به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمانشاه، در راستای ترویج فعالیت‌های پژوهش‌محور در استان، نشستی با نوشین قمرپور همکار پژوهشگر کانون کرمانشاه، صورت پذیرفت.
این همکار پژوهشگر کانون استان، خود را چنین معرفی نمود: نوشین قمرپور با ۲۲ سال خدمت، مربی مسئول در مراکز گواور، ۱۱ و اخیرا" ۴ بوده‌ام و چندین سال فعالیت پژوهشی داشتم که حاصل آن برگزیده‌ی طرح‌های پژوهشی بود.
وی در تعریف پژوهش گفت: پژوهش در معنای کلی شاید همان جستجو باشد که معادل  research  است اما در معنی خاص یک جستجوی منظم و هدفدار است که با روش‌های خاص انجام می گیرد، معمولا پژوهش با یک سوال شروع می شود که ذهن را درگیر کرده‌است  و پژوهنده در مرحله‌ی اول به‌دنبال یافتن یک پاسخ مناسب برای سوال خود می‌گردد و یافتن پاسخ می‌تواند در بهبود شرایط ممکن، تاثیرگذار باشد. 
وی ادامه داد: در پژوهش‌است که پژوهشگر کاستی‌ها را در می‌یابد او می‌تواند نقاط قوت را بشناسد و یک سازمان و موسسه را از وجود و دلایل مساله‌ای که ذهن او را درگیر کرده آگاه کند، هر چند ممکن است موضوع، مساله‌ی اکثر افراد سازمان باشد ولی هیچگاه به فکر راه حل و یا کار پژوهش برای بهبود اوضاع نبوده‌اند و در اصطلاح عموم " برخی مسائل به خاطر تکرار عادی‌انگاری می شوند " و دیگر محور توجه نیستند و ممکن‌است فقط ذهن یک نفر را درگیر کند. به عنوان مثال: " مساله‌ی وجود معتادین در محله‌ی آقاجان " که ممکن است برای تمام افراد آن منطقه دردسر ایجاد کند ولی عادی شده باشد و تنها یک نفر به دنبال دلیل علمی و بهبود وضعیت موجود باشد...
وی با اشاره به راه‌های پژوهش بیان داشت: راه‌های پژوهش بستگی دارد به اینکه پژوهش شما برای هدف خاص است یا بر اساس فرضیه‌ای که تصور می‌کنید، معمولا" پژوهش‌ها کاربردی، بنیادی، توصیفی و... هستند. در ابتدا پژوهش نباید یک فعالیت اجباری باشد، پژوهشگر باید ذهنی آزاد داشته باشد که دغدغه‌های کاری در کانون زیاد بوده و فعالیت‌های فی‌البداهه‌ی بی‌شمار و اجرای فعالیت‌های مختلف، وقت و دقت را از پژوهشگر می‌گیرد اما می‌توانیم از مربیان مراکز بخواهیم تا مساله‌ای که در محیط کاری با آن روبه رو بودند را بنویسند و اینکه چه راهکاری و راه‌حل‌هایی را انتخاب کردند تا شرایط مرکز را به وضع مطلوب نزدیک کنند و این یک موضوع اقدام‌پژوهی‌است که به راحتی می‌توان آن را بسط داد.
