«دیدار صمیمی محمود پوروهاب شاعر و نویسنده مطرح کودک و نوجوان کشور با اعضا و مربیان مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمانشاه برگزار شد.
این نشست صمیمی در مرکز استان و شهرستان صحنه، روز پنج‌شنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۷ انجام شد.
این نشست صمیمی با حضور مهناز فتاحی، مدیرکل کانون استان، فریبرز لرستانی، شاعر کودک و تعدادی از مربیان و کودکان و نوجوانان انجام شد که کودکان و نوجوانان در این جلسه به نقد کتاب "محمود پوروهاب" پرداختند.
در این نشست صمیمی برآن شدیم مصاحبه‌ای دوستانه با این نویسنده مطرح کشوری داشته باشیم که باهم می‌خوانیم.»
«محمود پوروهاب»، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان نزدیک به ۲۸ سال است که فعالیت خود را با مطبوعات کودک و نوجوان آغاز کرده است و تاکنون ۱۵۰ عنوان کتاب با موضوع داستان‌های مذهبی، تحقیق یا زندگی نامه شعرا و چندین کتاب شعر در زمینه کودک و نوجوان نیز به چاپ رسانده است.
در روزگار امروز "پوروهاب" را به عنوان شاعر کودک و نوجوان می‌شناسند.
پوروهاب رییس اداره نشریات کودک و نوجوان در دفتر تبلیغات، کارشناس شعر آستان قدس رضوی چاپ به نشر و کارشناسان حوزه هنری کودک در تهران است.
- وضعیت بچه‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمانشاه که امروز شما از نزدیک با آنها ارتباط گرفتید چطور بود؟
مراکز کانون پرورش فکری به خاطر اینکه مربیان خوبی دارند که دوره‌های مرتبط را دیده‌اند و خود مربیان یا نویسنده و یا شاعر کودک و نوجوان هستند و ادبیات را خوب می‌شناسند با بچه‌ها خوب کار می‌کنند.
علاوه بر اینکه ذوق ادبی را بالا می‌برند، بچه‌ها را منتقد بار می‌آورند که نگاه منتقدانه به آثار ادبی داشته باشند و این بسیار خوب است که بچه‌ها را با ذوق ادبی پرورش می دهیم و خیال‌انگیزشان را بالا می‌بریم و از بچه‌ها می‌خواهیم روی آثار بقیه نظر دهند تا به جلوه‌ی منتقدان وارد شوند.
این باعث می‌شود این بچه‌ها در آینده منتقدان خوب کشور باشند.
در کشور ما در بحث نقد، ما منتقدان زیادی نداریم و یکی از کاستی‌های ادبیات کودک و نوجوان این است که ما منتقدان حرفهای نداریم.
معمولا اگر نقدی صورت می‌گیرد ذوقی است. به عنوان مثال فردی که شاعر و نویسنده است در کنارش نقدی هم ارائه می‌دهد ولی کار ثابت این فرد نقد نیست و ما اکنون روی این بچه‌ها کار می‌کنیم تا یک فرد منتقد حرفهای بار بیاوریم.
- نظرتان در رابطه با نقد امروز این بچه‌ها که کتاب شما را نقد کردند چیست؟
خوب بود، من راضی بودم. ما اگر داریم برای این بچه‌ها می‌نویسم باید حرفهای این بچه‌ها را هم بشنویم و این نباشد که فقط به کودکی‌ها و نوجوانی‌های خودمان فکر کنیم. همین حرف‌ها و نظرهای این بچه‌ها برای ما می‌تواند کارساز باشد و نظر ما را عوض کند. ما را ترغیب کنند که بیشتر فعالیت کنیم.
برای بچه‌ها نوشتن، خیلی راحت نیست که بدون اینکه نگاه و صدای این‌ها را بشنویم بنویسم.
نسل، ده سال به ده سال عوض می‌شود و ما باید مخاطب‌شناسی کنیم. که مخاطب ما چه تصوری از زندگی و جهان دارد و این برای شاعر و نویسنده ما خیلی مهم است که نگاه بچه‌ها را ببیند.
