به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، در ابتدای این جلسه کاتبی کارگردان پویانمایی «در مسیر باران» با بیان این‌که 15 سال در زمینه پویانمایی کار کردم، گفت: پروژه «درمسیر باران» از لحاظ تجربی برایم اتفاق بزرگی بود و یکی از بهترین تجربیات کار بلندم بود.
وی با اشاره به این‌که تولید پویانمایی «در مسیر باران» دوسال و نیم طول کشید، ادامه داد: این پویانمایی سبک رئال دارد و حدود 80 نفر روی آن کار کردند. شرایط تولید در مشهد خیلی منسجم بود و با فیلم‌نامه شروع شد. حدود پنج ماه روی فیلم‌نامه کار کردیم. در این پویانمایی سعی کردیم، بتوانیم از سینماگران هم استفاده کنیم و بخشی از بازیگران و عوامل ما از عرصه تئاتر و سینما بودند.
این کارگردان با بیان این‌که مجید میرفخرایی طراحی صحنه و لباس و حسن فتحی مشاوره کارگردانی را انجام داد، افزود: 10 جلسه با آقای میرفخرایی داشتیم و یک طراح تولید پایه داشتیم و بر اساس آن طراح‌ها شروع به ایده‌پردازی کردند. طراحی لوکیشن در این مرحله خیلی اهمیت داشت و با میرفخرایی به این نتیجه رسیدیم که کار به صورت فلور پلان باشد و در نهایت متوجه شدیم باید در کدام لوکیشن کار کنیم.
کاتبی با اشاره به این‌که سال گذشته این پویانمایی جایزه بهترین کارگردانی پویانمایی را در فجر گرفت، توضیح داد: بخش‌های فنی، مدیریتی و کار گروهی در تولید یک پویانمایی اهمیت بسیاری دارد و کارگردان می‌تواند یک آشپز خوب باشد که بهترین ایده‌ها را انتخاب و کنار هم استفاده کند. روند تکامل در بسیاری از کارهای هالیوود با تکنیک سه بعدی به دلیل جذابیت شروع شده است. همیشه دوست داشتم کارم را به واقعیت نزدیک کنم و به این فکر می‌کردم چه کار باید انجام دهیم که مخاطب جذب شود.
این انیماتور در خصوص چالش‌های ساخت «در مسیر باران» گفت: یکی از چالش‌های ما این بود که از حضور بازیگران در پویانمایی «در مسیر باران» استفاده کنیم که فیلم‌نامه را فرستادیم و بچه‌ها خواندند. در ابتدای راه بازخورد خوبی گرفتیم و آقایان زندگانی و نوروزی به این شرایط کمک کردند و صورت، چهره و صدای خود این بازیگران را روی پویانمایی‌ها داشتیم. با استفاده از حرکت‌های بازیگری تئاتری‌ها و بازیگران پیش رفتیم تا کارمان در کمترین زمان انجام شود.
وی افزود: بخش اصلی تولید پویانمایی رئال، موشن کپچر است که به کمک آن ساختار تولید متفاوت می‌شود. وقتی پیش رفتیم، متوجه شدیم شخصیت‌ها باید شبیه خود بازیگر باشد که به کمک اسکن سه بعدی باید انجام می‌دادیم. ما اسکن سه بعدی نداشتیم و به وسیله نرم‌افزارهایی با گرفتن عکس 360 درجه این کار را انجام دادیم. در حرکت صورت مشکل داشتیم و قرار بود حق‌مولف یک نرم افزار را بخریم و تا مرز خرید پیش رفتیم اما گفتند به ایران نمی‌فروشیم و مجبور به استفاده از ابزار دیگری شدیم؛ چون کل کار را بر این اساس چیده بودیم.
کاتبی با اشاره به این‌که در این پروژه از حضور نویسنده و تدوین‌گر برای پیش بردن داستان استفاده کرده است، گفت: برای ضبط حرکت باید همه چیز را مانند منشی صحنه ببینیم و حرکات بازیگر را قبل از کار بچینیم. بعد از ضبط حرکت‌ها به بخش چیدمان می‌رویم. در بخش نهایی ضبط حرکت‌ها به صورت سکانس فایل پیش رفتم و عملا پروسه چیدمان به صورتی بود که تدوین هم اتفاق می‌افتاد. بعد از چیدمان اولیه تدوین روی چیدمان اولیه می‌زدیم و ویرایش اولیه را انجام می‌دادیم.
این انیماتور خاطرنشان کرد: سعی کردیم یک پیش تولید منسجم داشته باشیم تا در مرحله تولید دغدغه فقط تولید باشد. وقتی می‌خواستیم با بازیگر کار کنیم، هم فیلم‌نامه را خوانده و هم استوری برد را دیده بود و می‌دانست باید کجا برود یا حرکت کند و به همین دلیل، در 5 جلسه به طور کامل کپچرها را کار کردیم.
این انیماتور در پاسخ به این‌که «در مسیر باران» برای چه مخاطبی در نظر گرفته شده است، گفت: محدوده سنی این کار نوجوان و بزرگسال است. سفر این شخصیت جذابیت دارد، چون در فضاها و موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرد و باعث می‌شود بیننده را با خود همراه کند و در نهایت به سرانجام برسد.
وی در رابطه با پخش جهانی این پویانمایی عنوان کرد: هنوز با آفرینش‌های هنری آستان قدس برای پخش به نتیجه نرسیدیم. ما هفته فیلم‌های ایرانی در دبی داشتیم و هم فیلم خیلی خوب فروش کرد و هم بازخوردهای مثبتی دریافت کردیم. موضوع فیلم خاص و مربوط به شیعیان است و تلاش کردم طوری کار را پیش ببرم که مخاطب خودش تصمیم بگیرد.
این انیماتور درباره شروع کار خود توضیح داد: 15 سال طول کشید که ثابت کنم به طور شخصی می‌توانم کار کنم. در پویانمایی همکاری گروهی خیلی سخت است، اما سطح بچه‌ها در مشهد خیلی خوب است و در بسیاری از زمینه‌های مدیریتی و فنی، پیشرفت داشتیم.
کاتبی در پایان گفت: در شهرستان‌ها اتفاق‌ها به صورت خودجوش می‌افتد و از علاقه شخصی خود بچه‌ها به وجود می‌آید، چون از پویانمایی کمتر حمایت می‌شود. ما در پویانمایی خیلی تهیه کننده کم داریم و باید به سمتی برویم که پروژه بتواند از خودش دفاع کند تا سرمایه‌گذار جذب آن شود.
دهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران روز 19 اسفند در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به کار خود پایان ‌داد.