به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، محمدرضا سنگری، عاشوراپژوه و مدرس دانشگاه در این نشست که به صورت برخط برگزار شد، گفت: امام حسین(ع) یکی از اهداف خود را امر به معروف و نهی از منکر، حرکت به سمت راستی و زنده کردن سیره و روش زندگی پیامبراکرم(ص) و امام علی(ع) به عنوان چراغ راه جامعه اعلام کردند.
سنگری با بیان اینکه نهضت امام حسین(ع) مراحل مختلفی دارد، عنوان کرد: حضرت، وصیت‌نامه خود را نوشتند و صبح ۲۸ رجب از مدینه به سمت مکه حرکت کردند. امام حسین(ع) ۱۲۵ روز در مکه ماندند و به تبلیغ و روشن‌گری پرداختند. در این مرحله نامه‌هایی از کوفه به امام(ع) رسید و ایشان مسلم‌بن‌عقیل را به کوفه فرستادند.
او ادامه داد: در مرحله سوم یعنی هشتم ذیحجه، امام حسین(ع) تهدید به قتل و متوجه توطئه می‌شوند. ایشان از مکه خارج می‌شوند. مرحله چهارم از دوم محرم تا شهادت امام است که ۸ روز طول می‌کشد. مرحله پنجم از شهادت تا اسارت است. در مرحله ششم یعنی از کوفه تا شام خطبه‌خوانی فاطمه صغری، حضرت زینب(س)، ام‌کلثوم و امام سجاد(ع) اتفاق می‌افتد.
این عاشوراپژوه با اشاره به اینکه مرحله هفتم نهضت امام حسین(ع) از کوفه تا شام است که ۱۵ روز طول می‌کشد، افزود: مرحله هشتم از ورود به شام تا برگشت به کربلاست که حدود ۲۱ روز بود. مرحله نهم برگشت از کربلا به مدینه است که ۲۰ روز طول می‌کشد. مرحله دهم، استمرار و امتداد نهضت امام حسین(ع) است. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «بعد از شهادت حسین(ع) آتشی در قلب‌ها برافروخته می‌شود که تا قیامت سرد و خاموش نمی‌شود.»
سنگری در این نشست به بررسی حرکت امام حسین(ع) از مدینه به کربلا که ۲۴ روز طول کشید، پرداخت و اقدام‌های امام(ع) در منازل حرکت از مدینه به کربلا را شامل ۹ اقدام از جمله شتاب در حرکت، نقل قصه حضرت یحیی، هدایت و روشن‌گری، پالایش مدام همراهان، آماده کردن روحی و فکری همسفران، کسب خبر و اطلاعات، صراحت و شفاف‌سازی، جذب و دعوت نیرو و همراه داشتن طومار و کتب برشمرد.
او با بیان اینکه امام(ع) حدود ۲۵۰ شتر و اسب برای حمل خیمه، آب، وسایل شخصی پیامبر(ص) پول، اشیای قیمتی و وسایل استحمام به همراه خود داشت، افزود: وضعیت راه مکه تا کربلا به گونه‌ای بود که دشمنان مراقبت وسیع از راه داشتند. گزارش روزانه از راه‌ها از سوی عبیدالله‌بن‌زیاد برای یزید ارسال می‌شد و دستور قتل مسافران و همراهان امام حسین(ع) داده شده بود.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: اولین منزلی که امام حسین(ع) به آن وارد شدند، «ابطح» بود. در آنجا یزیدبن‌ثبیط همراه دو پسرش به امام حسین(ع) می‌رسد و امام از دیدن آنها ابراز خرسندی می‌کند. اسم منزل دوم «بوستان‌ابن‌محمر» بود که امام(ع) در آنجا استراحت کوتاهی داشتند. امام(ع) در منزل سوم با نام «تنعیم» با کاروان بزرگی از یمن مواجه می‌شوند که حاوی هدایای بسیاری برای یزید بودند. ایشان می‌فرمایند: «هر کس قصد دارد با من بیاید، همراه شود و کسی که می‌خواهد برگردد، پول لباس و کرایه برگشت را به او می‌دهیم.»