- وضعیت کانون استان کرمانشاه نسبت به دیگر استان‌های کشور را چطور دیدید؟
من چند جا را بهتر و فعال می‌بینم. می‌شود گفت؛ قطب ادبیات کودک و نوجوان هستند، قم، همدان، تهران،... و من کرمانشاه را یکی از قطب‌های خوب در ادبیات و کودک و نوجوان می‌بینم بخصوص افرادی که اینجا هستند از جمله مدیرکل کانون استان کرمانشاه؛ خانم فتاحی که از نویسندگان با سابقه است. شما تصور کنید که یک مدیر خودش نویسنده باشد و درک بالایی از ادبیات می‌تواند داشته باشد این خود یک نقطه‌ی قوت برای کانون است و آقایان علیرضا حکمتی، فریبر لرستانی و دیگر دوستان سابقه‌ی طولانی دارند و این افراد خیلی می‌توانند به کودک و نوجوان کمک کنند و این غینمتی است که این استان در خودش دارد.
- شما در مصاحبه‌ای گفته بودید در حوزه کودک و نوجوان بدلکار وجود دارد؟ می‌شود در این مورد بیشتر توضیح بفرماید؟
در همه زمینه‌ها بدلکار وجود دارد. شما اکنون بازار کتاب بروید می‌بینید کلی کتاب مذهبی و شعر چاپ شده که معلوم نیست که این‌ها چه افرادی هستند. بعضی ناشران هم سوءاستفاده کردند. به‌عنوان مثال: زن و شوهری برای بچه‌ها کار کردند، درصورتی که سابقه‌ای ندارند.
در مورد کودک و نوجوان و کتاب‌هایی که در بازار می‌بینید متعلق به افراد حرفهای نیست. متاسفانه اولیای کودک شناختی از نویسنده کتاب ندارند، چون شناختی از ناشر ندارند. بنابراین کتاب خوبی برای کودک تهیه نمی‌کنند.
درخصوص نوجوانان، خودشان تهیه می‌کنند.
- چه توصیه‌ای برای خانواده‌ها دارید؟
توصیه من برای خانواده‌ها این است که کتابی که برای کودکان خود می‌گیرند شناختی هم از ناشر داشته باشند. مثل کانون که یک سری نویسندگان و شاعران نام‌آشنا دارند در آن کتاب چاپ می کنند. چند ناشر دولتی است که خاص کودکان است. این‌ها را شناسایی کنند که از هر ناشری کتاب نگیرند. چون ناشران معمولی کتاب‌ها را بزک می‌کنند که چشم‌نواز باشد یا اینکه شعرهایی که مشکل وزنی و قافیه‌ای دارند خود والدین در خواندش مشکل دارند. به نظر من باید به این نکات توجه کنند.
- شما کتاب راجع‌به بلال حبشی با عنوان صدای زلال بلال به چاپ رسانده‌اید می‌شود در مورد این کتاب توضیح بفرماید؟
یک سری کتاب‌های داستانی نوشتم که رمان هستند. کار کرده بودم. خود انتشارات کانون پرورش فکری چاپ کرده که این‌ها به نوعی در حال تجدید چاپ هستند و داستان بلال؛ همان بلال معروف حبشی است. این جور کتاب‌ها هم تحقیق زیادی روی آنها شده و من خیلی روی منابع آن تاکید کردم و کار خوبی درآمد و جایزه اول گرفت. و یک رمان دیگر به نام "غروب آفتاب ربذه" داستان ابوذر غفاری است در دهه‌ی ۸۰ بهترین رمان شناخته شد. تعداد ۴ الی ۵ کتاب دیگر راجع به صحابی اصحاب پیامبر(ص) نوشتم. کاری با عنوان از "احد تا اُحد". چون در اُحد شهید شده اسمش را گذاشتم از احد تا اُحد. کارهای مذهبی کوتاه نیز انجام دادم.
- توصیه شما به عنوان حرف پایانی.
اکنون احساس می‌کنم به ادبیات کودک و نوجوان خیلی بها داده نمی‌شود. اگر برگردیم به دهه ۷۰ به نظرمن دهه بهتری بود. جشنواره‌های زیادی داشتیم. شورای کتاب، شعر همایش‌ها، حتی تولید کتاب بهتر بود، بهای بیشتری می‌دادند. امروزه ظاهر مهم نیست و کمرنگ شده است. جشنواره‌ها خیلی کمرنگ شده. پارسال جشنواره مطبوعات برگزار نشد. خودم داور این جشنواره بودم، هنوز برگزار نشده. در هر صورت این برنامه‌ها دلگرمی با خودش می‌آورد. من به عنوان شاعر در این استان حضور پیدا کردم و شعر کتاب من خوانده می‌شود و مورد نقد قرار می‌گیرد، باعث می‌شود در من انگیزه به وجود بیاورد برای کارهای بهتر. ولی انتظار می‌رود به جوان‌تر بهای بیشتری دهند. امیدوارم اوضای ادبیات کودک و نوجوان بهتر شود.