به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، جواد گنجعلی، شاعر و برنده ششمین دوره جایزه قلم زرین در این نشست که با خوانش آثار اعضا و نقد و بررسی آن برگزار شد گفت: بحث عرفان، موضوعی است که در شعر همه شاعران ما رسوخ کرده و آنچه در ادبیات ما ماندگار شده، یک بند آن به عرفان متصل شده است.
وی در خصوص عرفان در شعر فارسی گفت: وقتی می‌گوییم عرفان در شعر، این مساله کاملا متمایز است و نباید آن را با شعر آئینی اشتباه گرفت، منظور از عرفان، آن روح شناخت و معرفتی است که در شعر شاعر رسوخ می‌کند؛ چرا که شاعر در سرایش به روح اولیه و جایگاه اولیه‌اش نزدیک‌تر است.
شاعر مجموعه «دری بر پاشنه اندوه» در خصوص وجه تمایز شعر سپید و کلاسیک گفت: وقتی ما در هر قالبی شعر کلاسیک می‌سراییم، به راحتی می‌توانیم دیگران را متقاعد کنیم که شعر گفته‌ایم، گرچه کلام‌مان فقط نظم بوده باشد ولی شاعر شعر سپید، باید شگرد داشته باشد و جادویی در کلامش به‌کار گیرد که متکی بر تخیل، عاطفه و احساس باشد که بتواند مخاطبش را متقاعد کند.
گنجعلی ادامه داد: چیزی که مسلم است، آفرینش شعر در هر قالبی، امر ساده‌ای نیست و شاعر باید در این عرصه توانمند ظاهر شود و چیزی بگوید که همه مردم بپسندند.
وی درباره شروع در شعر سپید گفت: شروع در شعر سپید بسیار مهم است، این‌که از کجا شروع کنیم؛ شعر سپید جای پرگویی و پر حرفی نیست؛ وقت کم است و شاعر باید در خلاصه‌ترین کلام حتی در بند آغاز، مفصل‌ترین مفاهیم را به تصویر بکشد.
شاعر مجموعه «صدای محزون موزیک در هدفون»، پس از شنیدن اشعار اعضا درباره‌ی تفاوت اندیشه و نگاه شاعر با افراد غیر شاعر گفت: این تفاوت نگاه باعث می‌شود شاعر ظرافت‌هایی را ببیند که دیگران آنها را نمی‌بینند. به عنوان مثال شاعر در باران لطافتی را احساس می‌کند که شاید دیگران آن درجه از لطافت را احساس نکنند. همین نگاه منجر به ظهور یک اندیشه در ذهن شاعر می‌شود و سخت‌ترین بخش سرودن همین است که شاعر بخواهد این اندیشه‌ی برآمده از نگاه متفاوتش را به شعر تبدیل کند. پر کردن این فاصله با استفاده از واژگان، عین شعر است.
وی به عنوان توصیه به اعضا انجمن ادبی آفتاب گفت: یک دور کامل ادبیات کلاسیک منظوم و منثور فارسی را بخوانید و با آنها زندگی کنید، بروید سراغ حافظ، مولانا، سعدی، عطار، بیهقی، عین القضات همدانی و ...
شاعر کتاب «چهارم شخص مفرد» در پایان افزود: خوانش آثار خوب کلاسیک، آنقدر رگه‌های خوب و عمیق دارد که ناخودآگاه در ذهن شما می‌نشیند و رفته رفته در شعر و کلام‌تان خودش را نشان می‌دهد.
وی خاطر نشان کرد: هیچ روش از پیش نوشته شده‌ای برای تعالی شعر وجود ندارد، جز خواندن و خواندن و مطالعه فراوان و در کنار آن ممارست بر نوشتن.
