به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، سیزدهمین‌جلسه‌ی اعضای انجمن شاعران نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان، پیش از ظهر پنج‌شنبه ۱۰ تیر ۱۴۰۰ با دعوت از سهیلا والی‌زاده شاعر، نویسنده، منتقد وکارشناس ادبی کانون لرستان، برگزار و پس از آشنایی با ویژگی‌های شعر سپید و تفاوت آن با شعر کلاسیک، شاعرانه‌های اعضای این انجمن، نقد و بررسی شد.
والی‌زاده در ابتدای سخنانش ضمن ابراز خرسندی از حضور دوباره در جمع اعضا و مربیان انجمن شاعران نوجوان کانون سمنان با استناد به سخن یک نویسنده غربی مبنی بر این‌که «نوشتن جهیدن از صف مردگان است»، گفت: نوشتن یک نوع جسارت می‌خواهد و به اعضایی که دست به قلم شدند و با ورود به این‌عرصه، از گروه هم‌سالان جدا شدند تبریک گفت.
وی در ادامه‌ی سخنانش، تغییر نگرش اعضا نسبت به دنیای اطراف خود را یک گام بسیار مهم دانست و تأکید کرد: مانند چشمه‌ای که از دل زمین جوشیده، اثر شعری شما هم جوشیده و با پاک‌کردن مسیر به رودخانه‌ای زیبا تبدیل خواهد شد.
شعر سپید؛ جوان‌ترین قالب شعری زبان فارسی
مهمان انجمن شاعران نوجوان کانون استان سمنان در نقد اثر یکی از اعضای این انجمن اظهار داشت: شعر از لحاظ قالب ادبی، سپید است که بیش از حد مجاز به نثر نزدیک شده، به این دلیل که شعر سپید چون وزن، قافیه و موسیقیِ شعرِ کلاسیک را ندارد بایست از عناصر دیگری بهره ببرد تا از نثر متمایز شود.
وی در ادامه با بیان این‌که شعر سپید، جوان‌ترین قالب شعری زبان فارسی است، افزود: بعد از نیما و تحولی که در شعر ایجاد کرد، شاعران زیادی خودشان را از قید وزن و قافیه رها کردند تا شعر نیمایی بنویسند و از آنجا که در شعر نیمایی، وزن و قافیه به ضرورت آورده می‌شود و الزامی در این‌که پایان ابیات باشد نداریم یا وزن حتماً نبایست یکسان باشد، شاعرانِ بعد از نیما دوباره خود را رهاتر و آزادتر و شعر سپید را ابداع کردند.
والی‌زاده یادآور شد: زیبایی شعر در این است که غیر مستقیم به موضوع مورد نظر بپردازیم و از واسطه‌ها و کدهایی کمک بگیریم که شعر را هم شاعرانه‌تر و هم از نثر دور می‌کند.
وی در نقد اثر «کبوتر عاشق» سروده‌ی عضو دیگر این انجمن خاطرنشان کرد: اگرچه شعر، بُن‌مایه مذهبی دارد؛ ولی شاعر از عناصری مثل تشبیه، استعاره، تصویر، خیال و... خیلی استفاده نکرده است و در حالی‌که می‌توانست تخیل خوبی در شعر داشته باشد؛ چون واضح است که جوهر و استعداد شعر نوشتن را دارد و جاندارپنداری در شعر نیز خیلی کمک می‌کند تا شاعر بتواند تخیل خودش را بال و پر دهد.
مهمان انجمن شاعران نوجوان کانون استان سمنان در ادامه افزود: شعر با تشبیه‌ها و استعاره‌های خوبی، اندوه انسان را به خاطر غرق شدن در روزمرگی و هم‌چنین رؤیای جاودانگی و گریز از فراموشی به تصویر می‌کشد و به‌طور کلی می‌توان گفت سرگشتگی انسان معاصر را بیان می‌کند و شاعر از منِ شخصی فراتر رفته و دغدغه و احساسی که همه، کم و بیش دارند به اشتراک می‌گذارد و این یکی از نکات ارزشمند شعر است.
مرز شعر سپید و نثر به هم نزدیک است
شاعر و منتقد لرستانی در بخش دیگری از سخنانش اظهار داشت:. از آنجا که مرز شعر سپید و نثر به هم نزدیک است، سرودن شعر سپید، بسیار سخت است، برخلاف شعر کلاسیک و قالب غزل که دستِ شاعر باز است و می‌تواند از وزن و قافیه بهره گیرد.
والی‌زاده هم‌چنین تأکید کرد: در شعر سپید که شاعر خودش را از قید و بند وزن و قافیه، رها کرده، شاعرانگی خیلی مهم‌تر، اندیشه و خیال نیز بیش‌تر و تشبیه و عاطفه برای شاعرانگی و متمایزشدن از یک نثر لازم است.
کارشناس ادبی کانون استان لرستان در بخش دیگری از سخنانش با بیان این‌که اعضا بایست بیش‌تر مطالعه کنند و با خوانش کتاب، گنجینه‌ای از کلمات را در ذهن‌شان ذخیره کنند، گفت: مطالعه‌ی کتاب، آن‌ها را با تجربه‌ی شاعران دیگر آشنا و خود به خود گنجینه‌ی لغات را تقویت می‌کند و با دنیایی که شاعران و نویسندگان خلق و لمس کردند و هم‌چنین با آرایه‌های ادبی و صناعات شعری بیش‌تر آشنا می‌شوند.
والی‌زاده در پایان سخنانش از احمد شاملو، بیژن جلالی، منوچهر آتشی، احمدرضا احمدی، هرمز علیپور، سیدعلی صالحی، بیژن الهی، علی باباچاهی، سیدحسن حسینی و فروغ فرخزاد به‌عنوان سپیدسرایان معاصر و شاعرانی که در این قالب درخشیدند، نام برد و از اعضا خواست تا آثار آن‌ها را مطالعه کنند.