زهرا کیانی؛

هنوز روزهای شیرینی را در کانون تجربه می کنم

سال ها پیش با او در مرکز فرهنگی هنری شماره 4 شیراز آشنا شدم. من مربی ادبی بودم و او مربی فرهنگی با سابقه. خودم را در مقابلش جمع می کردم و سرم را پایین می انداختم چون پیشکسوت بود و من تازه کار. مدتی که گذشت صمیمی تر شدیم و احساس کردم اصلاً با او نمی شود ناراحت بود و حس غریبی کرد. همیشه لبخند بر لب داشت و موضوعات و مشکلات را بزرگ نمایی نمی کرد. به نظر او هر کاری شدنی بود و البته هست. کمتر غم بر چهره اش می نشست و خونسرد و آرام فعالیت می کرد. بعد ها که من به دفتر استان منتقل شدم ارتباطمان هم کمتر شد تا این که تصمیم گرفتم با وی مصاحبه کنم. گفتگوی من و او خواندنی است:

۱۰ دی ۹۶ - ۰۹:۲۱