به گزارش اداره کل روابط‌عمومی و امور بین‌الملل کانون، او نقش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در تداوم و رشد تئاتر کودک و نوجوان بی‌بدیل دانست و وضعیت فعلی این هنر را در کشور «ضعیف و شکننده» توصیف کرد.
با بیان این‌که گروه سنی کودک و نوجوان حساس‌ترین و آسیب‌پذیرترین بخش جامعه است، اظهار کرد:«کودکان درکی از خوب و بد ندارند و این ما هستیم که باید مفاهیم درست را برای‌شان تبیین و روی صحنه نمایش ارائه کنیم. هر خوراک فرهنگی که به این گروه سنی داده شود، در ذهن و رفتارشان نقش می‌بندد. بنابراین اگر واژه، رفتار یا ترانه نادرستی به کار ببریم، اثرش ماندگار می‌شود. هرآن‌چه ما در صحنه بگوییم، برای کودک حجت است.»
او با تأکید بر این‌که ورود افراد غیرمتخصص به عرصه تئاتر کودک آسیب‌زاست، ادامه داد:«نباید کسی برای کسب تجربه در تئاتر بزرگسال، به کار کودک بیاید. این فاجعه است. آزمون و خطا روی روح بی‌دفاع کودکان، ظلم است. مسئولان فرهنگی باید مراقب باشند چه کسانی وارد این حوزه می‌شوند؛ این عرصه جای تجربه نیست، جای تخصص است.»
فروتن درباره نقش تئاتر در تربیت اجتماعی و عاطفی کودکان نیز گفت:«تئاتر بی‌نهایت تأثیرگذار است. در نمایش، کودکان خیال‌پردازی می‌کنند، زیبایی و زشتی را تجربه می‌کنند و با قصه، موسیقی، رنگ و لباس مواجه می‌شوند. همین ابزارها تربیت اجتماعی و عاطفی آن‌ها را شکل می‌دهد. با یک شعر یا نمایش‌نامه درست می‌توان بچه‌ها را به سمت مطالعه، آرامش، و پذیرش هدایت کرد. حتی در خانواده، پدر و مادر باید کمی از فنون نمایشی بدانند تا بتوانند به شکل غیرمستقیم مفاهیم را به کودک بیاموزند.»
این هنرمند درباره آغاز همکاری‌اش با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یادآور شد: «از هشت‌سالگی عضو کتابخانه‌های کانون بودم و از همان‌جا با این نهاد آشنا شدم. اما ورود حرفه‌ای من به عرصه تولید در کانون به اوایل دهه ۷۰ بازمی‌گردد؛ با نمایش‌هایی مانند «نون مثل نظم» و «ترم سه تئاتر». نخستین کار حرفه‌ای گروه ما در تالار کانون شکل گرفت و با استقبال گسترده مخاطبان روبه‌رو شد. اجرای تئاتر با تریلی سیار کانون در سراسر کشور تجربه‌ای بی‌نظیر بود؛ ما با بچه‌هایی روبه‌رو شدیم که شاید نخستین بار از نزدیک هنرمندی را می‌دیدند.»
فروتن تأکید کرد: «کانون پرورش فکری نقش بی‌بدیلی در رشد تئاتر کودک و نوجوان داشته است. بسیاری از بزرگان هنر ایران، از بهرام بیضایی و عباس کیارستمی گرفته تا مسعود کیمیایی، امیر نادری، گلاب آدینه و مهدی هاشمی، برای کانون کار کرده‌اند. این نشان می‌دهد کانون جای کوچکی نیست و سهم بزرگی در تربیت هنرمندان تراز اول و تداوم تئاتر کودک دارد.»
او در بخش دیگری از سخنانش گفت:«در سفرهایی که برای اجرای تئاتر در کتابخانه‌ها و مراکز کانون در شهرها و روستاها داشتم، استعدادهای درخشانی در میان کودکان روستایی دیدم. لازم است کانون مربیان متخصص تربیت کند تا فقط در حد قصه‌گویی نمانند، بلکه بتوانند تئاتر را به‌صورت حرفه‌ای آموزش دهند. این مربیان باید خیال‌پردازی و لذت بازیگری را به کودکان منتقل کنند. پیشنهاد من این است که بخشی در کانون برای حمایت از استعدادهای کشف‌شده تا مرحله دانشگاه ایجاد شود.»
بازیگر و کارگردان تئاتر کودک در ادامه با انتقاد از وضعیت تئاتر کودک در کشور گفت: «صادقانه بگویم، وضعیت تئاتر کودک بسیار ضعیف و شکننده است. اگر آمار تولید، مخاطب و سالن‌ها را کنار هم بگذاریم، می‌بینیم که فاصله زیادی میان ظرفیت و تقاضا وجود دارد. در حالی که میلیون‌ها کودک و نوجوان در کشور داریم، فقط چند سالن تخصصی برای اجرای تئاتر کودک فعال‌اند و مجموع صندلی‌های آن‌ها به هزار عدد هم نمی‌رسد.»
او افزود: «تلویزیون، شهرداری، ارشاد و سایر نهادهای مسئول باید به اطلاع‌رسانی و حمایت از تئاتر کودک کمک کنند. متأسفانه نگاه مادی و شرطی به این هنر وجود دارد. گاهی برای نصب یک بنر یا بیلبورد، آن‌قدر سخت‌گیری می‌شود که کار متوقف می‌ماند. تلویزیون نیز فقط در صورت دریافت پول حاضر است حتی نام یک نمایش را ببرد. در حالی که این هنر، تربیت نسل آینده را شکل می‌دهد.»
فروتن در پایان گفت:«شهرداری‌ها باید بدانند حمایت از هنر نمایش کودک جزو وظایف ذاتی‌شان است. اما در عمل کاری نمی‌کنند. امیدوارم مسئولان دل‌شان برای تئاتر کودک بسوزد و اگر کسی صلاحیت ندارد، صادقانه کنار برود تا افراد متخصص به میدان بیایند و به داد تئاتر کودک و نوجوان برسند.»
