اگر ادبیات نبود جهان به معنای واقعی کلمه مهم ترین عنصرش را از دست می داد

همزمان با 18 تیرماه برنامه ای با عنوان " اگر ادبیات نبود" به میزبانی مراکز فرهنگی و هنری موچش و کامیاران با حضور اعضای کودک و نوجوانان، والدین این مراکز ، نویسندگان، شاعران و منتقدین کشوری و استانی از ساعت ۱٨ تا ۲۰ عصر روز چهارشنبه در فضای مجازی برگزار شد.

روزهای آغازین تیرماه می گذرد تا به دو مناسبت برجسته اش که یکی روز قلم و یکی روز ادبیات کودک و نوجوان است برسد. روزهایی که هم در عنوان و هم در ذات به هم مرتبط اند. یکی از نوشتن و ذهن و اندیشه می گوید و یکی از اصالت و رسالت نوشتن که البته هر دو از جنس واژه و کلمه و قلم و کاغذ هستند. هر دو با خواندن و مطالعه و تحقیق و پژوهش مرتبط اند. با عواطف و احساسات انسانی و حالا

در این برنامه ابتدا چهار تن از اعضای کودک و نوجوان مراکزفرهنگی هنری موچش و کامیاران آثار ادبی خود را پیرامون نقش ادبیات در زندگی ارائه کردند. متن هایی که زائیده ی اندیشه و ذهن خلاق خودشان بوده  که در قالب متن و صوت به اشتراک گذاشته شد. محمد رضا کلهر نویسنده و شاعر بومی استان با دقت نظر و متناسب با درک صاحبان آثار و نیز مناسب با حوصله ی جمع به نقد و بررسی آثار پرداختند.

کلهر به بچه هایی که از تجربیات خودشان نوشته اند، گفت : یک مهندس بدون تخیل داستانی و بدون ادبیات در کارش ضعیف خواهد بود.

وی همچنین از کارکرد های بدیهی ادبیات نام برد و گفت :اینکه ادبیات به چه کار می آید بدیهی است اینکه پیوند دهنده ی نسل هاست و به شک بدیهی تر برای عبرت آموزی و تجربه ی زیستی بشر است اما ادبیات به خاطر تخیلش ارزشمند است چرا که ما با ادبیات در مواجه با شر می رویم با ادبیات معنویاتمان را انجام می دهیم. با ادبیات به جنگ خرافه ها می رویم و در مقابل نامرادی ها می ایستیم.

محمدرضا کلهر در پاسخ به این سوال که اگر ادبیات نبود گفت : اگر ادبیات نبود جهان به معنای واقعی کلمه مهم ترین عنصرش را از دست می داد چرا که تمام هنر ها به نحوی زاده ی ادبیات هستند و اگر ادبیات نبود جهان ما بیش از این غمزده بود.

وی همچنین  جهت مطالعه بیشتر و مرتبط با مبحث جلسه منابع مطاعاتی مناسبی را معرفی کردند.

در ادامه دکتر سیروس کلهر که از کرمانشاه به برنامه پیوسته بود بحث خود را با عنوان رابطه فلسفه و ادبیات کودک و نوجوان ارائه نمود. از آن جا که مباحث برای حاضرین در جلسه جذاب و جالب بود با استقبال روبرو شد.

وی گفت: جهان کودک جهان راز و جهان حیرت است.جهان بزرگسال جهان مسأله محور است.ما وقتی قرار است برای کودکان بنویسیم باید همراه با کودک و با ابزار کودک بنویسیم تا به سوی جهانی بهتر برویم.

وی گفت : ما قرار نیست در ادبیات کودک درد دل کنیم.قرار نیست نوستالژی  خودمان را وارد ادبیات کودک کنیم بلکه  قرار است به آن راز نهان و اصالت وجودی برسیم و هم سو و همراه کودک باشیم.

پس از ایشان جوانمیر ساعدموچشی مربی ادبی مرکز فرهنگی هنری  موچش  و مهری اسدی مسئول مرکز فرهنگی هنری  کامیاران اثر ادبی خود را با عنوان "ساخت زندگی با کتاب هایی که خوانده‌ایم " ارائه نمودند.

و در ادامه رضا سید هاشمی و محمد رضا قربانی از نویسندگان و شاعرانی که به صورت مجازی از تهران و ساری در برنامه حضور داشتند گفتار خود را با عنوان شخصیت هایی که از ادبیات آمده و جهان ما را ساخته‌اند، ارائه کردند .

محمدرضا قربانی با دعایی قشنگ در این روزهای پر استرس از  صحبت های خودشان را آغاز کرد و گفت : اگر ادبیات نبود شعوری شکل نمی گرفت. خاطره ها و بازگوکردن اتفاقات روزمره و بیان احساسات متفاوت به رخدادها نیز ادبیات است لذا نبودن ادبیات امری ست نا ممکن.

رضاسیدهاشمی هم مهمان دیگر برنامه بود که با مثال هایی زیبا از تاثیر داستان و شخصیت های داستانی در جلسه صحبت کرد و گفت:ما یک دنیای خیال داریم.دنیایی که متعلق به ماست و آن هم در قالب  مطالبی است که میخوانیم و چیزهایی که مینویسیم و در همین دنیای داستان هاست که زندگی می کنیم و ادامه می دهیم و دنیایی که دوست داریم را می سازیم.

وی ضمن تشویق اعضای حاضر در جلسه به تمرین نوشتن بیشتر و سوژه یابی از مباحث همین جلسه گفت: بزرگترین دغدغه ی این روزهای من این است دوستان جوان و نوجوان  چراغ اندیشه و ادب را روشن نگه دارند و ب نسل بعد منتقل کنند.

پایان بخش برنامه خوانش داستان کوتاهی بود که توسط هیمو مرادویسی عضو کودک مرکز فرهنگی هنری کامیاران نوشته شده بود.

و به این ترتیب قصه ی روزی که ادبیات نبود ناتمام ماند چون بی شک ادبیات همواره و همیشه زنده و جاودان خواهد بود.

گفتنی ست این برنامه به تلاش ارزشمند جبارشافعی زاده نویسنده وفعال فرهنگی و مربی ادبی مرکز کامیاران و جوانمیر ساعدموچشی مربی ادبی مرکز موچش به اجرا در آمد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 11 =