کد خبر: 288182
تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۵:۳۰
بازدید 663
گفت‌وگو با زهرا خورشیدنام از اساتید شاهنامه‌خوانی

زهرا خورشیدنام از اساتید نشست‌های شاهنامه‌خوانی کانون پرورش فکری یزد، دارای مدرک کارشناسی‌ارشد زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد که دوسال تدریس در دانشگاه را در کارنامه‌ی کاری خود دارد و هم‌اکنون مدرس دبیرستان‌های حضرت امام حسین(ع) و حضرت جوادالائمه (ع) و حضرت امام حسن‌مجتبی (ع) است

نظرتان را در مورد نشست‌های هفتگی شاهنامه‌خوانی چیست؟

 حرکتی که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان انجام داده حرکت بسیار ارزش‌مند و خوبی است و سرمایه‌گذاری در این زمینه و روی این گروه سنی بدون شک ثمربخش خواهد بود.

 پیشرفت اعضا در نشست شاهنامه‌خوانی را در طول ۹ جلسه‌ای که برگزار شده، چه‌گونه ارزیابی می‌کنید؟

 جدّیت و پشتکار و پیشرفت عزیزان دراین نشست بسیار بسیار عالی و چشم‌گیر و غیرقابل باور بوده و نوید بخش روزهای خوبی است.

 خوانش شاهنامه در زندگی ما چه اثری دارد؟

 شاهنامه با وجود این‌که جزء متون حماسی ما هست و تاریخ شفاهی ملت ایران است که به قلم توانای فردوسی جامه‌ی نظم پوشیده، ولی از دیدگاه ادبیات تعلیمی نیز قابل تأمل هست و حکیم توس بسیاری از موضوعات تربیتی را در خلال تاریخ و حماسه با ظرافت و زیبایی مطرح کرده است.

 شناخت از فردوسی چه‌قدر می‌تواند در زندگی روزمره، یاری‌رسان باشد؟

 با وجود این‌که تنها ده درصد از ابیات شاهنامه پند و اندرز هست ولی همین مقداراندک، بسیار نغز و عالی است. چون فردوسی در خلال شرح جنگ‌ها و نبردها، هرجا که بستر را برای پند و اندرز مناسب دیده، خواننده را از سرچشمه‌ی آگاهی و دانش خود پیرامون مسائل مهم در زندگی روزمره، سیراب نموده است.

 راهکار شما برای آشنایی و رواج و توسعه خوانش متون کهن دربین خانواده‌ها چیست؟

 آشنا کردن و آشتی‌دادن خانواده‌ها با ادبیات کهن به ویژه آثار بزرگانی چون فردوسی، بیهقی، سعدی، مولانا، حافظ و ... و آگاه کردن آن‌ها نسبت به این موضوع که، فرهنگ ما و گذشته‌ی پربار ما در این آثار نموده شده است، کمک شایسته‌ای به ما می‌کند. درصورتی که در این زمینه موفق باشیم، مشکل نسل بعدی را نیز گشوده‌ایم. در این راستا شاید تهیه‌ی خلاصه‌ی متون به زبان ساده و نثر و یا تبدیل بخش‌هایی از آن به تئاتر، در تحقق این هدف تاثیرگذار باشد.

 تفاوت بین ادبیات کهن و ادبیات معاصر چیست؟

 ادبیات کهن و معاصر هرکدام دوره‌های متفاوتی دارند و هر دوره با شاخصه‌های ویژه‌ی خود، شناخته می‌شوند. برای مثال در قرن چهارم ادبیات بیشترعینی و واقع‌گراست و در دوره‌های بعد یعنی قرن ششم به سمت مسائل ذهنی می‌رود. در دوره‌ی معاصر نیز ادبیات، کاملا تحت تأثیر مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، مذهبی و... و. شکل و شیوه‌های گوناگونی به خود گرفته است. از طرفی در دوره‌ی معاصر، ادبیات بیشتر در بین عامه‌ی مردم راه پیدا کرده است.

 برای کودکان و نوجوانان خوانش متون کهن را پیشنهاد می کنید یا متون امروزی؟

 به نظر من هر دوی این متون در کنار هم و به موازات هم باید پیش بروند و مورد توجه قرار بگیرند.

 با توجه به علاقه مندی اعضا به نقالی، تا چه حد شاهنامه‌خوانی می‌تواند یاری‌رسان آن‌ها باشند؟

 به دلیل جذابیت و کششی که در داستان‌های شاهنامه مشهود است و هم‌چنین وجود شخصیت‌های محبوبی مثل رستم، شاهنامه در این راستا می‌تواند کمک قابل توجهی به نقالان جوان ما بکند.

 چه کنیم تا فرهنگ خوانش متون کهن جایگاه واقعی خودش را پیداکند؟

 گسترش مراکز خوانش متون، در نظر گرفتن امتیازات ویژه و ارزش‌مند برای خوانندگان متون کهن و خلاصه‌گویی متون می‌تواند تأثیر شایسته‌ای داشته باشد.

 با خانواده‌ها چه صحبتی دارید؟

 خانواده‌ها در تربیت فرزندان عزیزشان نقش به‌سزایی دارند و قطعا در معرفی ورونق متون ‌کهن و شاهنامه‌خوانی می‌توانند موثر باشند. اگر وقت بگذارند و خود در بحث خوانش متون اقدام کنند، در آینده شاهد رونق آن، در بین کودکان ونوجوانان خواهیم بود.

 صحبت پایانی شما؟

 از مدیریت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان آقای پیغمبری،  خانم قیصری مسوول مرکز فرهنگی هنری شماره‌ی یک  کانون و مربیان دلسوز آن‌ها تشکر می‌کنم و امیدوارم به مدد آن‌ها بتوانیم آینده‌ای هرچه زیباتر  برای فرزندانمان بسازیم.

مصاحبه: اعظم جلالیان

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 16 =