قصه‌ها بازگوکننده دلواپسی‌ها می‌شوند

قصه‌گوی اصفهانی معتقد است قصه‌ها بازگوکننده دغدغه‌ها‌، دلواپسی‌ها و وابستگی‌های یک جامعه و احیاگر فرهنگ و ارزش‌های آن است.

به گزارش اداره‌کل روابط و امور بین‌الملل کانون، اعظم رهنما فلاورجانی با بیان این مطلب گفت: قصه‌گویی موجب هم‌دلی، درک متقابل، همانندسازی و برقراری ارتباط موثر میان افراد و اعضای خانواده‌ها می‌شود.
وی افزود: قصه‌گویی در رشد شناختی کودکان و نوجوانان تاثیرگذار است و به بچه‌ها کمک می‌کند تا در مواجهه با حوادث مختلف زندگی بهترین راه‌کارها را انتخاب کنند و مسیرهای روشنی را نیز از نظر روحی برای آن‌ها باز می‌کند.
رهنما اضافه کرد قصه‌ها قدرت حل مسایل را در بچه‌ها افزایش می‌دهد و همبستگی و دلبستگی میان اعضای خانواده را گسترش می‌دهد و در مجموع قصه‌گویی درس درست زندگی کردن است.
وی بستر بسیاری از قصه‌ها را ادبیات کهن و بومی دانست و یادآور شد: استفاده از ادبیات کهن برای مخاطب امروزی نیاز به بازنویسی و بازآفرینی دارد تا متناسب با فضای ذهنی کودکان امروز آن را به بچه‌ها انتقال دهیم.
مربی کانون اصفهان قصه و قصه‌گویی را زمینه‌ساز آشنایی بیشتر با ادبیات کهن، متون گذشتگان و قدمت این نوشته‌ها دانست و خاطرنشان کرد: بازآفرینی و بازنویسی این متون به بالا رفتن قدرت تخیل، آشنایی بیشتر آن‌ها با ادبیات، گسترش دایره واژگانی قصه‌گویان می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا عمق مطالب گذشتگان را به کودکان و نوجوانان امروز انتقال دهند.
وی در ادامه اظهار داشت: قصه‌ها یکی از راه‌های حفظ لهجه‌ها، گویش‌ها، واژه‌ها و اصطلاحات محلی مناطق مختلف است چرا که قصه‌گو در بستری آرام و بدون تعصب برای مخاطب خود هویت می‌سازد.
رهنما ادامه داد: قصه‌گویی با هر زبان و کلامی، پیام‌آور صلح و دوستی، بیان روشن فرهنگ‌ها، تفاوت‌ها و وحدت و یکپارچگی است و قصه‌گو بدون تعصب و با بیان شگفت و خاص خودش، دوستی را که نماد صلح و آرامش است طلب می‌کند.
وی هم چنین در مورد شیوه بیان قصه‌ها حتی در قصه‌های مشابه در مناطق مختلف گفت: قصه‌گویان هر کشوری با توجه به نوع فرهنگ، تمدن و آداب ملل مختلف، روش‌های متفاوتی برای بیان قصه انتخاب و قصه‌گویان خارجی به ویژه غربی‌ها در فضایی آزاد با ابزارهای ساده متناسب با فضای ذهنی کودکان امروز و نیاز آن‌ها قصه‌گویی می‌کنند.
قصه‌گوی اصفهانی جشنواره اضافه کرد: قصه‌گویی در این کشورهای خارجی به صورت حرفه‌ای دنبال می‌شود و قصه‌گویان باید بسیاری از هنرهای مرتبط مثل نمایش و موسیقی را نیز بدانند اما در ایران قصه‌گویی جنبه تجربی و سنتی دارد و شیوه‌های اجرا بیشتر تکراری و موضوع‌بندی شده‌اند.
وی هم‌چنین افزود: در کشور ما قصه‌گویی از نظر کمیت رشد داشته اما متاسفانه به لحاظ کیفیت و کاربرد شیوه‌های جدید در قصه‌گویی، انتخاب قصه‌های متناسب با نیاز مخاطب امروز رشد کمتری داشته است و بسیاری از موضوع‌ها تکراری است.
رهنما در مورد تغیرات امسال جشنواره اظهار داشت: سال گذشته جشنواره رقابتی نبود اما با رقابتی شدن آن در این دوره فضای قصه‌گویی متفاوت خواهد بود که ممکن است این موضوع روند جشنواره را تحت‌الشعاع قرار دهد و سبب شود فضای رقابتی بر فضای دوستانه قصه‌گویی تاثیر منفی بگذارد.
وی تصریح کرد این که دیگر قصه‌گویی منطقه‌ای نداریم و فیلم‌ها در تهران بازبینی می‌شود، خیلی خوب است و در انتخاب قصه‌های برتر و قصه‌گویی‌ها تاثیر دارد اما برنامه‌های این دوره از جشنواره بسیار فشرده است و این کمبود زمان و فشردگی برنامه‌ها ممکن است برای مخاطب و حتی شرکت‌کنندگان، ملال‌آور و سبب خستگی داوران و شرکت‌کنندگان شود.
رهنما یادآور شد در سال‌های اخیر با اضافه شدن بخش آزاد به جشنواره، اتفاقات امید بخش بسیاری افتاده است امیدواریم جشنواره‌ها به سطح جامعه کشیده شود و با کمک رسانه‌ها اطلاع رسانی بیشتری صورت می‌گرفت و قصه‌گویان از طریق رسانه‌های تصویری هم می‌توانستند هنر خود را به نمایش بگذارند به آشنایی جامعه با قصه‌گویی کمک شایانی می‌کند.