به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان یزد، دومین نشست علمی ترویجی بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی، صبح چهارشنبه ۲۸ دی ۱۴۰۱ در سالن کنفرانس هتل داد شهر یزد برگزار شد.
این نشست، به ارائه جستار «جوی عسل» اختصاص داشت که از سوی فاطمه احمدزاده ارائه شد و سعید حسام‌پور، عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز و محمد گودرزی‌دهریزی، دبیر این دوره جشنواره، مورد داوری و نقد قرارگرفت.
احمدزاده از مربیان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر یزد است و در حوزه زبان و ادبیات فارسی تحصیل کرده است.
جستارنویسی، زرنگی می‌خواهد
او در بخشی از این جستار نوشته است: «از صبح فکرم درگیر فراخوان بود، فراخوان قصه‌گویی. باید یک قصه برای جشنواره انتخاب می‌کردم. داشتم فکر می‌کردم چه قصه‌ای انتخاب کنم که برایم راحت‌تر باشد. داشتم بالا و پایین‌های ذهنم را می‌گشتم تا بلکه لابلای این بیست و چند سال تجربه در کانون، یک قصه خودش را به من نشان بدهد و بگوید بیا، این هم قصه‌ای که می‌خواستی، مثل آب خوردن. در افکارم شناور بودم که کتاب را روی میز کتابدار گذاشت و با چشم‌های روشن پرسشگرش به من نگاه کرد...»
پس از خوانش این جستار، سعید حسام‌پور که به عنوان داور در جلسه حضور داشت، گفت: «در مقاله علمی یا علمی پژوهشی، تخصصی‌تر دنبال فرم مشخص هستیم اما اینطور نیست که در جستار به دنبال این فرم مشخص نباشیم. در جستار، فرد باید ایده‌ای که در ذهن دارد را به شیوه خود بنویسد و در این جستار، نویسنده خلاقانه به دنبال آثار مهدی آذریزدی بود و یک نمونه علمی را نیز در آن گنجانده بود. تلفیق این دو و مقایسه با کتاب «مرزبان‌نامه» باعث شد تا آنچه که یک فرد می‌تواند از اتفاقی را که آذریزدی در حوزه ادبیات کودک رقم زده است، به نمایش بگذارد.»
او ادامه داد: «آنچه که ما از جستار می‌خواهیم نویسنده در این کار به شکل علمی و نوآورانه انجام داده و درگیر ساده‌انگاری نشده است. درست است که می‌توان از خاطره نیز جستار نوشت، اما باید یک نوآوری یا نکته علمی در خود داشته باشد، در غیر این‌صورت جستار نیست. سختی جستارنویسی به تعبیر اهالی فن این است که قصه، خاطره و مقاله نیست و زرنگی و مهارت خاصی برای نگارش می‌خواهد که نویسنده باید بتواند از پس آن برآید. در واقع جستار یک نوشته علمی است که حرفی نو و اندیشه تازه‌ای را به شکل خلاقانه به مخاطب ارائه می‌دهد.»
حسام‌پور همچنین افزود: «فکر می‌کنم اگر جستار به قطعه ادبی نزدیک شود، دیگر جستار نیست و باید مراقب بود که به قطعه ادبی طعنه نزند. دوستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شاید در طی سال‌ها تجربه زیسته خود به یک جستار جدید برسند. بنابراین گزارش تجربه‌ای که نوآوری در آن باشد را می‌توان جستار نامید.»
قصه‌ای در دل جستار
گودرزی دهریزی، دبیر این دوره از جشنواره قصه‌گویی و دیگر داور و منتقد حاضر در جلسه گفت: «جستار در دل خود یک قصه دارد. من همیشه دغدغه محتوایی و علمی دارم و سبقه خودم من را به این بخش بیشتر گره می‌زند. سال‌های پیش که در بخش علمی حضور داشتم، در کنار اصلاح سنجه‌های داوری قصه‌گویی که سال‌ها دست نخورده و غیردقیق بود، باعث شد تا شروع کنیم به اصلاح سنجه‌های داوری بخش علمی، که این امر با کمک پژوهشکده علوم انسانی رقم خورد.»
او ادامه داد: «بنابراین ما جستار را نیافریدیم، بلکه کشف کردیم. آن چه که ما به دنبالش بودیم می‌توانست جستار باشد. اما به این فکر بودیم که اگر این جستار برای کانون است باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد و دوم این که سنجه‌های داوری آن چگونه باشد. بنابراین شیوه‌نامه‌ای نوشتیم و فرم داوری برای آن طراحی کردیم. در نهایت هم یک دوره آموزشی جستارنویسی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کلید زدیم و نتیجه حاصل از آن در سال گذشته ۴۵ اثر و امسال دو برابر آن بود. هدف اصلی ما این بود که بتوانیم مربیان کانون را به سمتی ببریم که بدون ترس از قالب خشک مقالات علمی پژوهشی بتوانند تجربیات خود را با یک روش مشخص روی کاغذ بیاورند.»
بیست‌و چهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی روز ۲۹ دی ۱۴۰۱ با معرفی برگزیدگان در شهر یزد به کار خود پایان داد.
