به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان بوشهر، نشست تخصصی منطقه‌ای با حضور بابک نیک‌طلب، محمود پوروهاب و کمال شفیعی با موضوع «زیبایی‌شناسی در شعر» با نگاهی به آثار افسانه شعبان‌نژاد و علی میرافضلی ۲۵ تیر ۱۴۰۲ در با همکاری کانون استان کرمان به صورت مجازی برگزار شد.
این نشست به همت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمان و موسسه فرهنگی‌هنری معراج اندیشه گل‌گهر سیرجان و با همراهی حضوری کارشناسان و مربیان استان کرمان و مجازی استان‌های بوشهر، سیستان و بلوچستان، یزد، هرمزگان، و خراسان جنوبی تشکیل شد.
بنابر این خبر، در ابتدای این نشست ریحانه یزدانی مربی ادبی کانون پرورش فکری زرند درباره عناصر زیبایی‌شناسی شعر افسانه شعبان‌نژاد این‌طور آغاز کرد: افسانه شعبان‌نژاد خودش کودک است و به همه چیز نگاه کودکانه دارد و بین کودکی خودش و کودکان امروز پیوندی ناگسستنی ایجاد کرده است و از این لحاظ اشعار کودکش هم قوی‌تر از اشعار نوجوانش هستند.
وی افزود: سلامت زبان در شعر شعبان‌نژاد رعایت شده است و ناهماهنگی و ناموزونی در آن دیده نمی‌شود. جزئی‌نگری و پرداختن به جزییات در اشعار او مشهود است و اشعارش از این لحاظ ظرفیت جهانی شدن را دارند ولی توجه بیش از اندازه به عناصر طبیعت و فضای روستایی شاید باعث ریزش قابل توجهی از مخاطبان شهرنشینش شود.
محمود پوروهاب هم به بسامد بالای برخی واژه‌ها در شعر شعبان‌نژاد اشاره کرد و گفت: زنجره، درخت توت، صدای خیس و ... از واژه‌هایی است که با شعر شعبان‌نژاد در شعر کودک ماندگار شده است. همچنین تعادل تصاویر عینی و ذهنی در کنار هم و توامان کار را قشنگ کرده است و گاهی بلند شدن وزن با حفظ آهنگ در پایان برخی اشعار آن را منحصر به فرد و دلنشین می‌سازد.
بابک نیک‌طلب هم درباره اشعار افسانه شعبان‌نژاد گفت: این‌که شاعر بتواند با همه گروه‌های سنی ارتباط بگیرد از نقاط قوت او محسوب می‌شود.
در بخش بعدی این نشست تخصصی کارشناسان پیرامون اشعار علی میرافضلی گفتگو کردند.
نیک‌طلب گفت: در روزگاری که فرصت و حوصله کم است و نیاز بشر خارج شدن از دغدغه‌هاست شعر کودک می‌تواند چاره‌ساز باشد. علی میرافضلی تجربه طولانی در سرودن شعر کوتاه و طرح‌واره دارد که مورد استقبال مخاطب هم قرار گرفته است.
کمال شفیعی افزود: بررسی ادبیات زیست‌بوم‌ها نشان داده است، مولفه‌هایی چون لحن، کلام، بسامد آوایی و فرمی تحت تاثیر محیط زندگی شاعر متغیر است و تاثیر اقلیم روی شعر نمایان است. شاعران کویر زبان‌شان کم‌تحرک اما پر از عمق است در حالی که شاعران دریا از ریتم‌های کوتاه‌تر چون حرکت موج و شاعران کوهستان از وزن‌های ضربه‌ای و کوبه‌ای و کوتاه استفاده می‌کنند. اشعار میرافضلی هم یک تصویر بهت‌انگیز مثل اقلیم کویر می‌سازند.
