به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، چایکار در این باره گفت: سال‌هاست جشنواره قصه‌گویی کانون را دنبال می‌کنم حتی روند جشنواره‌ها و برنامه‌های قصه‌گویی در دیگر شهرها را نیز از طریق رسانه‌ها پیگیری می کنم.
وی با اشاره به سنت دیرینه قصه‌گویی در کشور افزود: امروزه سرعت پیش‌رفت فن‌آوری‌های نوین از جمله عواملی است که موجب کم‌رنگ شدن ارتباط‌های عاطفی و محافل گرم اعضای خانواده‌ها شده است.
چایکار ادامه داد: قصه‌گویی به حفظ ارزش‌های والای انسانی، پیوند ارتباط صمیمی میان اعضای خانواده و نیز انتقال فرهنگ، آداب و رسوم، پرورش تخیل و حس زیبایی‌شناسی کمک می‌کند به همین منظور برپایی جشنواره‌ی قصه‌گویی یک رویداد ارزش‌مند برای جامعه است.
وی در زمینه‌ی نقش کانون در ترویج قصه‌گویی یادآور شد: کانون، خانواده بزرگ فرهنگی‌هنری است که خدمات آن در دورترین نقاط کشور به کودکان و نوجوانان عرضه می‌شود و از نیروهای کارآمدی بهره می‌گیرد که همواره هدفمند در حوزه قصه‌گویی تلاش می‌کنند و گام‌های خوبی نیز برداشته‌اند.
داور هجدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی در ادامه خاطر نشان کرد: اما در این حوزه نباید تنها به این حد از تلاش‌های کانون بسنده کرد بلکه لازم است با یک هماهنگی مناسب زمینه‌ی همکاری نهادهای مختلف فرهنگی مانند شورای کتاب کودک و سازمان فرهنگی هنری شهرداری‌ها نیز فراهم و از تمامی ظرفیت‌ها برای ترویج این مهم استفاده شود.
وی با اشاره به این که اهداف قصه‌گویی کمتر مورد توجه واقع شده است افزود: همه می‌توانند قصه بگویند اما هر کسی نمی‌تواند قصه‌گوی موفقی باشد چرا که بن مایه‌ی این هنر، عشق و علاقه به قصه و قصه‌گویی است، اگر معلمان، مربیان و... به قصه و هنر قصه‌گویی عشق بورزند و از آن لذت ببرند کلاس‌های آموزش قصه‌گویی می‌تواند برای مخاطبان نیز موثر واقع می‌شود.
مدرس کارگاه‌های داستان‌نویسی گفت: یک معلم یا مروج قصه‌گو ابتدا خودش باید از قصه لذت ببرد و آن را درونی کند تا بتواند به زیبایی آن را انتقال دهد و بر دل مخاطب نیز بنشیند، لذت بردن از قصه موجب علاقه‌مندی و در نهایت تبدیل عادت به مطالعه می‌شود.
وی با بیان برخی وپژگی‌های قصه از دیدگاه قرآن اضافه کرد: دربسیاری از آیات الهی با زبان قصه به موضوع‌های مختلف پرداخته شده است چرا که جذابیت و کشش قصه و قصه‌گویی کمک می‌کند که مفاهیم الهی را در قالبی ساده و دل‌نشین به مخاطبان عرضه شود و رشد شناختی و باورهای دینی آن‌ها را قوام می‌بخشد.
چایکار در ادامه با اشاره به این که قصه برای تمام اقشار جامعه مفید است اظهار داشت: گاهی یک قصه چنان چالشی در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و تاثیر شگرفی در زندگی و آینده‌ی فرد می‌گذارد که انواع آموزش‌های مستقیم از آن عاجز است یا اوقات مخاطب خود را آن‌قدر دل‌نشین می‌کند که زمان و مکان را از یاد می‌برد و غرق در دنیای قصه می‌شود.
وی هم‌چنین افزود: گاهی انسان چنان با قصه هم‌ذات پنداری می‌کند گویی شخصیت داستان خود او و زندگی اوست که بازگو می‌شود و حتی گاهی پایان خوش قصه مخاطب را به انبساط خاطر می‌رساند و از دغدغه‌های کار و ناملایمات زندگی جدا می‌شود.
مدرس قصه‌گویی با اشاره به برخی تجربه‌های خود در زمینه قصه‌گویی برای کودکان کار و کانون اصلاح و تربیت نیز بچه‌های بیمار گفت: اگر جنس قصه حاکی از ملاطفت، آرامش، همدلی، صلح و دوستی باشد فضای ذهنی مخاطب و اندیشه مخاطبان را تلطیف و باعث خوش فکری آن‌ها می‌شود
چایکار تسلط و آگاهی قصه‌گو از شیوه‌های مختلف قصه‌گویی، مخاطب‌شناسی و آشنایی با گستره قصه‌ها ر از موارد با اهمیت در قصه‌گویی دانست و یادآور شد: با توجه به تجربه‌هایی که در این زمینه دارم بارها شاهدبوده‌ام علی‌رغم این‌که بچه‌ها به انواع و اقسام فن‌آوری‌های نوینی دسترسی دارند اما با شنیدن قصه‌هایی در زمان و مکان مناسب، وارد دنیای قصه می‌شوند به شکلی که هنگام بازگشت به منزل به‌جای گفت‌وگو در باره‌ی بازی‌های رایانه‌ای و... به تحلیل قصه می‌پردازند و حتی هم‌کلاسی‌های خود را نیز به شنیدن قصه تشویق می‌کنند.
وی ادامه داد در عین حال فن‌آورها هم می‌تواند به عنوان یکی از ابزارهای قصه‌گویی در خدمت قصه‌گو و مخاطبان قرار گیرد.
داور این دوره جشنواره نگاه همه جانبه به شاخص‌های قصه و قصه‌گویی را از ملاک‌ها و معیارهای داوری دانست و اظهار داشت: انتخاب قصه مناسب با ارزش‌های اسلامی و ایرانی، انسجام و توالی حوادث قصه، جذابیت و کشش قصه برای مخاطب، فضاسازی و ایجاد انگیزه برای شروع قصه، لحن و بیان، مهارت استفاده از زبان بدن، پوشش مناسب و... از ملاک داوری این دوره از جشنواره بود.
وی در پایان ضمن قدردانی از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان به خاطر همت والایی که در زنده نگه‌داشتن و گسترش فرهنگ قصه‌گویی کشور دارد خاطرنشان کرد: توجه ویژه به زبان‌ها و لهجه‌های رایج در استان‌های مختلف، حاکی از تقویت روحیه قوم‌گرایی، وطن‌پرستی و شناخت هویت فردی است که توصیه می‌شود کانون در هر استان نسبت به زبان و لهجه منطقه خود اهتمام ویژه داشته باشند و این موضوع در ملاک‌های داوری‌ها لحاظ شود.
