به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان هرمزگان؛ اولین نشست انجمن طنز هرمزگان در سال ۱۴۰۰ با حضور عباس قدیر محسنی نویسنده‌ی کودک و نوجوان برگزار شد.
در ابتدای جلسه فاطمه غلامزاده کارشناس ادبی استان ضمن خوش‌آمدگویی به حاضرین در نشست اظهار امیدواری کرد که این جلسات، گامی برای بهتر نوشتن نوجوانان استان و چراغ راهی برای کسب تجربه بیشتر باشد.
به گفته‌ی خدیجه حاجی زاده نماینده ی انجمن طنز، در این جلسه ۱۹ عضو نوجوان و ۶ مربی حضور داشتند.
در ابتدای این نشست حاجی‌زاده به معرفی آثار قدیرمحسنی پرداخت و جوایز ادبی وی را برشمرد.
وی با اعلام این خبر که تعدادی از مجموعه‌های طنز برای انجمن طنز تهیه شده است؛ اظهار امیدواری کرد که شرایط مساعد و مناسبی به وجود آید، تا اعضا بتوانند این کتاب‌ها را امانت گرفته و مطالعه کنند.
در این نشست پس از خوانش هر داستان و نقدهای اعضا پیرامون داستان موردنظر قدیر محسنی داستان‌ها را مورد نقد قرار داد.
قدیر محسنی نگریستن از زاویه دیگر به ماجراهای تلخی که در جامعه با آن روبرو هستیم را دستاورد خوبی دانست و همچنین نگاه بچه‌ها به تکنولوژی و تکنولوژی زدگی را از نکات برجسته داستان‌ها عنوان کرد.
وی همچنین گفت: یک داستان باید در مسیر کوتاهی راه خودش را ادامه بدهد و به پایان برسد.
قدیر محسنی ضمن مهمتر دانستن ساختار طنز گفت: یک نویسنده خوب می‌بایست در داستانش از طنز کلامی در کنار طنز موقعیت استفاده کند و هر دو جنبه را در نظر بگیرد.
و طنز کلامی را تنها چاشنی دانسته و به نوجوانان توصیه کرد از شتابزدگی و عجله در نوشتن پرهیز کنند.
در ادامه ی نشست قدیر محسنی تفاوت داستان را با دیگر گونه‌های ادبی برشمرد و گفت: داستان تخیل و رویاپردازی دارد، ولی دیگر گونه‌ها فاقد این عناصر بوده و متکی بر واقعیت هستند.
وی برای فاصله گرفتن متن از گزارش و خاطره تخیل را عنصری مهم دانستند و گفت: داشتن خلاصه‌ای از داستان در ذهن لازمه‌ی تحلیل مناسب است تا بتوانیم قسمت‌های مختلف آن را بررسی کنیم و در نهایت نقاط ضعف و قوت آن را مشخص سازیم.
قدیرمحسنی همچنین افزود: استفاده از طرح‌های کلامی زیاد، شوخی‌های افراطی و تشبیهات بسیار خواننده را سردرگم و دلزده می‌کند و به داستان آسیب می‌رساند.
این نویسنده در رابطه با اسم داستان گفت: اسم باید با سبک داستان هماهنگی کامل داشته باشد و انتخاب اسم جدید و مدرن برای داستانی کهن مناسب نیست.
وی در ادامه گفت: حوادث داستان‌های نمادین باید درون مایه پنهانی داشته باشد و ظریف بیان شود تا خواننده کنجکاو شده و جستجو کند؛ زیرا لذت کشف است که داستان را تبدیل به یک داستان خوب می کند.
همچنین قدیر محسنی در پایان جلسه مجموعه‌ی «غلاغه به خونه‌اش نرسید» از ابوالفضل زروئی نصرآبادی را به اعضا معرفی کرد.
طی این جلسه ۴ داستان توسط ۸ منتقد نوجوان و با حضور قدیرمحسنی مورد نقد قرار گرفت.
داستان «کبری ۱۱۰» از انیس موحدی، «ارور۴۰۴» از مهلا محمدی، «پاستیل صورتی» نوشته ی زهرا شریعتی و «انتخابات یا انتصابات» از هدیه شفیعی داستان‌هایی بود که در ترازوی نقد قرار گرفت.