به گزارش اداره‌کل روابط‌عمومی و امور بین‌الملل کانون، وانگاری گریس قصه‌گوی کنیایی حاضر در هجدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون گفت: قصه‌گو اول باید خودش قصه را دوست داشته باشد و با آن ارتباط برقرار کند؛ بتواند آن‌چه را که مدنظر دارد به مخاطب ارایه دهد آن‌گاه بچه‌ها در کنار لذتی که از قصه می‌برند، پیام آن را هم دریافت می‌کند.
گریس با نام هنری «وانگاری» قصه‌گویی است که خود به مدت 12 سال به صورت حرفه‌ای قصه‌گویی می‌کند، معتقد است: قدرت قصه‌گو در جذب مخاطب بایستی در حدی باشد که بدون مستقیم‌گویی، پیام قصه را منتقل کند.
این قصه‌گوی آفریقایی با بیان این‌که قصه‌گویی ابزاری قوی برای انتقال فرهنگ‌هاست درباره پیشینه ذهنی مردم جهان نسبت به قاره آفریقا صحبت کرد و گفت: اخباری که همیشه در رسانه‌های جهان درباره مردم آفریقا منتشر می‌شود اخبار مربوط به جنگ، قحطی و بیمار است.
وی اضافه کرد: فعالیت‌های فرهنگی خوبی در کنیا انجام می‌شود و برگزاری جشنواره‌های قصه‌گویی یکی از مهم‌ترین رویدادها در این کشور است.
گریس قصه‌گویی را رویدادی جوان و نوپا در کنیا برشمرد و یادآور شد: جشنواره قصه‌گویی مدت 6 سال است که به صورت مداوم برگزار می‌شود و با استقبال خوبی از سوی خانواده‌ها و به‌ویژه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها همراه است.
عدم حمایت‌های دولتی از برگزاری جشنواره‌های فرهنگی از مهم‌ترین دغدغه‌های این مدرس و قصه‌گوی کنیایی بود که به آن اشاره و خاطرنشان کرد: فعالان قصه‌گویی همواره به قدرت تاثیر قصه‌ها ایمان دارند و با برگزاری جشنواره قصه‌گویی در مدارس و آموزش معلمان مدارس، به این هنر رونق بیشتری داده شود.
وانگاری با اشاره به تاثیرات فن‌آوری در کشورش، گفت: برنامه‌های تلویزیونی و ارتباطات اینترنتی باعث شده که فرهنگ غرب در کنیا غلبه داشته باشد و مردم بیشتر به این سو کشیده شوند.
وی اضافه کرد: در همین رابطه تلاش می‌کنیم با برنامه‌های مختلف و به طور ویژه با زنده نگه داشتن قصه‌گویی، فرهنگ و آداب و رسوم کنیایی را به نسل جدید منتقل کنیم.
این قصه‌گو با ابراز خوشحالی از این‌که این تلاش نتیجه خوبی داشته، ابراز داشت: گاهی پیش می‌آید که والدین از ما درخواست می‌کنند در مراسم جشن تولد فرزندشان قصه‌گویی کنیم و یا مدارس از قصه‌گوها دعوت می‌کنند که برای دانش‌آموزان قصه‌گویی شود که این یک اتفاق امید بخش است.
گریس همچنین به تجربه‌ی حضورش در جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی ایران
اشاره و خاطرنشان کرد: آن‌چه در اینجا دیدم این بود که مردم ایران به قصه‌گویی بسیار علاقه‌مند هستند و در تمام مدت سالن جشنواره پر از جمعیت است.
قصه‌گوی کنیایی حاضر در جشنواره هجدهم گفت: قصه‌گویان ایرانی با قدرت صدا و کلامشان شنونده را جذب می‌کنند در حالی که قصه‌گویان خارجی بیشتر از حرکات نمایشی و تقلید صدا بهره می‌برند.
وی اضافه کرد: علی‌رغم این‌که زبان قصه‌گویان ایرانی را نمی‌دانستم از قصه‌هایشان لذت بردم و سعی می‌کنم بعد از این به شیوه ایرانی‌ها هم قصه‌گویی کنم.
قصه‌گوی کنیایی تاکید کرد: هجده دوره برگزاری جشنواره بیانگر این است که این روند در ایران نتیجه‌بخش بوده است؛ تجربه‌ای که در این جشنواره بدست آوردم را به مردم سرزمینم منتقل می‌کنم و به همه می‌گویم که مردم ایران مردمی مهربان و خوش‌رفتار هستند.
وانگاری ایجاد مراکز مستقل ویژه کودکان دارای نیازهای ویژه(فراگیر) را از موارد قابل توجه در ایران دانست و عنوان کرد: چنین مراکز مستقلی در کنیا وجود ندارد و تنها به صورت موردی و در برنامه‌های خاص برای آن‌ها قصه‌گویی می‌شود.
این قصه‌گو گفت: کاش در کنیا هم برای این کودکان مراکز مستقل قصه‌گویی ایجاد شود.
گفتنی است، وانگاری قصه‌گو، سال‌هاست با قصه‌گویی در جاهای مختلف قلب تعداد زیادی از شنونده‌ها و مخاطبان خودش را تحت تاثیر قرار داده است. سبک قصه‌گویی او به این صورت است که همه‌ی مخاطبان را با خودش همراه و به‌نحوی تاثیرگذار و خاطره انگیز قصه‌گویی می‌کند.
وانگاری؛ علاوه بر حضور گسترده در مدارس و سایر رویدادها، در بسیاری از جشنواره‌ها نیز شرکت کرده است.
