عضو قدیمی کانون
-
گفت‌وگو با عباس پویان، استاد هنر نقاشی و عضو قدیمی مرکز کانون محلات
من و آن جعبه مداد رنگی ۳۶ تایی
بیش از ۶۰ مرتبه، چهار فصل رنگارنگ را به چشم دیده و ده‌ها مرتبه روی بوم نقاشی، جلوه‌هایی از آفرینش را به تصویر کشیده اما آن‌قدر مبهوت روزگار خوش دوران کودکی‌اش هست که هنوز در سن ۶۵ سالگی، می‌گوید من همچنان عضو کتاب‌خانه کانون پرورش فکری هستم، آن‌قدر که از کانون با شوق و ذوق تعریف می‌کند، انگار اصلا یادش نیست، مدرسه رفته باشد.
-
گفت‌وگو با مهندس رامین خشنود، عضو قدیمی مرکز چهارصد دستگاه
طراحی کتاب‌خانه مدرسه با الگوی کانونی
هر وقت ماشین جیپ محمد آقا آن طرف ها آفتابی می‌شد، رامین با شوق و ذوق سراغش را می‌گرفت. رامین می‌دانست که محمد آقا، چه با جیپ آهو بیاید چه با آن اتوبوس، همیشه تعدادی کتاب همراهش هست. محمد جعفرزادگان شوهر عمه‌اش بود و در کانون پرورش فکری کار می‌کرد. گاهی با گروه فیلمبرداری و گاهی با سایر همکارانش به این طرف و آن طرف ماموریت می‌رفت ولی همیشه داخل ماشین مقداری کتاب داشت که رامین را سر ذوق می‌آورد. آن روزها رامین داخل ماشین می‌نشست و کتاب‌ها را ورق می‌زد. بعد از مدتی این شوق و اشتیاق کاری کرد تا این پسر، به عضویت کتاب‌خانه شماره 22 کانون پرورش فکری در منطقه چهارصد دستگاه در بیاید و کمی بعد از آن هم این عضویت را در کتاب‌خانه دیگری همراه با دیگر بچه‌های محله در محدوده همان خیابان یعنی محله صددستگاه ادامه بدهد.
-
محمد ناصری‌فرد، باستان‌شناس و عضو قدیمی کانون؛
مطالعه کتابِ امانتی زیر نور ماه
در روزگارانی که ترکه انار حرف اول تعلیم و تربیت را در برخی مدارس می‌زد، مربی کانون دست‌های سرد و یخ‌زده کودک تازه وارد را در دستان پر مهر خود می‌گرفت و او را روی صندلی کنار بخاری می‌نشاند، بی آن‌که کودک سرمازده، هنوز نامش در فهرست اعضا ثبت شده باشد. خانم مربی ابتدا صفحه مهر و مهربانی را از کتاب عشق و معرفت می‌گشود و بعد با لبی خندان دلیل حضور کودک در کتاب‌خانه را جویا می‌شد. همین رفتار سرشار از عاطفه، چنان در روح و جان محمد ناصری‌فرد رسوخ کرده که امروز بعد از گذشت نیم قرن و بیشتر، این باستان‌شناس، استاد دانشگاه، مولف، مترجم و پژوهش‌گر کشورمان با نهایت احترام از بانو عفت مشایخی مربی گرانقدر کانون پرورش فکری یاد می‌کند.