خانم هاشمی، از نقطه‌ی آغاز این مسیر برایمان بگویید. نگاه شما نسبت به دنیای کمیک چیست ؟
کتاب‌ها همیشه برای من نمادی از دانش، آرامش و ماجراجویی بوده‌اند. از دوران کودکی با آن‌ها انس داشتم و این عادت را در فرزندانم نیز دنبال می‌کردم. پسر بزرگم به‌راحتی با کتاب‌ها ارتباط برقرار کرد، اما پسر کوچکم، سپهر، کمتر به کتاب‌های متنی علاقه نشان می‌داد و این موضوع برای من، هم به‌عنوان یک مادر و هم یک مربی کانون، دغدغه بود.
در ادامه متوجه شدم که او به نشانه‌ها و تصاویر واکنش بهتری نشان می‌دهد و مفاهیم بصری را سریع‌تر درک می‌کند. همین مشاهده باعث شد مسیر تازه‌ای را امتحان کنم؛ و آن مسیر، دنیای کمیک بود.

 چه چیزی در کمیک شما را شگفت‌زده کرد؟
در ابتدا فکر می‌کردم علاقه سپهر به کمیک‌ها فقط به خاطر سادگی متن و سرعت در خواندن است، اما به مرور فهمیدم که کمیک‌ها دنیایی بسیار پیچیده‌تر و عمیق‌تر دارند. گفت‌وگو با یک کتاب‌فروش در بخش کودک «شهر کتاب» دیدگاه مرا کاملاً تغییر داد.
برای شناخت بیشتر، کتاب «تاریخچه‌ی کمیک در جهان» تألیف مرجان نعمتی از انتشارات نظر را مطالعه کردم. مقدمه‌ی کوتاه فرشید مثقالی برایم به‌اندازه‌ی یک کلاس آموزشی ارزش داشت. آنجا بود که درک کردم کمیک، فقط تصاویر رنگی نیست، بلکه نوعی زبان هنری است که روایت و تصویر را در قالبی خلاقانه در هم می‌آمیزد.

 آیا این تجربه را در کانون هم به اشتراک گذاشتید؟
بله، تصمیم گرفتم این تجربه را به محیط کار بیاورم. به همراه همکار خوبم، آقای محمدجواد کشوری، در کتابخانه‌ی شماره ۲ ساری نشستی با حضور کودکان، والدین و مربیان برگزار کردیم تا درباره‌ی کمیک صحبت کنیم.
در این جلسه، اشتیاق کودکان واقعاً شگفت‌انگیز بود. آن‌ها به‌واسطه‌ی تخیل قوی و ارتباط بصری، جذب داستان‌های کمیک شده بودند. در بخش عملی برنامه، آقای کشوری برگه‌هایی با طراحی «ابر سخن» در اختیار بچه‌ها گذاشت تا احساسات خود را با نوشتن و نقاشی بیان کنند. نتیجه واقعاً بی‌نظیر بود.

 به نظر شما کمیک چه نقشی در ترویج کتاب‌خوانی دارد؟
کمیک‌ها می‌توانند پلی برای عبور از دنیای تصویر به دنیای کلمات باشند. برای بسیاری از کودکان – مانند پسرم سپهر – این سبک می‌تواند دروازه‌ی ورود به مطالعه باشد. کمیک با داستان‌های پرماجرا و شخصیت‌های به‌یادماندنی، کودک را به خواندن علاقه‌مند می‌کند و به مرور او را به سوی مطالعه‌ی عمیق‌تر می‌کشاند.
از دید من، کمیک فقط یک سرگرمی نیست، بلکه ابزاری فرهنگی و آموزشی است که به رشد خلاقیت، درک مطلب و تحلیل بصری کمک می‌کند.

 به عنوان کارشناس فرهنگی، چه پیشنهادهایی برای همکاران مراکز دارید؟
تجربه‌ی من نشان داد که کمیک می‌تواند ابزاری مؤثر در فعالیت‌های فرهنگی و ادبی کانون باشد. چند پیشنهاد دارم:

• تشکیل گروه‌های کمیک‌خوانی در مراکز فرهنگی زیرمجموعه‌ی برنامه‌های ترویج کتاب‌خوانی؛

• برگزاری کارگاه‌های «خودت یک کمیک بساز» برای آموزش عملی روایت‌پردازی و تصویرگری به اعضا؛

• استفاده از کمیک برای آموزش مفاهیم علمی، تاریخی و ادبی به‌جای متون خشک آموزشی؛

• و در نهایت، دعوت از نویسندگان و تصویرگران کمیک برای گفت‌وگو با کودکان و مربیان تا انگیزه و خلاقیت بیشتری در آن‌ها ایجاد شود.

 و سخن پایانی؟
مهم‌ترین نکته این است که به دنیای کودکان احترام بگذاریم و از زبان و ابزار مورد علاقه‌شان برای پرورش ذهن و تخیل آن‌ها استفاده کنیم. گاهی پلی که ما را به دنیای کتاب‌ها می‌برد، نه از جنس جوهر و کاغذ، بلکه از جنس رنگ و تصویر است.