به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، چینی‌فروشان جشنواره پویانمایی تهران را رویدادی دانست که قلبا آن را دوست دارد، گفت: امروز از روزهای خوب زندگی‌ام است زیرا نهالی که سال‌ها پیش کاشته شد، امروز به درخت تنومند و پربرگی مبدل شده و این همه استعداد و انرژی که امروز در جشنواره می‌بینم، برایم بسیار خوشایند است.

او ادامه داد: شاید خودم هم در آن روزگار فکر نمی‌کردم که روزی جشنواره‌ای که غریبانه کارش را شروع کرد به چنین فضایی برسد و به انیمیشن ایران کمک کند تا گام‌های بلندی بردارد. نمی‌خواهم بگویم همه موفقیت‌های انیمیشن امروز ایران به دلیل جشنواره پویانمایی تهران است ولی می‌دانم این جشنواره سهم بزرگی در موفقیت انیمیشن ما دارد.

مدیرعامل اسبق کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با اشاره به جایگاه انیمیشن توضیح داد: در آن زمان که بحث سینمای کانون مطرح بود، همیشه این باور را داشتم که انیمیشن یک روش تربیتی مناسب است چون بچه‌ها آن را دوست دارند، ولی متاسفانه انیمیشن ایران بسیار کمرنگ بود.

او افزود: شروع تولید انیمیشن در ایران با کانون بود، ولی فکر می‌کردم این کافی نیست و باید اتفاق بزرگ‌تری برای انیمیشن بیفتد. این بود که با محمدرضا کریمی صارمی بارها درباره این موضوع صحبت کرده بودیم، اینطور نبود که امروز طرحی را بدهند و یک روز بعد موافقت بگیرند؛ این ماجرا مقدماتی داشت.

چینی‌فروشان با اشاره به نقش محمدرضا کریمی صارمی در این جشنواره گفت: یادم می‌آید برخی در همان دوران باور نداشتند این جشنواره شکل می‌گیرد حتی به من می‌گفتند چرا الکی خرج می‌کنید. البته اگر در آن روز از من می‌پرسیدید که جشنواره به چنین روزی می‌رسد، نمی‌توانستم حدس بزنم چه می‌شود.

او افزود: یادم می‌آید بحث تامین بودجه جشنواره پویانمایی بسیار سخت بود، ولی با ترفندهای مدیریتی این بودجه را از جاهای مختلف کانون جمع کردم.

چینی‌فروشان در پاسخ به اینکه چطور به کریمی‌صارمی جوان اعتماد کردید، گفت: شاید چون خودم هم در آن دوران جوان بودم و انرژی جوانی داشتم. بسیاری اوقات درباره جوان‌گرایی صحبت می‌کنیم ولی در عمل اتفاقی نمی‌افتد یا اگر می‌افتد هم آن طور که باید نیست. به‌هرحال در این انتخاب ریسکی وجود دارد ولی من هنوز هم اعتقاد دارم که انرژی جوانی جبران بسیاری از مشکلات است. ضمن اینکه مگر تجربه چطور به دست می‌آید؟ مثلا عباس کیارستمی که از همان اول کیارستمی نبود بلکه فیلمسازی بود که اولین فیلمش را ساخت و جلو آمد تا کیارستمی شد، یا آقای مصطفی رحماندوست از ابتدا چنین شاعری نبود.

مدیرعامل اسبق کانون درباره موانعی که سر راه برگزاری اولین دوره‌های دوسالانه پویانمایی وجود داشت، گفت: نمی‌گویم مانعی بود، ولی سوال بود که این جشنواره چیست و چه فضایی خواهد داشت! این سوالات از سوی منابع مختلفی پرسیده می‌شد که من هیچ‌وقت هم به آن‌ها جواب ندادم و با مسئولیت خودم گفتم این جشنواره پذیرفتنی است و مطمئن باشید که فضا سالم خواهد بود. یکی از نکات مثبت این بود که آیین‌نامه‌ای وجود داشت که چارچوب‌ها را تعیین می‌کرد و خوشبختانه تعهد به آن هم وجود داشت، فقط آیین‌نامه‌ روی میز نبود.

چینی‌فروشان در پایان عنوان کرد: توصیه من به مدیران فرهنگی این است که از ایجاد اتفاقات تازه نترسند، چون دستگاه‌های فرهنگی باید همیشه زنده باشند. یک سازمان مثل بدن انسان است، اگر رهایش کنی، کم‌کم پیر می‌شود. در سازمان فرهنگی باید همیشه اتفاقات تازه باشد تا حیات و هیجان جدید به مجموعه اضافه کند.