به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون استان گیلان، مهتاب شهیدی داور رده استانی بیست و هفتمین جشنواره بینالمللی قصهگویی که داوری این رده را در دو استان البرز و گیلان برعهدهدارد، در این زمینه گفت: حضور کمرنگ آقایان در این رویداد بهنظرم قابل تامل است.
شهیدی اضافهکرد: قصهگویی یک فعالیت هنرمندانه است که باید پدران و مادران پابهپای هم به این هنر توجه داشتهباشند؛ حتی در بخش نوجوانهای جشنواره هم پسران نسبت به دختران حضور کمرنگتری دارند، در حالی که بچهها هم در خانه هم مدرسه و حتی در مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از این راه با بزرگترها ارتباط صمیمانهتری برقرار کنند.
او با بیان اینکه از قصهگویی بهعنوان بستری برای غنیسازی اوقات فراغتیادمیشود، یادآورشد: این هنر افزون براین، برای گروه سنی کودک و نوجوان ابزار آموزش غیر مستقیم است، بدون آنکه حتی خودشان متوجه این وجه آموزشی شوند. اگر معلمان بتوانند در مدارس از قالب قصهگویی برای تدریس استفاده کنند، بیشک این آموزش برای کودکان قابل فهم و جذابتر خواهد شد.
این مدرس قصهگویی درباره کارکردهای دیگر قصهگویی توضیح داد: ما در قالب قصهگویی میتوانیم بین نسلهای مختلف پیوند برقرارکرده، هویت ملی و مذهبی را تقویتکرده و در همین قالب، بسیاری از مفاهیم فرهنگی و اجتماعی را برای بچهها بازگو کنیم تا آنها، همزمان لذت ببرند و آموزش ببینند.
مهتاب شهیدی که یکی از برگزیدگان و قصهگوها و داوران شاخص دورههای پیشین این جشنواره نیز هست، همزمان با برگزاری رده استانی این جشنواره در استان گیلان که روزهای ۲۹ آذر تا ۱ دی ۱۴۰۴ در شهر رشت برگزار میشود در پاسخ به سوالی درباره نقش رسانههای نوین و فناوری در کمرنگکردن هنر قصهگویی تصریح کرد: من به شدت با این دیدگاه مخالفم و بهتجربه دیدهام اگر قصهگویی به خوبی اجراشود، واجد همه مولفهها و گزارههای استاندارد باشد و در بستر داستان خوب، جذاب و مناسب گروه سنی مخاطب به خوبی بازگو شود، بیشک بچهها را پای جادوی قصه مینشاند و آنگاه خواهید دید که بچهها، قصه چهره به چهره را به بسیاری از آن ابزارهای فناورانه ترجیحداده و عاشقانه به قصهها گوش میدهند.
وی در عین حال، این ارتباط چهره به چهره را که نتیجه روبروشدن بچهها با قصه و قصهگوست، یکی از ویژگیهای بارز و برجسته این هنر عنوان و تاکیدکرد: در دنیای امروز که ارتباط چهره به چهره تا حدی کم شده و والدین شاغل، ساعتها از فرزندانشان دور هستند، بهوسیله قصهگویی و در ساعتهای حضور در خانه میتوانند نیازهای درونی و عاطفی فرزندانشان را برآورده کنند و باز تاکید میکنم در این صورت، هیچ فناوری و بازی رایانهای وجودندارد که جایگزین این ارتباط بینهایت صمیمانه شود.
این فعال عرصه فرهنگ برای قصهگویی این کارکرد را هم قایل است که میتواند به افزایش دایره واژگانی کودکان و نوجوانان همچنین، بالابردن اعتماد به نفس آنان کمککند.
او در این زمینه نیز تاکید کرد: از یک سو وقتی یک مربی یا معلم برای بچهها قصه میگوید، بیشک باید مطالعه زیادی داشته باشد و از واژههای مناسبی در قصهاش استفاده کند و این میتواند بچهها را با واژگان تازه و فاخر روبروکرده و دایره واژگان آنها را افزایش دهد؛ چه بسا معنای برخی واژهها را هم ندانند، اما قصهگو با هنر خویش این واژهها را برای بچهها معنی میکند.
