کارگاه کاربردهای تربیتی نمایش برای کودکان و نوجوانان در کانون سیستان و بلوچستان برگزار شد

کارگاه کاربردهای تربیتی نمایش با رویکرد تاثیر نمایش بر رشد اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سیستان و بلوچستان برگزار شد

به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کانون سیستان و بلوچستان، کارگاه کاربردهای تربیتی نمایش برای کودکان و نوجوانان برگزار شد.

در این کارگاه آموزشی، که علاوه بر مربیان، دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه سیستان و بلوچستان نیز حضور داشتند، تاثیر نمایش بر رشد اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان و کاربرد آن در تعلیم و تربیت و هم‌چنین وظایف مربی در فرایند آن بررسی شد.

مدرس کارگاه گفت: نمایش یکی از فعالیت‌های گروهی مهم است که هوش اجتماعی کودکان را پرورش می‌دهد و اگر مربیان به این موضوع آگاه باشند که هدف نهایی در نمایش، فقط اجرای آن نیست بلکه دستیابی به فرایندی است که کودک آرام‌آرام هم خود را پیدا می‌کند؛ با هم‌گروهی‌ها ارتباط برقرار می‌کند و، از همه مهم‌تر، می‌آموزد برای رسیدن به هدفی بالاتر روحیه‌ی کارِ گروهی داشتن موثرترین امتیاز است.

مسعود خنجرخانی ادامه داد: در بسیاری از نمایش‌ها کودکان در نقشی که به آنان سپرده شده، خود را به جای شخصیت می‌گذارند و با هم‌ذات‌پنداری با آن نقش، می‌آموزند چطور با مسئله روبه‌رو شوند و آن را حل کنند و این در نهایت منجر به یادگیری یک رفتار می‌شود.

ارتباط هنر و تربیت یکی از سرفصل‌های کارگاه بود که این عضو هیئت علمی دانشگاه در این بخش با ارایه‌ی تعریف‌هایی از فعالان این دیدگاه، اثر هنری را صرفا یک محصول ندانست و ادامه داد: اثری است که علاوه بر آنکه می‌توان آن را بارها خلق کرد، هم برروی مخاطب و هم برروی کسی که آن را اجرا می‌کند تاثیر می‌گذارد.

خنجرخانی در ادامه نمایش را نشان دادن بخشی از واقعیت‌ها به کودکان دانست که با زبان هنر ارایه می‌شود، و در این فرایند با دادن مسئولیت و پذیرفتن نقش از سوی کودک، او خود را خالق یک اثر هنری می‌داند.

وی افزود: وقتی یک کودک نقشی را می‌پذیرد مراحلی را طی می‌کند که بخشی از آنها چون واداشتن به تفکر در مورد یک مسئله، فهم و شکل‌گیری مسئله(حل شده یا انتها باز)، تبیین مسئله و... از آن جمله‌اند.

خنجرخانی در این کارگاه مجازی، که همراه با مشارکت فعال حاضران بود، نقش مربی در نمایش را بسیار مهم و محوری دانست و گفت: مربی باید عضو گروه و ناظر نامریی باشد، نه دانای کل.

وی در پایان در خصوص مهم‎ترین نقش فراگیر، او را یک راه حل دهنده نامید و گفت: او در برخی نقش‌ها پیروز است و در برخی دیگر ناکام؛ این‌گونه فرامی‌گیرد در زندگی، پیروزی و ناکامی در کنار هم معنا پیدا می‌کنند.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 9 =