به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، سکینه پارسا کارشناس فرهنگی و نماینده انجمن قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان از سلسله‌نشست‌های قصه‌گویی ویژه مربیان و اعضای نوجوان مراکز فرهنگی‌هنری کانون این استان و برگزاری جلسه‌ی مجازی انجمن قصه‌گویی در صبح یک‌شنبه ۱۶ شهریورماه ۱۳۹۹ خبر داد و گفت: الهام عباسی مربی هنری مراکز فرهنگی‌هنری کانون دامغان و قصه‌گوی برگزیده جشنواره‌های قصه‌گویی به‌عنوان مهمان جلسه درخصوص «نقش زبان بدن و جادوی صدا» مطالبی را در پیام‌رسان واتساپ برای مربیان و اعضای نوجوان بیان کرد.
پارسا، زبان بدن را شخصی‌ترین و بهترین ابزار قصه‌گو، عنوان و خاطرنشان کرد: در قصه‌ی صحنه‌ای، هم زبان بدن و هم جادوی صدا نقش دارند و قصه‌گو برای بیان قصه به هر دو عنصر نیاز دارد.
نماینده انجمن قصه‌گویی کانون استان سمنان در ادامه افزود: عباسی در ابتدای سخنانش با اشاره به جمله‌ای از گابریل گارسیا مارکز نویسنده و روزنامه‌نگار کلمبیایی مبنی بر این‌که «با جادوی صدا به جادوی کلمات پی بردم»، گفت: هر قصه‌گو یک خصوصیت و رنگ صدای ویژه‌ای دارد که به‌واسطه‌ی آن از دیگران متفاوت می‌شود و در قصه‌گویی حفظ رنگ و خصوصیت صوتی باید از وسواس‌های یک قصه‌گو باشد و تقویت صدا و از بین‌بردن نقاط ضعف صوتی نیز از دیگر وظایف او است.
وی با بیان این‌که زبان بدن به مجموعه رفتارهای غیرکلامی و فیزیکی گفته می‌شود که فرد بدون صحبت‌کردن قادر به انتقال پیام و برقراری ارتباط با دیگران است، بر تناسب حرکات زبان بدن با نوع قصه، حالت ایستادن قصه‌گو، چگونگی قرار گرفتن پاها، تناسب حرکت دست‌ها، برقراری ارتباط چشمی با مخاطب، داشتن اعتماد به نفس در قصه‌گویی و... تأکید کرد.
عباسی در بخش دیگر سخنانش با معرفی اندام گفتاری که شامل لب‌ها، زبان، حنجره، حلق، شش، دندان‌ها و فک است با تأکید بر استفاده قصه‌گویان از این اندام به ارائه‌ی چند تمرین عملی پرداخت.
مهمان انجمن قصه کانون استان سمنان با بیان این‌که کلمه‌ها مثل اشعه‌ی ایکس هستند و اگر از آن‌ها به‌خوبی استفاده شود از بین همه‌چیز عبور می‌کنند، گفت: واژگان زمانی مؤثرند که پیام به‌طور کامل به مخاطب برسد و برای کشش مخاطب و مؤثر بودن قصه نیز بایست از جمله‌های کوتاه و ساده استفاده شود و هرچه جملات خلاصه و ساده‌تر باشد، پیام سریع‌تر منتقل می‌شود.
وی در ادامه از مربیان قصه‌گو خواست تا در زمان صحبت‌کردن با مخاطبِ نوجوانِ خود از کلمات فنی دوری کنند و قصه را از واژه‌های عالمانه و دانشگاهی پُر نکنند؛ چون اگر شنونده، کلمات را درک نکند ارتباطی بین آن‌ها برقرار نمی‌شود و دیگر مخاطب به قصه گوش نمی‌دهد.
عباسی در پایان تصریح کرد: در قصه‌گویی به دنبال تغییر صدا نیستیم، تنها صحیح حرف‌زدن هم کافی نیست و یکنواختی صدا، ملالت و خستگی می‌آورد پس قصه‌گو بایست در جست‌وجوی چابکی باشد و آهنگ بیانش را تغییر دهد.
گفتنی است؛ در بخشی از این جلسه به سؤال‌های مربیان و اعضای نوجوان درخصوص چگونگی بیان قصه، تفاوت قصه با نمایش‌نامه، استفاده از تغییر یا تقلید صدا در قصه و... از سوی نماینده و مهمان انجمن پاسخ داده شد.