به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان شمالی در کارگاه «کارگردانی نمایش عروسکی؛ جادوی دست‌های نامرئی» که با تدریس یلدا منتظری برای مربیان کانون برگزار شد، خلاقیت، شناخت و جسارت، سه محور اصلی آموزش بودند و منتظری از پرورش خلاقیت مربیان در کارگاه کارگردانی نمایش عروسکی گفت در حالی که معتقد است کارگردانی نمایش عروسکی از دل تجربه و شناخت شکل می‌گیرد؛ جایی که اشیای ساده به ابزار بیان هنری بدل می‌شوند و صحنه، میدان بروز تخیل است.

او با تأکید بر رویکرد تجربه‌محور این کارگاه، از این که مباحث آموزشی نه در قالب تئوری بلکه در بستر طراحی، عمل و تجربه پیش رفتند،برایمان گفت که همین فرایند باعث شد مربیان بتوانند جنبه‌های مختلف کار را بشناسند، نواقص را ببینند و در مسیر خلاقیت و اصلاح گام بردارند. به باور منتظری، مربیان اکنون به نقطه‌ای از شناخت رسیده‌اند که می‌توانند به‌تنهایی مسیر کارگردانی را طی کنند؛ تنها به کمی مطالعه، پژوهش و شهامت نیاز دارند تا وارد حوزه‌هایی شوند که پیش‌تر برایشان ناشناخته یا حتی ممنوعه به نظر می‌رسید.

منتظری مهم‌ترین ویژگی مربیان را در خلاقیت ذاتی آن‌ها می‌داند؛ خلاقیتی که در قالب‌های مختلفی چون نقاشی، نویسندگی و طراحی خود را نشان می‌دهد. از نگاه او تئاتر، هنر ترکیب همه هنرهاست و زمانی که این مربیان خلاق در کنار هم قرار می‌گیرند، نتیجه کار جلوه‌ای چشمگیر از هنر جمعی است. از نگاه او، تمایل مربیان به تجربه‌ کردن، پذیرش خطر و حتی مواجهه با قضاوت، ارزشی دوچندان دارد، زیرا آن‌ها را از کلیشه‌ها رها می‌کند و به خلق آثار نو سوق می‌دهد.

به گفته این مدرس، پیوند میان مربیان با دنیای کودک سخن گفت و عروسک را واسطه خوبی برای ورود به جهان کودک برشمرد که به مربیان کمک می‌کند راحت‌تر وارد جهان ذهنی کودکان شوند. او باور دارد مربی برای ورود به این جهان باید زبان کودکان امروز را یاد بگیرد، چرا که بدون درک این زبان، ارتباطی شکل نخواهد گرفت. خلاقیت از دانش زاده می‌شود و تنها با یادگیری مداوم، مطالعه، دیدن و شنیدن است که می‌توان به دنیای کودک نزدیک شد.

منتظری با اشاره به رویکرد «تئاتر فرایندمحور» در کانون، آن را گامی مؤثر در رشد تئاتر کودک و نوجوان می‌داند و معتقد است این مسیر اگر با استمرار همراه شود، می‌تواند به برگزاری کارگاه‌های تخصصی‌تر و تجربه ژانرهای متنوع نمایش عروسکی منتهی شود.

او در پایان تأکید می‌کند: استمرار، رمز پیشرفت در این حوزه است و باید انگیزه‌ها را حفظ کنیم، تجربه‌ها را مرور کنیم و هر بار حس کشف و علاقه را زنده نگه داریم. با تداوم این مسیر می‌توانیم به تکنیک‌های تازه برسیم و تئاتر کودک و نوجوان را به‌ سوی افق‌های خلاقانه‌تری ببریم.