داور رده استانی جشنواره قصهگویی از سوی دیگر، قصهگویی نوجوانان را ظرفیتی مناسب برای افزایش اعتماد به نفس آنان برشمرد و گفت: طی سالهای اخیر در جشنوارهها، شاهد قصهگویی نوجوانان هستیم و امسال نیز در بخش ۱۰۰ ثانیهای، کودکان ۷ تا ۱۱ ساله فیلم قصههایشان را ارسال کرده بودند و این کار سببمیشود که بچهها استعدادهای درونیشان را بشناسند، اعتماد بهنفسشان بالا برود و در آینده بتوانند بهراحتی در محیطهای جمعی حاضر شوند و در اجتماع راحتتر حرف بزنند.
شهیدی با تاکید بر اینکه قصهگویی ابزاری برای تربیت و آموزش است اظهار امیدواریکرد که جشنواره قصهگویی روز به روز به مهمترین هدفاش که گسترش فرهنگ قصهگویی است، نزدیکتر شود و افزود: امیدوارم در سالهای پس از این، ببینیم در کنار مربیان کانون که همیشه پای ثابت این رویداد هستند، شمار بیشتری از پدران و مادران، معلمان مدارس، دانشجویان، هنرمندان و گویندگان صدا و سیما، مربیان مهدهای کودک و حتی روحانیان و... از این هنر و ابزار بسیار خوب فرهنگی و تربیتی بهرهبگیرند و در جشنواره هم حضور پررنگتری داشته باشند؛ البته این موضوع نیازمند فرهنگسازی و اطلاعرسانی و آگاهیبخشی گستردهتر است.
کارشناس اداره کل آفرینشهای فرهنگی کانون به برگزارکنندگان جشنواره پیشنهادکرد که بر اساس تجربههای انباشته، هر سال تغییرهایی را در جهت کیفیتبخشی هرچهبیشتر این رویداد در شیوهنامه جشنواره ایجاد کنند و نقطههای ضعف شیوهنامه را کاهشدهند.
به باور این قصهگوی پیشکسوت، تنوعِ بخش و موضوعها، در نهایت عامل خیلی مهمی در بهبود این کیفیت نیست و برخی از بخشهای جشنواره میتواند حذف و به معیارهای داوری تبدیل شود.
او در این ارتباط توضیحداد: چنانچه جشنواره به چند موضوع یا بخش محدود شود، بهتراست. نوآوری یا استفاده از قصههای علمی و... را معیار یا امتیاز ویژهای برای داوری در نظر بگیریم. این شیوهنامه، گاهی میان داوران در برداشتهایشان اختلافنظر ایجادمیکرد و بهدرستی قابل تشخیص نبود که آیا موردنظر، واجد این ویژگیها هست؟ حتی برخی از آنها واجد همه این ویژگیها بود و این نوع دستهبندیها داوری را دشوارمیکرد.
شهیدی در پایان با بیان این که هنوز قصههای رده استانی جشنواره گیلان را ندیده است و نمیتواند در این زمینه اظهارنظرکند، درعین حال هنرمندان قصهگوی این استان را از جمله شاخصترین قصهگویان کشور در دورههای پیشین دانست که همواره درمیان برگزیدگان این رویداد، از جایگاه برجستهای برخوردار بودهاند.
رده استانی بیستوهفتمین جشنواره بینالمللی قصهگویی در استان گیلان روزهای ۲۹ و ۳۰ آذر ۱۴۰۴ در رشت و آیین پایانی روز ۱ دی در منطقه آزاد بندرانزلی برگزار میشود.
رده ملی و بینالمللی بیستوهفتمین جشنواره بینالمللی قصهگویی با شعار «جهان با قصه کودکان را ببین» از ۲۷ تا ۳۰ بهمن ۱۴۰۴ به میزبانی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان اصفهان برگزار خواهدشد.
