به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، سیزدهمین‌جلسه‌ی اعضای انجمن نویسندگان نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان، پیش از ظهر سه‌شنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۰ با دعوت از عزّت صدیقی، نویسنده، منتقد، پژوهشگر و کارشناس مرکز آفرینش‌های ادبی کانون خراسان رضوی، برگزار و ضمن گفت‌وگو پیرامون موضوع «طرح و پیرنگ داستان»، آثار اعضای این انجمن، نقد و بررسی شد.
صدیقی ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع اعضا و مربیان کانون سمنان و قدردانی از کارشناسان و مربیان مرکز آفرینش‌های ادبی استان، اظهار داشت: نویسندگان زیادی با موضوع فقر به خلق اثر پرداختند که بیش از آنی‌که واقعیتِ مسئله باشد یک نگاه ایدئولوژی بود مانند علی‌اشرف درویشیان که معتقد بود برای این‌که جامعه رو به بهبودی رود بایست سیاهی‌های آن را پُررنگ جلوه داد و مقابل آن نویسندگانی هم بودند مانند هوشنگ مرادی‌کرمانی خالق اثر ماندگار «قصه‌های مجید» که به موضوع فقر نگاه متفاوتی داشتند.
وی در ادامه افزود: مسیر نوشتن، مسیری طولانی است و صبر فراوان می‌خواهد و برای رسیدن به هدف، نیاز به مطالعه‌ی بیش‌تر است.
صدیقی در نقد اثر یکی از اعضا یادآور شد: نویسنده در بیان توصیفات داستان بایست حد و اندازه را رعایت کند تا به یک شعار یا اعلام یک بیانیه تبدیل نشود و توصیف‌ها هرچه بیش‌تر نمایشی باشد و نشان داده‌شود برای مخاطب زیباتر و خواندنی‌تر است.
داستان کوتاه یک برهه، یک لحظه و بخشی از زندگی است
مهمان انجمن نویسندگان کانون سمنان تصریح کرد: اگر نویسنده داستانی را از حالت خطی‌بودن، خارج کند، هنرمندی و توانایی خاصی می‌خواهد تا چیدمان و شکل داستان را عوض کند و یکی از عوامل جذابیت داستان همین ابهام، گره‌افکنی و ایجاد کردن سؤال در ذهن مخاطب است تا او برای پیدا کردن پاسخ در داستان دنبالش بگردد؛ اما این نکته را هم در نظر داشت که ابهام بایست برای جذب مخاطب یا در خدمت جذب مخاطب برای خواندن اثر باشد و نبایست مخلّ داستان باشد و این‌طور باشد که پایان داستان چه شد و یا چه ماجرایی در داستان اتفاق افتاد؟
وی در نقد اثر عضو دیگر این انجمن گفت: داستان کوتاه یک برهه، یک لحظه و بخشی از زندگی است که در آن حالات و روحیات یک قهرمان یا قهرمان‌ها و شخصیت‌ها را نشان می‌دهد؛ یعنی نویسنده فقط با ارائه‌ی یک تصویر ذهنی به مخاطب، داستان را به او واگذار و مخاطب را شریک خلق و آفرینش داستان می‌کند تا خودش پایان داستان را بسازد.
صدیقی در پایان با اشاره به ویژگی‌های شخصیت در داستان، تأکید کرد: اسم، شناسنامه‌ی اثر است و از اعضا خواست تا برای داستان‌های خود عنوان شایسته و مناسبی انتخاب کنند تا مخاطب درک کند که با یک اثر کار شده در ارتباط است.