تمایلم بیشتر روایت قصه‌های کودکانه با درون‌مایه طنز است

معصومه شهریاری دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی ادبیات فارسی در مقطع کارشناسی ارشد و مربی ادبی مراکز فرهنگی‌هنری کانون گرگان است که به گفته‌ی خودش حدود ۷ سالی می‌شود که در دنیای قصه‌گویی پا نهاده است.

او می‌گوید تمایلم بیشتر به روایت قصه­‌های کودکانه با درون‌مایه طنز است و اولین قصه­‌ای که در کودکی شنیده­ است، قصه‌­ی زنی بود که خیلی تخمه دوست داشت، طوری که تخمه خوردن‌­هایش از همه کار می­انداختش و سر ظهر، نزدیک رسیدن شوهرش، می گفت: « بخورم یا نخورم؟ حاجی به دروازه رسید»!!!

معصومه شهریاری، در سال۹۳ با قصه­ی «شیخ عاشق» به عنوان برگزیده استانی، در سال ۹۶ با قصه­ی «چرتان و پرتان» و در سال۹۸ با قصه­‌ی «پری نازه، دست درازه» موفق به کسب مقام برگزیده استانی تا این بخش از رقابت‌ها شده است.

این مربی ادبی در پاسخ به سوال «منظور از قصه گویی با ابزار چیست؟» معتقد است هر وسیله و حرکتی که کمک کند قصه­‌گو، جان کلام را بهتر به مخاطب بنشاند؛ زبان بدن قصه­‌گو هم گاهی ابزار محسوب می‌شود.

او با توجه به طرح این سوال که «ارزیابی شما از جشنواره قصه گویی کانون بعنون متولی امر قصه گویی در کشور چیست؟» توضیح می‌دهد کانون همیشه به دلیل داشتن کتاب های خوب با قصه­‌های زیبا و مربیان توانمند در فن بیان، بهترین بستر برای قصه‌ها و رساندن آن ها به گوش بچه‌­ها بوده و هست.

شهریاری در تشریح قصه‌ی منتخب مرحله استانی خود در سال ۹۸ می‌گوید پری­نازه دست­‌درازه، ماجرای دختربچه‌­ای­ست که در یک روز طوفانی متوجه میشه، که دستاش دراز شده. بعد با یک ورد من دراوردی، دستهایش را درازتر هم می­کند و به بقیه کمک می­کند. در پایان با برعکس خواندن وردش، دستش را کوتاه می­کند.

این مربی ادبی در پایان صحبت‌های خود با اشاره به خاطره روایت قصه شیخ‌صنعان که یک مگس سمج چطور در هنگام اجرای زنده مسیر پروازش رو تنها بر روی بینی و صورتش انتخاب کرده بود صحبت کرد و گفت‌وگوی خود را با بیان این پیشنهاد که به نظرم بهتر است در سال آینده داوری قصه گویان آزاد از مربیان کانون جدا صورت گیرد، پایان داد. 

تهیه شده توسط: سیداحسان مسلمی

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 15 =