به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین الملل کانون، خدیجه سلمانی، سفر به دنیای قصه‌ها را آفرینش هزار رنگ و هزار نقش دانست و گفت: رنگ‌های قصهگویی چهره‌ی تلخ و شیرین زندگی را نمایان می‌کند و نقش‌هایش آینده را به تصویر می‌کشد و موجب تقویت عزت نفس در کودکان می‌شود.
سلمانی با بیان این‌که قصه‌ها به‌عنوان یک واسطه غیرمستقیم تربیتی به کودکان فرصت آموزش و تفکر می‌دهد، خاطرنشان کرد: این قدرت اسرارآمیز کلمات قصه است که، خوب و بد زندگی، معنا می‌یابد و فطرت آدمی نمایان می‌شود.
این قصه‌گوی سمنانی افزود: عشق و مهربانی، شجاعت، شکست و ناکامی و... احساساتی هستند که کودکان تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند و با شنیدن آن هزاران راه نرفته را تجربه میکنند، به‌همین دلیل است که خداوند مهربان با تأکید به تفکر در آیات قرآن، شنیدن و خواندن قصه‌های اقوام و ملل مختلف را مایه‌ی پند و عبرت آیندگان می‌داند پس اهمیت شنیدن و خواندن قصه از کتاب آسمانی ما قرآن نشأت گرفته و پروردگار نیز با زبان قصه با انسان‌ها صحبت کرده است.
سلمانی درباره قصه و تأثیر آن در روی آوردن به متون کهن ادب فارسی و بازنویسی و بازآفرینی آن ابراز داشت: قصه‌ها فرصت ایجاد انگیزه به مطالعه در کودکان را تقویت و به پرورش مهارت‌ها و قدرت تخیل و تفکر کمک می‌کند و دنیای دوردست‌ها را به دنیای حال پیوند می‌دهد.
وی، متون کهن را بخشی از میراث گران‌بهای ادبی کشور دانست که بایستی کودکان و نوجوانان آن‌ها را بشنوند و با قهرمانان و اساطیر و افسانه‌ها در متون کهن آشنا شوند و در حفظ و نگهداری و انتقال این میراث ارزشمند کوشا باشند.
سلمانی در عین حال خاطرنشان کرد: کودکان و نوجوانان گاهی با متون کهن به سختی ارتباط برقرار میکنند، بنابراین بازنویسی و بازآفرینی قصه‌ها با موقعیت و شخصیت‌های حال جامعه یک ضرورت است تا برای مخاطب جذاب‌تر و شنیدنی‌تر شود.
این قصه‌گو عنوان کرد: بی‌شک بیان قصه‌ها با زبان‌ها و گویش محلی به معنای نشر و حفظ و نگهداری از فرهنگ اصیل ایرانی است، گویش‌های محلی به‌عنوان گنجینه ارزشمند و گرانبهایی است که در اختیار کودکان قرار می‌گیرد پس باید کودکان را به یادگیری و پاسداری از آن‌ها ترغیب کرد.
وی ادامه داد: ارتباط چهره به چهره با کودکان و جذابیت‌های کلامی گویش‌ها خود عامل بسیار مهمی در معرفی و شناسایی فرهنگ اجتماعی مناطق مختلف است و ارایه به وسیله‌ی قصهگویی و انتقال نسل به نسل آن به فرهنگ‌‌سازی مطلوب کمک می‌کند.
قصه‌گوی برتر کشوری همچنین از تأثیر قصهگویی در ترویج فرهنگ صلح و دوستی در بین اقوام ایرانی سخن به میان آورد و گفت: استفاده از قصه در ایجاد تصویرهای ذهنی در کودکان و تفکرات آن‌ها نسبت به حال و اقوام گذشته به عنوان عامل مهمی در ترویج فرهنگ صلح و دوستی نقش‌آفرینی می‌کند و تأکید بر نقاط مشترک اقوام ایرانی یعنی عشق به وطن، شجاعت، عاطفه، محبت و دوست‌داشتن، احساساتی است که از طریق قصه‌ها انتقال می‌یابند.
سلمانی بیان کرد: قصه‌گویان از طریق جاذبه‌های عمیق عاطفی و ارتباط گرم کلامی، حس مشترک صلح و دوستی و دفاع از وطن را می‌توانند انتقال دهند و به ترویج فرهنگ صلح و دوستی بپردازند.
وی درباره تاثیر حضور قصه‌گویان خارجی در رشد جشنواره قصهگویی و تفاوت میان شیوه اجرای قصه‌گویان ایرانی با قصه‌گویان خارجی اظهار داشت: باعث خوشحالی و افتخار است که هنر ارزشمند قصهگویی در سطح بین‌الملل رو به گسترش است و گرایش پژوهشگران و مروجان به ترویج هنر قصهگویی و تأثیرات شنیدن قصه در کودکان به اهمیت آن افزوده‌است.
این قصه‌گو اضافه کرد: از آن‌جایی که قصه‌گوها در کشورهای مختلف به تناسب نوع فرهنگ و آداب و رسوم خود قصه می‌گویند، این تجربه‌های بسیار گران‌بها به راحتی در اختیار قصه‌گویان جشنواره قرار می‌گیرد و این تبادل فرهنگی و اجتماعی و آشنایی با ادبیات قصهگویی کشورهای شرکت‌کننده به غنای جشنواره افزوده است.
سلمانی از سوی دیگر خاطرنشان کرد: معیارهای قصهگویی ما در قصهگویی، کتاب‌خانه‌ای است و به دلیل ارزش‌گذاری به فرهنگ اسلامی در چارچوب مشخصی قصه گفته می‌شود، اما در قصه‌گویی‌های خارجی استفاده از موسیقی، آواز، نمایش تک‌نفره و حتی حرکات موزون کمک به اجرای نقش قصهگویی می‌کند و این تفاوت فرهنگی جالب و دیدنی است.
وی روند رشد قصهگویی در کشور را روندی کْند برشمرد و گفت: در طول برگزاری هجده جشنواره، این روند رشد بالایی نداشته و به جای اطلاع‌رسانی و ترویج اهمیت و تأثیرات قصهگویی در کودکان، بیشتر به خود جشنواره پرداخته شده است.
سلمانی خاطرنشان کرد: معرفی پر رنگ‌تر قصهگویی و تأثیرات آن بر تفکر و تخیل کودکان از طریق چهره به چهره می‌تواند والدین و اجتماع را ترغیب به شرکت در برنامه‌های قصهگویی کند.
این قصه گو ابراز داشت: به نظر می‌رسد تغییرات جالب و کارشناسی شده هجدهمین جشنواره قصهگویی، کیفیت قصهگویی این دوره را مطلوب کرده است.
وی همچنین بیان داشت: توجه به مواردی چون برقراری ارتباط بین قصه‌نویسان و قصه‌گویان، برگزاری نشست‌ها و کارگاه‌های تخصصی، ایجاد پیوند بین قصه‌های سنتی و نوین، اجرا در اماکن فرهنگی و سایر برنامه‌ها حاکی از تفاوت این جشنواره با سایر جشنواره‌هاست و حساسیت و توجه مسوولان امر را نسبت به قصهگویی این دوره می‌رساند.
قصه‌گوی راه یافته به مرحله پایانی جشنواره قصهگویی هجدهم گفت: قصهگویی در کشور ما هنوز جایگاه واقعی خود را به‌دست نیاورده است.
