آناهیتا آروان، نویسنده و مربی فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان گیلان در یادداشتی به بهانه آغاز هفته کتاب و کتابخوانی نوشت: در دنیا بعضی کلمه‌ها می‌میرند، حذف‌می‌شوند، تغییر شکل می‌دهند؛ حالا یا شکل‌شان عوض می‌شود یا معنایشان و یا به قول احسان رضایی در«کتاب‌خوارها»، «به صورت مداوم از معنا تهی می‌شوند» گاهی هر چه می‌بینیم و هر چه می‌شنویم از شور و شکوه خالی می‌شود.
دنیای مجازی دارد همراه ما همه چیز را، حتی کلمه‌ها را پیر می‌کند؛ با شتابی جنون‌آسا. نورها کور می‌شوند، عشق‌ها از تب و تاب می‌افتند، شادی‌ها رنگ می‌بازند، اندوه اما تازه می‌ماند! زندگی‌ها دور می‌شوند مرگ اما همان مرگ است! با این همه شگفت، اینکه کتاب‌ها هنوز زنده‌اند همان‌قدر زنده که بودند.
توی کتاب‌ها عشق‌ها به همان سرزندگی هستند که بیست سال پیش، سی سال پیش، صد سال پیش یا پیش‌تر از آن بوده‌اند. مرگ‌هایش تازه‌اند زندگی‌هایش تازه‌اند ترس‌هایش تازه‌اند شهامت‌هایش تازه‌اند. کتاب‌ها مثل عکس‌ها هستند. زمان را در خودشان حبس می‌کنند.
توی کتاب‌ها همه‌چیز به همان تر و تازگی مانده که از روز اول بوده است؛ کتاب‌ها آدم‌ها را، عشق‌ها را کلمه‌ها را معناها را زنده نگاه داشته‌اند. کتاب جهان موازی ماست. جهانی است که هم‌چنان رویایش را توی سرمان توی دل‌مان داریم. دوست داریم همه چیزهای خوب و قشنگ زندگی مثل کتاب‌ها باشند. عشق‌ها مثل کتاب‌ها باشند شرافت‌ها مثل کتاب‌ها باشند از جان گذشتگی‌ها مثل کتاب‌ها باشند انسانیت‌ها مثل کتاب‌ها باشند .کتاب‌ها قرن‌هاست ما را به خود می‌خوانند. خداوند بزرگ «اعجاز» را حتی به قامت کتاب درآورد.
کتاب‌ها می‌خواهند مثل آن‌ها باشیم مثل آن‌ها زندگی بکنیم. می‌خواهیم اما نمی‌شود، نمی‌توانیم؛ نتوانسته‌ایم. چقدر کتاب نخواندند و از زندگی آموختند و کمتر خطا کردند. ما چقدر کتاب خواندیم و چقدر از کتاب‌ها نیاموختیم و خطا کردیم. به بودن‌هایمان فکر نمی‌کنم حسرت نبودن‌ها در من است. چقدر از عشق خواندیم و چقدرعاشق نبودیم. چقدر از شجاعت خواندیم و شجاع نبودیم؛ چقدر از مهربانی خواندیم و مهربان نبودیم؛ چقدر از آدمیت. باز به کتاب‌ها پناه می‌بریم. بورخس درست می‌گفت شاید بهشت جایی شبیه کتابخانه باشد. کلمه‌ها هنوز قادرند مارا جادو کنند می‌توانند مارا با خودشان ببرند. می‌توانند کاری کنند در جهان موازی دل‌خواهمان نفس بکشیم. بالاتر از آن، می‌توانند کاری بکنند به یاد بیاوریم یک نفر در ما حبس مانده کسی که بهتر از این منِ اکنون است و منتظر است دریچه را باز کنیم تا فریاد بکشد تا پرواز کند. کتاب‌ها روح ما را نجات می‌دهند.
بیست وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران بر دوست‌داران کتاب و کلمه گرامی باد.