سنگری خاطرنشان کرد: امام(ع) در منزل چهارم، صفاح، با فرزدق شاعر روبرو می‌شود و او می‌گوید که دل مردم کوفه با امام نیست. امام می‌فرمایند: «آنها کسانی هستند که اطاعت شیطان می‌کنند، تبهکارند، اهل نوشیدن شراب هستند و اموال بیچارگان را مصادره می‌کنند.» در منزل پنجم به نام «وادی عقیق» شخصی از قبیله بنی‌اکرم ابن‌زیاد به امام می‌رسد و می‌گوید: «نامه‌نگاران اولین کسانی هستند که با شما می‌جنگند. امام می‌فرمایند: «خدا شما را پاداش دهد که برای من خیرخواهی می‌کنید اما امکان برگشت وجود ندارد.»
این نویسنده ادامه داد: در این منزل یحیی‌بن‌سعید بن‌عاص با سپاهی تازیانه به دست به امام(ع) می‌رسد و جنگ کوتاهی رخ می‌دهد و یحیی شکست می‌خورد. همچنین عبدالله‌بن‌جعفر، همسر حضرت زینب(س) به همراه دو فرزند خود به امام(ع) می‌رسد و حضرت زینب(س) بسیار خوشحال می‌شوند. در منزل ششم، ذات عرق، بشربن‌غالب اسدی دعوت امام(ع) را برای همراهی نمی‌پذیرد و بعدها پشیمان می‌شود.
سنگری با اشاره به اینکه امام (ع) در منزل هفتم به نام «عیون» با عبدالله‌بن‌مطیع که بزرگ قریش بود، مواجه می‌شوند، گفت: عبدالله می‌گوید: «به کوفه نروید.» و امام قسمتی از آیه ۵۱ توبه را قرائت فرمودند که اگر قرار باشد مصیبتی به من برسد هر چه خدا اراده کند آن خواهد شد. امام(ع) در منزل هشتم با نام «غمره» صحبتی با یاران می‌کنند و می‌گویند که شرایط سخت است و هر کس می‌خواهد، می‌تواند، برود.
این پژوهشگر با بیان اینکه امام حسین(ع) در منزل نهم با عنوان «رهیمه» با ابوغره مواجه شدند و علت سفر را توضیح دادند، افزود: امام(ع) در منزل دهم با نام «حاجر» نامه مسلم‌بن‌عقیل را دریافت می‌کنند که بر آمادگی مردم کوفه و بیعت سران کوفه دلالت دارد. امام(ع) جواب نامه را می‌نویسند و به نامه‌رسان می‌دهد.
او اظهار داشت: حضرت زینب(س) در منزل یازدهم با عنوان «خزیمیه» صدایی از بین زمین و آسمان می‌شنوند: «ای چشمان لبریز از اشک شوید. آیا پس از این، کسانی برای شهدا گریه خواهند کرد؟ برای چه کسانی اشک بریزیم؟ برای این گروهی که آرام آرام به سمت مرگ پیش می‌روند؟»
سنگری ادامه داد: حضرت زینب(س) به سمت برادر خود می‌رود. امام(ع) می‌فرماید: «این صدای جنیان است که از حالا برای ما نوحه‌گری می‌کند.» حضرت زینب(س) گریه و بی‌تابی می‌کند. امام(ع) می‌فرماید: «هر آنچه خدا تقدیر کرده باشد، اتفاق می‌افتد و ما تسلیم هستیم.»
این عاشوراپژوه با اشاره به اینکه در منزل دوازدهم با نام شقوق، شخصی از عراق از اوضاع نامناسب کوفه به امام می‌گوید، افزود: امام می‌فرماید: «اگر آنچه ما می‌خواستیم شد، شکر. اگر نشد، می‌گوییم شکر که آنچه ما می‌خواستیم و با اراده خدا سازگار نبود، نشد.» در این منزل خبر شهادت حضرت مسلم و هانی‌بن‌عروه به امام می‌رسد و عده‌ای از سپاه امام حسین(ع) جدا می‌شوند.
نشست «روایت‌گری واقعه سفر امام حسین(ع) و یارانش از مدینه به کربلا و اتفاق‌های هر منزلگاه» به همت اداره‌کل آموزش و پژوهش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با همکاری کانون استان تهران روز سه‌شنبه ۱۴ مرداد ۱۴۰۴ به‌صورت برخط برگزار شد.
