به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، مهرناز نصیری کارشناس مرکز آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان از برگزاری هشتمین جلسه‌ی اعضای انجمن شاعران نوجوان «لبخند انار» کانون دامغان با دعوت از مسلم محمدی شاعر و منتقد ادبی کانون استان همدان، پیش از ظهر پنج‌شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۱ در پیام‌رسان وانساپ، خبر داد و گفت: در این جلسه، ضمن نقد و بررسی آثار اعضا پیرامون «جریان‌های شعر امروز» و معرفی چندگونه‌ی مهم‌تر و ویژگی‌های این‌گونه‌ها، گفت‌وگو شد.
محمدی اظهار داشت: شعر «موج نو» که احمدرضا احمدی از بنیان‌گذاران آن به‌شمار می‌رود، در واقع متأثر از سینمای موج نو فرانسه است و سر ستیز با شعر کلاسیک و نیمایی دارد.
وی در ادامه افزود: داشتن تصویرسازی‌های بی‌اندازه، ایماژهای بی‌رابطه، پارادوکس‌های بی‌اندازه، دشواری‌های دستوری و زبانی که به علت شکست دستور زبان است، همه‌ی این‌ها منجر به ساخت دنیای دیگری با زبان می‌شود و در دنیا به شاعران موج نو، «نثرگویان مشکل‌گو» می‌گویند.
شاعر و منتقد ادبی کانون استان همدان یادآور شد: جریان دیگری در شعر امروز به نام «شعر حجم» وجود دارد که در سال ۱۳۴۸ توسط یداله رؤیایی پایه‌گذاری شده و با تغییراتی در شعر موج نو، پدید آمده و از ویژگی‌های آن، بیگانه‌سازی بیش‌تر در زبان و بیان، آشنایی‌زدایی و ساختارشکنی فراوان است و به این نوع شعر، «پست‌مدرن» نیز می‌گویند.
وی در ادامه با بیان این‌که شاعران پست‌مدرن و یا حجم‌گرایان بر پرش تصاویر تکیه داشتند، به معرفی شعر گفتار، شعر لحظه و هم‌چنین شعر حرکت با شاعری مطرح در آن‌حوزه و ارائه‌ی چند نمونه اثر و خوانش آن‌ها پرداخت.
ایجاد ایستگاه‌ها و توقفگاه‌ها؛ یک تکنیک در شعر سپید
مهمان انجمن شاعران نوجوان لبخند انار با اشاره به کتاب «گزاره‌هایی در ادبیات معاصر ایران» نوشته‌ی علی تسلیمی، خاطرنشان کرد: یکی از تکنیک‌هایی که می‌توان در شعر سپید برای فاصله‌گرفتن از نثر به‌کار برد، ایجاد ایستگاه‌ها و توقفگاه‌ها همراه با مکث است.
وی هم‌چنین تأکید کرد: ایجاد تعلیق در شعر، تغییر در ارکان جمله، توجه و پرداختن از زوایای متفاوت به موضوعاتی که شاعران بسیاری به آن‌ها پرداخته‌اند می‌تواند به شعریت بخشیدن بیش‌تر نوشته‌ها کمک کند.
محمدی در بخش نقد و بررسی اثر ضمن بیان محاسن و ویژگی‌های مثبت آن، به‌منظور شعریت بیش‌تر بخشیدن به آثار، پیشنهادهایی به اعضا داد و از آن‌ها خواست تا در همه‌ی گونه‌ها و قالب‌های شعری به وجود عنصر خیال توجه داشته باشند و در تمامی جریان‌های شعری به‌ویژه شعر سپید اگر از سه عنصر «اندیشه»، «ایجاز» و «ایماژ یا تصویر» در کنار خیال بهره گیرند، اثری که خلق کردند، شعر نام دارد و در غیر این‌صورت، متن نامیده می‌شود.