وی افزود: اینکه چه‌کار کنیم تا فعالیت‌های پژوهشی در مراکز رونق بگیرد خود یه سوال اقدام پژوهی‌است و نیازمند بسترسازی برای کار هست که همانطور که اشاره داشتم در کانون دغدغه‌ی کاری‌ همکاران بسیار است؛ البته این احساس شخصی‌است که فکر می‌کنم ریشه‌ای کار نمی‌کنیم و نزدیک بیشتر از ده‌سال می‌شود که ما برای رفع تکلیف و اینکه فقط کار را انجام بدهیم تا تمام شود  فعالیت می‌کنیم و علتش این‌است که کارها پیچیده‌تر شده‌اند و دغدغه‌ی فکری و کاری مربیان به خاطر این امر زیادتر... در گذشته‌ی نه چندان دور کانون، ما سالی یک یا دو بار جشنواره داشتیم و جشنواره‌ها پیچیده نبودند، خیلی ساده اجرا می شدند به همین دلیل مربیان با وقت آزاد بیشترین زمان ممکن را به اعضا اختصاص می‌دادند، ولی انگار ما هر سال می‌خواهیم به اصطلاح، خودمان را به روز کنیم و به دنیای کودک و نوجوان نزدیک‌تر ‌بشویم برای همین سعی می‌کنیم مثلا" برای فعالیت کتابخوانی یک شاخه‌ی جدید در فراخوان اضافه کنیم و بگوییم باشگاه کتابخوانی، یا برای قصه‌گویی شاخه‌ی جدید مثل قصه‌گویی ۹۰ ثانیه و... به نظر من این نه تنها خوب نبوده بلکه فقط زمان زیادی را از مربیان می گیرد، ما همیشه درگیر قواعد پیچیده‌ی کاری هستیم و اگر به دقت ریشه‌یابی کنیم از زمانی که برخی فعالیت‌های مختص مربیان را وارد حوزه‌ی کودک و نوجوان کردیم و از آنها انتظار داریم فعالیتی را که زمانی متعلق به مربی کانون بوده را انجام بدهند، دنیای فعالیت مربیان با کودک و نوجوان بی‌مرز  شده و دیگر نمی‌توانیم مرزی برای فعالیت مربی و عضو قائل بشویم، ما مرزها را  شکستیم اما این شکستن‌ها چقدر نتیجه داده! تا به حال به این موضوع و بازخورد آن  فکر کردیم؟ نه! چون فقط به دنبال تنوع هستیم حتی اگر نتیجه نداشته باشد...
وی تصریح کرد: در زمینه‌ی پژوهش هم همینطور است که اگر دنبال بهبود شرایط هستیم باید دنبال راهکار پیچیده نباشیم سادگی را اساس کار قرار دهیم همین موضوعاتی که کودکان و نوجوانان انتخاب می‌کنند که برای خودشان دغدغه است. موضوع خارج از دنیای آنها به کودک و نوجوان ارائه ندیم باید از آنها بخواهیم در مورد درگیری‌های ذهنی و سوالاتی که در دنیای امروز با آن روبه رو هستند فکر کنند و تحقیق کنند؛ دنیای نوجوان مکاشفه است، نوجوان امروز در حال تجربه و خطا و آزمایش بوده و باید به دنیای نوجوان نزدیک‌تر شویم تا بتوانیم آنها را درک کنیم با فاصله‌ای که الان بین بزرگسالان و نوجوانان در بیشتر مواقع شاهد آن هستیم نتیجه‌ی قطعی نمی‌گیریم، باید به فکر نوجوان اهمیت بدیم، نوجوان را ببینیم و مثل همین گروه‌هایی که اکنون در کانون استان در کنار مدیرکل هستند که خود کار ارزشمندی‌است، شاید اگر در مراکز هم به این موضوع اهمیت داده شود تا حدی جواب بگیریم‌...
قمرپور در انتها تاکید کرد: ما حتما" دنبال این نباشیم که همان ابتدا کارهای پژوهشی و اقدام‌پژوهی را مکتوب کنیم، بیشتر وقت‌ها در محیط کاری، ما با تفکر و شرایطی که ایجاد می‌کنیم به دنبال بهبود وضعیت موجود در مراکز و محیط کار هستیم و ممکن است نادانسته این کار را بکنیم در حالی‌که در حال یک فعالیت اقدام پژوهی هستیم؛ منظور اینکه دنیای پژوهش را سخت نگیریم و پیچیده‌اش نکنیم، سعی کنیم برای فعالیت پژوهش سوژه‌سازی نکنیم، یعنی به دنبال سوال‌ها و مسائلی نرویم که واقعا" دغدغه‌ی ذهنمان نیست و فقط می‌خواهیم با آن رفع تکلیف کنیم و با یک راهکار به اصطلاح آبکی آن را به نتیجه برسانیم، همان کاری که هر روز در مراکز برای بهبود عضو، کتاب و ...انجام می‌دهیم را اصولی به هدف مطلوب برسانیم و از همان دغدغه‌ها برای پژوهش استفاده کنیم؛ تاکید نکنیم به مربیان چه موضوعی انتخاب کنند با این کار تنوع را از کار می گیریم شاید یکی به جای مشاهیر سوژه‌ی جالب‌تری کار کرد...