داد.