*ظرفیت‌های خراسان شمالی را در حوزه سرود چگونه ارزیابی می کنید و آیا تنوع فرهنگی، آواها و موسیقی بومی استان می تواند منبع الهام برای تولید سرودهای نو باشد؟
این استان با تنوع فرهنگی و قومیتی‌اش، گنجینه‌ای ارزشمند از آواها و مقام‌های موسیقایی دارد. همین ظرفیت‌ها به مربیان امکان می‌دهد از موسیقی بومی منطقه برای تولید آثاری تازه و حتی سرودهای ملی و میهنی الهام بگیرند. در جشنواره‌های کشوری نیز شاهد حضور پررنگ گروه‌هایی از این خطه هستیم که جای بسی خرسندی است.
*فکر می کنید مربیان کانون به چه مهارت‌هایی بیش از همه نیاز دارند تا بتوانند گروه های سرود موفق تربیت کنند؟
پیش از هر چیز، باید مبانی سرود و ارتباط آن با مفاهیم موسیقی را بیاموزند؛ از جمله ریتم، ملودی، هارمونی و چندصدایی. همچنین باید نحوه چیدمان گروه روی صحنه، شیوه صحیح میکروفن‌گذاری و حتی انتخاب لباس مناسب را بدانند. یکی از مهارت‌های مهم، انتخاب سرود متناسب با گروه سنی اعضاست که نقش تعیین‌کننده‌ای در کیفیت اجرا دارد.
*در تربیت یک گروه سرود، کدام بخش حساس‌تر و نیازمند توجه جدی تری است، انتخاب متن، تکنیک صدا، هماهنگی گروه ؟
چالشی که مربیان با آن مواجه هستند و بیشتر باید روی آن کار کنند، انتخاب اعضای گروه. اگر ترکیب صوتی درست انتخاب نشود، حتی بهترین آموزش‌ها نتیجه نخواهد داد. مربیان باید بدانند چگونه تست صدا بگیرند و چه نوع صداهایی را کنار هم قرار دهند که این موضوع در کارگاه به‌طور ویژه بررسی شد.
*کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان چه جایگاهی در پرورش نسل جدید علاقه‌مند به سرود دارد؟
کانون سابقه‌ای طولانی در حوزه سرود دارد، هرچند یک دوره فاصله باعث ایجاد خلأ شد، اما اکنون دوباره توجه به سرود تقویت شده و این روند با برگزاری دوره‌ها و جشنواره‌ها می‌تواند مؤثرتر شود. نکته مهم این است که کانون فضایی امن، صمیمی و الهام‌بخش برای بچه‌ها فراهم می‌کند؛ فضایی که در آموزش و پرورش کمتر مشاهده می‌شود. کودکان این محیط را خانه خود می‌دانند و همین عشق و آرامش، ظرفیت بزرگی برای رشد استعدادهاست.
*سطح مربیان و اعضای کانون را در این دوره چطور دیدید؟
مربیان از نظر دانش موسیقی، تجربه یکدستی نداشتند؛ برخی کاملاً تازه‌کار بودند و برخی پیش‌تر با موسیقی آشنا بودند، اما همین گروه می‌توانند موتور محرک پیشرفت علمی جمع باشد. اعضای کانون نیز بسیار علاقه‌مند، خوش‌صدا و برخوردار از جنس و رنگ صدایی مناسب بودند.
*انتظار شما از مربیان کانون پس از پایان این دوره چیست؟
امید دارم آنچه آموخته‌اند را در عمل تجربه کنند و با شرکت در جشنواره‌ها، نقاط ضعف خود را شناسایی و برطرف کنند. استمرار ارتباط با گروه و ادامه مطالعه و آموزش حتی به‌صورت آنلاین برای رشد و ارتقای سطح مربیان ضروری است.
